نه ساز و کار دقیقی مشخص شده و نه هنوز تکلیف بسیاری از دستگاه‌های توقیفی معلوم است. رمزارزها و ماینرهایشان تا اوایل همین امسال به کارشان در ایران ادامه می‌دادند اما از ابتدای تابستان زمزمه‌های تغییر به گوش می‌رسید. دولت ضمن پذیرفتن ماینینگ به عنوان یک صنعت، با این نوصنعت جدید کشور همانند سایر صنایع تا نکرد و حالا، چندین ماه است که آنها بلاتکلیف مانده‌اند.
آیین نامه جدید دولت قوانینی را برای صنعت ماینینگ وضع می‌کند که چندان وفق مراد فعالان این حوزه نیست. بسیاری از دستگاه‌ها را دولت جمع کرده و بسیاری از آنها نیز توسط صاحبانشان خاموش شده‌اند؛ منتظرند تا ببینند چه میشود.» این‌ها را حمیدرضا شعبانی» فعال رمزارز در گفتگو با دیجیاتو می‌گوید. او اشاره می‌کند اینکه بعد از چند سال آیین‌نامه‌ای ناقص ابلاغ شده و صنعتی را که مسیر خوبی پیش روی خود داشته را متوقف کرده، کار صحیحی نبوده است.
شعبانی می‌گوید ماینرها نمی‌توانند دستگاه‌های گران قیمت خود را از کشور خارج کنند چرا که هم از لحاظ قانونی با گمرک به مشکل می‌خورند و هم اینکه ریسک جابجایی دستگاه‌هایی که سرمایه آنها هستند بسیار بالا است. به گفته او کوچ کردن ماینرها به این شکل که با دستگاه‌های خود به کشورهای دیگر بروند اعرابی از معنا ندارد ولی سرمایه‌گذاری آنها در کشورهای دیگر امری منطقی است. آنطور که به نظر می‌رسد دیگر نمی‌توان به ایران گفت بهشت ماینرها» و آنطور که شعبانی به دیجیاتو می‌گوید؛ نرخ برق دیگر در ایران برای ماینرها نمی‌صرفد:
اگر نرخ برق هفت سنتی برای ماینرها در نظر گرفته شود، این رقم برای صنعت‌گران این حوزه به صرفه نخواهد بود. کشورهایی مانند گرجستان برق سه سنتی عرضه میکنند و توانسته‌اند سرمایه‌گذاران گوناگونی را از کشورهای مختلف دنیا جذب کنند. کاری که ما هم پیش از این در ایران انجامش می‌دادیم و امروز اما دیگر خبری از آن نیست و سرمایه‌گذاری خارجی در این حوزه را از دست داده‌ایم. به شخصه افراد زیادی را می‌شناسم که این کار را در ایران رها کرده‌اند و برای سرمایه‌گذاری به کشورهای دیگر رفتند.»
شعبانی می‌گوید برخورد قهرآمیز دولت با مساله ارزهای مجازی و ضبط کردن دستگاه‌های ماینینگ برخورد شایسته‌ای نبوده و دولت باید برای بررسی این حوزه با دقت بیشتری وارد عمل می‌شد: برای ماینرها تعیین و تکلیف شود که در چه حوزه‌هایی وارد شوند و در چه حوزه‌هایی وارد نشوند و نحوه پرداخت مالیات‌شان مشخض شود. ورود جزیی به مسائل اما مشکل آفرین شده است.»
به گفته شعبانی بسته شدن و برخورد با ماینرها از سوی دولت به طور جدی صورت گرفته و این برخوردها از ماینرهای خانگی تا مزارع بزرگ را شامل میشود، مزارعی که تجارت چند ده نفر در آن انجام می‌شد.
با توجه به تعرفه صادراتی برق برای استخراج ارزهای دیجیتال، ماینرهای ایرانی به کوچ کردن به کشورهای روسیه، گرجستان، قزاقستان و … فکر میکنند و این درحالی است که رهبر انقلاب روز گذشته (30 مرداد) در سخنانی، تولیدکنندگان را رزمندگان جنگ اقتصادی خواند که باید از آنها به شدت حمایت شود.
به عقیده تولیدکنندگان بیت کوین در ایران، قانونی و صنعت شدن ماینینگ با این شرایط کمکی به آنها نمی‌کند و با برخی بندهایی که در مصوبه ماینینگ گنجانده شده است، آنها مجبور به کوچ کردن به کشورهای همسایه هستندو
خرید ماینر اصلا بصرفه نیست.
بهزاد محسنی، یکی از فعالان ماینینگ ایران اخیرا به استان ایرکوتسک در روسیه رفته است و در چند گزارش ویدیویی از وضعیت مساعد این کشور برای ماینینگ صحبت می‌کند. جایی که به عقیده او پس از تعرفه‌های سنگین در ایران، هم‌اکنون ارزان‌ترین نقطه دنیا برای ماینینگ است و امکانات بسیار خوبی برای ماینرها در آنجا وجود دارد.
بهزاد محسنی می‌گوید:
ایرکوتسک، ارزان‌ترین برق جهان برای ماینینگ را دارد. تا قبل از آن ایران بود که با تعرفه‌های جدید دیگر اینطور نیست. در اینجا هزینه برق تقریبا 3 سنت است، آب و هوای مناسبی دارد، به صورت رسمی و قانونی میتوان فعالیت کرد و دستگاه ماینر وارد کرد و هیچ سوال و جوابی از شما نمی‌شود.
آمادگی انجمن بلاکچین برای شکایت به دیوار عدالت
رئیس هیات مدیره انجمن بلاکچین در ادامه با تاکید بر اینکه انجمن به تعرفه‌ها اعتراض دارد، گفت: مصوبه هیات دولت مشکلات عدیده حقوقی دارد و ما حق خودمان می‌دانیم که به دیوان عدالت اداری مراجعه کرده و تقاضای تعلیق این مصوبه را داشته باشیم.
نظر بخش خصوصی در مورد تعرفه برق ماینرها
محمدی در ادامه در مورد نظر بخش خصوصی در مورد تعرفه برق ماینرها توضیح داد: درخواست ما این است که تعرفه برق رقابتی شود و اگر ماینینگ به عنوان یک صنعت شناخته شده، تعرفه صنعتی برای آن در نظر گرفته شود.
وی تاکید کرد: ما بنا نداریم رفتار غیرقانونی انجام دهیم. نه می‌خواهیم فرار مالیاتی کنیم و نه به دنبال برق مجانی هستیم. اگر تعرفه رقابتی باشد، خریدار و فروشنده در بورس انرژی قیمت را تعیین میکنند.
مصوبه دولت بر خلاف منویات رهبر است
در ادامه مراسم شرفی - رئیس کارگروه ماینینگ - با بیان اینکه در مصوبه هیات دولت از بخش خصوصی نظرخواهی نشده است، گفت: تنها نقطه مثبت این مصوبه به رسمیت شناخته شدن صنعت ماینینگ است و نکات دیگر مصوبه بسیار پرابهام و منفی به نظر می‌رسد.
بررسی وضعیت فعالیت ماینرها در سایر کشورها
در ادامه علوی - عضو کارگروه ماینینگ ایران و انجمن بلاکچین - در مورد مزایای استخراج بیتکوین در کشور گفت: برقی که در کشور برای استخراج بیتکوین مصرف میشود، وارد چرخه اقتصادی میشود.
وی با اشاره به تصمیم هیات دولت مبنی بر در نظر گرفتن نرخ صادراتی برق برای استخراج بیتکوین گفت: در حالی که در ایران از نرخ متوسط صادراتی حرف زده میشود، روسیه و قزاقستان با دو سنت به فعالین این حوزه برق می‌دهند و حتی از ماینرها مالیات نمی‌گیرند.
علوی ادامه داد: بعد از مصوبه هیات دولت بسیاری از ماینرها ناامید شده‌اند و در حال مهاجرت از ایران هستند.
چرا نرخ صادراتی برق برای یک ایرانی در نظر گرفته میشود؟
در ادامه این مراسم عاشوری - رئیس کارگروه رمزارز سازمان نظام صنفی یارانه‌ای کشور - با بیان اینکه عده‌ای در انقلاب رمزارزها سنگ‌اندازی میکنند، گفت: برای ماینرها متوسط نرخ برق صادراتی در نظر گرفته شده در حالی که ما ایرانی هستیم و این صنعت هم یک صنعت داخلی است. به صنعت داخلی ایران نمی‌توان برق صادر کرد.
وی ادامه داد: اگر ماینینگ به عنوان صنعت شناخته شده، باید با آن مثل صنعت رفتار کنند.
ماینرها در ایران نیم درصد برق را مصرف میکنند
در ادامه بیات - عضو انجمن بلاکچین- با بیان اینکه سال گذشته میانگین تعرفه برق صادراتی 745 تومان بود، گفت: 31 درصد برق کشور را صنعت مصرف می‌کند.
فعالیت ماینرها و افزایش قدرت استراتژیک
بیش از یک ماه است که مسئولان وزارت صمت و نیرو اعلام میکنند که بزودی ارائه مجوزها به فعالان صنعت ماینینگ آغاز میشود ولی به‌دلیل مقرون به صرفه نبودن شرایط در مصوبه دولت، فعالان از دریافت مجوز استقبال نخواهند کرد.»
امید علوی تولیدکننده ارز دیجیتالی در کشور با بیان مطلب فوق گفت: در کشور نرخ برق برای ماینرها بیش از 5 سنت (700 یا 800 تومانی) محاسبه میشود این در حالی است که نرخ برق در کشورهای همسایه برای ماینرها 3 سنت (400 تومان) است بنابراین با این نرخ ماینرها قادر به ادامه فعالیت در کشور نخواهند بود و به همین دلیل سرمایه‌گذاری ماینرهای داخلی در کشورهای دیگر آغاز شده است به‌طوری که خیلی از فعالان این حوزه که در حال گسترش مزرعه ماینینگ خود بودند اما از آنجایی که مصوبه دولت تغییر نکرد در حال انتقال تجهیزات خود به کشورهای روسیه، گرجستان، قزاقستان و. هستند.
این ماینر با بیان اینکه در هفته گذشته 5 هیأت ایرانی به روسیه سفر کرد و بعد از بازدید از امکانات این کشور در حال عقد قرارداد هستند، گفت: برق 400 تومانی در این کشور کار را برای ماینرهای ایرانی مقرون به صرفه کرده است و روسیه هم با آغوش باز از ایرانی‌ها استقبال می‌کند.
علوی با بیان اینکه با شرایطی که در کشور برای ماینرهای بخش خصوصی فراهم شده کشور در حال از دست دادن سرمایه‌های این بخش است، افزود: کشور ما با وجود ذخایر انرژی پتانسیل بالایی برای حضور در تکنولوژی جدید دارد و می‌تواند یکه تاز باشد. اگر کشور ما بتواند ظرفیت و بستر خوبی برای فعالیت ماینرها ایجاد کند می‌تواند تأثیر زیادی روی بیت کوین داشته باشد، چرا که ارزهایی که بر پایه بلاکچین ظهور خواهد کرد باعث میشود کشور ما قدرت استراتژیک داشته باشد. این فعال حوزه ارز دیجیتال با اشاره به اینکه با صنعت ماینینگ می‌توانیم کارخانه‌هایی را که تعطیل یا دچار رکود شده‌اند سرپا نگه داریم، گفت: ماینینگ موجب شد بسیاری از کارخانه‌ها جانی دوباره بگیرند، چرا که برخی از کارخانه‌ها در کنار کار خود تعدادی دستگاه‌های ماینینگ را به‌کار گرفتند و از درآمد آن برای سرپانگه داشتن کارخانه‌های خود استفاده کردند. کاری که دقیقاً روسیه انجام می‌دهد در روسیه کارخانه‌ها یک شیفت کار میکنند و در شیفت دوم یا شب دستگاه‌های ماینینگ خود را روشن میکنند و از محل درآمد با ارز دیجیتال حقوق کارکنان، بیمه و مالیات خود را پرداخت میکنند.
این ماینر راهکار جلوگیری از مهاجرت سرمایه‌ها را اصلاح مصوبه دولت و نرخ انرژی عنوان کرد و گفت: مسئولان فکر میکنند چون اوایل تابستان و در بازه زمانی قیمت بیتکوین افزایش یافت و از 4 هزار دلار به 10 هزار دلار رسید این سود ثابت می‌ماند در حالی که این بازار متغیر بوده و پرریسک است و اکنون در حال سقوط بوده به‌همین دلیل باید قبل از کاهش منابع بیتکوین در جهان از این منابع ارز دیجیتالی استفاده کرد.
وی افزود: تصویب قانون جدید باعث شده دستگاه‌های زیادی خاموش بمانند. طبق اعلام وزارت نیرو نزدیک به 600 مگابایت برق در ماینینگ مصرف شده یعنی نزدیک به 5 هزار میلیارد تومان سرمایه درگیر بوده که متوقف شده است بنابراین از آنجایی که قیمت بیت کوین در حال کاهش است این میزان سرمایه مردم در حال از بین رفتن است.
عضو انجمن بلاکچین ایران با بیان اینکه مسئولان فکر میکنند باید سریع قانونگذاری کنند، گفت: ولی هنوز کشورهایی مانند امریکا، چین و روسیه که پیشتاز این صنعت هستند در حال مطالعه بوده و این صنعت را قانونگذاری نکرده‌اند چون می‌دانند این صنعت به‌دلیل ثابت نبودن متغیرها بسیار پرریسک است اما حال که مسئولان کشور ما زودتر از کشورهای در حال توسعه در حال قانونگذاری هستند نباید قانونی تصویب کنند که مانع رشد این صنعت در کشور شود.
سهیل نیکزاد دیگرماینر فعال با بیان اینکه با وجود شرایط کنونی تولید ارز دیجیتالی در کشور مقرون به صرفه نیست گفت: حتی اگر بحث اخذ مجوز از سوی وزارت صمت و نیرو نیز آغاز شود، ماینرها از آن استقبال نخواهند کرد.
نیکزاد با تأیید اینکه اکنون مهاجرت ماینرها به‌صورت جدی و عملیاتی به کشورهای همسایه آغاز شده، افزود: ماینرها به علت بلاتکلیفی زیاد در داخل، قیمت غیرمنصفانه و غیراقتصادی برق، وجود رانت شدید، قانون مصوب بدون صرفه اقتصادی و ریسک بسیار بالا برای فعالان تولید ارز دیجیتال بخش خصوصی و میل پایان‌ناپذیر دولت برای رقابت و شکست دادن بخش خصوصی در حال مهاجرت هستند.با این مهاجرت تنها سرمایه‌های داخلی و بخش خصوصی از کشور خارج میشود و اعداد و ارقام خروج سرمایه‌ها بیشتر از عدد ریالی است.
دولت ایران و مجلس موافقت خود را در خصوص اینکه بیت کوین قانونی است اعلام کرده اند و همچنین بیان شد که ساز و کار این حوزه حتما باید مشخص شود.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، وزارت اقتصاد نیز اعلام کرد تا هفته آینده ساز و کار این حوزه را نهایی می کند تا به عنوان یک صنعت شناخته شود. در مورد ماین ارز و ارزهای دیجیتال بیان شد که تعرفه متوسط صادراتی با قیمت مناسب برای این صنعت در نظر گرفته شده است.
مجوز استخراج بیت کوین و ارزهای دیجیتال بر عهده وزارت صمت یا همان وزارت صنعت، معدن و تجارت می باشد که احتمالا در هفته های آتی جزییات آن اعلام خواهد شد.
همچنین عبدالناصر همتی، رئیس‌کل بانک مرکزی با اعلام اینکه بیت کوین در ایران قانون‌دار شد توضیح داده است:
سازوکار استفاده از ارز دیجیتال در کمیسیون اقتصادی دولت تصویب شده و در آینده نزدیک در دولت بررسی میشود. پس از نهایی شدن قوانین مربوط به استفاده از ارزهای دیجیتال، جزییات آن به مردم اطلاع‌رسانی میشود.
استفاده از شبکه "سراسری برق" یا "تجهیز نیروگاه شخصی"
مصطفی رجبی مشهدی، سخنگوی صنعت برق کشور، با اشاره به این موضوع که بیت کوین و
ماینر ارز دیجیتال در ایران به رسمیت شناخته شد،گفت:
طبق آیین‌نامه‌ای که از سوی معاون اول ابلاغ شده است، فردی که می‌خواهد به این حوزه وارد شود، باید پروانه معتبر از وزارت صمت دریافت کند. پروانه‌ای که فرد از وزارت صمت اخذ می‌کند، دو اختیار را به متقاضی می‌دهد. نخست آنکه فرد می‌تواند از شبکه سراسری برق استفاده کند. دوم اینکه فرد اقدام به تأسیس نیروگاه کند.
به گفته وی، چنانچه متقاضی تصمیم به تأسیس نیروگاه دارد، باید محل آن را مشخص کند، انشعاب گاز بگیرد و گاز با نرخ 0.7 نرخ گاز صادراتی خواهد بود. سخنگوی صنعت برق درباره متقاضیانی که قصد دارند به شبکه سراسری برق وصل شوند، توضیح داد:
برای افرادی که قصد دارند به شبکه سراسری برق وصل شوند، تسهیلاتی برای گرفتن انشعاب، نصب کنتور هوشمند و… فراهم میشود. از سوی دیگر مقرراتی وجود دارد که این افراد در ساعات اوج مصرف از برق استفاده نکنند.
رجبی مشهدی با بیان اینکه نرخ برق مورد استفاده استخراج ارز دیجیتال توسط وزارت نیرو اعلام خواهد شد، اظهار کرد:
نرخ آن، متوسط نرخ ریالی صادراتی است که در طی سال متناسب با نیازها تعیین میشود. در تابستان که ذخیره برق کمتر است، نرخ گران‌تری نسبت به ماه‌های دیگر سال دارد.
سخنگوی صنعت برق در مورد اینکه متقاضیان برای گرفتن انشعاب از شبکه سراسری برق به کجا باید مراجعه کنند، توضیح داد:
اینکه به کدام شرکت باید مراجعه کنند، بستگی به میزان مصرف برق آنها دارد. اگر میزان مصرف کمتر از هفت مگاوات است باید به شرکت توزیع برق و اگر بیشتر از هفت مگاوات است به شرکت‌های برق منطقه‌ای مراجعه کنند.
برخورد با متخلفین
وی در عین حال از برخورد با افرادی که بدون مجوز اقدام به استفاده از ماینر میکنند، خبر داد و گفت:
افرادی که قبل از این مصوبه در این زمینه فعالیت می‌کردند نیز شامل این قوانین می‌شوند؛ در غیر این صورت طبق مصوبه هیئت دولت مجبور به قطع برق و جمع‌آوری هستیم. افراد باید از استفاده غیرمجاز پرهیز کنند زیرا برابر قانون مجازات تعریف شده برای این موضوع با آنها برخورد میشود.رجبی مشهدی با تأکید بر اینکه افراد برای مصارف خانگی هم باید مجوز بگیرند، اظهار کرد:
متقاضی برای مصارف خانگی هم باید درخواست دهد و به این نکته توجه کند که نرخ برق خانه هم معادل نرخ ارزهای دیجیتال خواهد شد و باید گفت افرادی که در این زمینه مصارف خانگی دارند به‌راحتی قابل‌شناسایی هستند. مصرف حدود 80 درصد از مشترکینی که در هوای معتدل زندگی میکنند، در تابستان کمتر از 300 کیلووات ساعت است. بنابراین مصرف زیاد در یک خانه قابل‌شناسایی است.
میزان مصرف دستگاه‌ها
وی درباره نوع دستگاه‌های ماینر توضیح داد:
مصرف برق دستگاه‌های دست دوم یا ماینرهایی که نسل اولی و ابتدایی هستند، دو برابر ماینرهای فعلی است. میزان مصرف دستگاه‌های جدید 1.2 کیلووات ساعت و میزان مصرف دستگاه‌های قدیمی 2.4 کیلووات ساعت است. به عبارت دیگر مصرف قدیمی‌ها در ماه 864 کیلووات ساعت بیشتر است.
پیشنهاد برای استخراج رمزارز در ساعات غیرپیک برق
علاوه بر آن، پیشنهاد دیگر وزارت ارتباطات این بود که در سایر ساعات به شرط اینکه صادرات برق انجام نشود امکان استخراج رمزارز فراهم شود. اگر دولت یا توانیر، توان صادرات برق در سایر ساعات (غیرپیک) را دارد اقدام به صادرات کند، اگر این امکان را ندارد اجازه استفاده و خرید و فروش آن در بازار داخلی و در بازار ثانویه را دهد. به هر صورت پیشنهادات وزارت ارتباطات درباره نحوه تعیین قیمت برق برای استخراج رمزارز مورد استقبال هیات دولت قرار نگرفته و قوانین مربوط به استخراج رمزارز تعیین شده و تا چند روز آینده ابلاغ میشود.
ظاهرا در این مصوبه، استخراج رمزارز به عنوان یک صنعت شناخته شده است و صدور پروانه توسط وزارت صمت انجام میشود. همچنین استانداردهای مربوط به آن نیز بین دو وزارتخانه نیرو و ارتباطات تقسیم شد که شامل دو استاندارد برق و استاندارد تکنولوژی است که به ترتیب وزارت نیرو و وزارت ارتباطات متولی آنها هستند.
همچنین به گفته معاون وزیر ارتباطات، در مصوبه هیات دولت آمده است که فعالیت‌ها استخراج رمز ارز باید به صورت فارم انجام شود؛ به این معنی که اجازه استخراج رمزارز به صورت جزئی و کوچک داده نمی‌شود، ضمن اینکه فارم‌ها باید مستقل باشند و از یک حداقلی برای امکان استخراج رمز ارز برخوردار باشند.
با این اوصاف، آنطور که اعلام شده وزارت صمت از 10 روز آینده می‌تواند شروع به صدور مجوز استخراج رمزارز کند و وزارت ارتباطات آماده همکاری با وزارت صمت برای تدوین مجوز استخراج رمزارز است، وزارت نیرو نیز برای عملیاتی شدن صدور این مجوز اعلام آمادگی کرده است، اما از این پس تمام مطالبات به سمت وزارت صمت می‌رود.
اماایین نامه ایی که منتشر شد به این شرح است که استفاده از رمزارزها صرفاً با قبول مسئولیت خطرپذیری (ریسک) از سوی متعاملین صورت می‌گیرد و مشمول حمایت و ضمانت دولت و نظام بانکی نبوده و استفاده از آن در مبادلات داخل کشور مجاز نیست. استخراج فرآورده‌های پردازشی رمزنگاری‌شده رمزارزها (ماینینگ) با اخذ مجوز از وزارت صنعت، معدن و تجارت مجاز است.
وزارت صنعت، معدن و تجارت می‌تواند در مناطق آزاد تجاری- صنعتی و ویژه اقتصادی، صلاحیت صدور مجوز یادشده را به سازمان‌های مناطق مربوط حسب مورد واگذار کند.
تبصره 2- استقرار واحدهای استخراج فرآورده‌های پردازشی رمزنگاری‌شده رمزارزها (ماینینگ) شامل محدودیت محدوده (120) کیلومتری شهر تهران، (50) کیلومتری شهر اصفهان و (30) کیلومتری مراکز سایر استان‌ها نمی‌باشند.
سازمان ملی استاندارد ایران موظف است با همکاری وزارتخانه‌های نیرو و ارتباطات و فن‌آوری اطلاعات برچسب انرژی و استانداردهای کیفیت توان الکترونیکی و استانداردهای فنآورانه مرتبط برای تولید و واردات تجهیزات فرآورده‌های پردازش رمزنگاری‌شده رمزارزها (ماینینگ) را تدوین و ابلاغ کنند.
تامین برق متقاضیان استخراج رمزارزها صرفاً با دریافت انشعاب برق از شبکه سراسری یا احداث نیروگاه جدید خارج از شبکه سراسری صورت می‌گیرد. تعرفه برق متقاضیان استخراج فرآورده‌های پردازشی رمزنگاری‌شده رمزارزها (ماینینگ) با قیمت متوسط ریالی برق صادراتی با نرخ تسعیر سامانه نیما که توسط وزارت نیرو تعیین و اعلام می‌گردد، محاسبه و اعمال خواهد شد.
تبصره 1- تعرفه سوخت گاز مورد نیاز متقاضیان استفاده‌کننده از برق تولیدی خارج از شبکه وزارت نیرو، با قیمت 70 درصد متوسط ریالی گاز صادراتی با نرخ تسعیر سامانه نیماست و تعرفه سوخت مایع نیز با قیمت متوسط ریالی سوخت مایع صادراتی با نرخ تسعیر سامانه نیما که توسط وزارت نفت تعیین و اعلام می‌گردد، محاسبه و اعمال خواهد شد.
تبصره 2- مصرف برق و گاز برای استخراج رمزارزها (ماینینگ) در ساعات و زمان اوج مصرف ممنوع است. وزارتخانه‌های نیرو و نفت (حسب مورد) ساعت و زمان اوج مصرف در طی سال را تعیین و ابلاغ میکنند و از طریق شرکت‌های تابع و وابسته با نصب کنتور هوشمند نسبت به کنترل مصرف در این ساعات اقدام میکنند.
تبصره 3- استفاده از انشعاب برق و گاز جهت
ماینر صرفاً با ارایه مجوزهای تعیین‌شده در این تصویب‌نامه مجاز است و هر گونه استفاده از انشعاب برق و گاز مصرف خانگی، عمومی، کشاورزی، صنعتی و سایر مصارف برای استخراج رمزارزها (ماینینگ) ممنوع است. وزارتخانه‌های نیرو و نفت موظفند از طریق شرکت‌ها تابع و وابسته نسبت به شناسایی، قطع و جمع‌آوری انشعابات فاقد مجوز اقدام و مطابق قانون مجازات استفاده‌کنندگان غیرمجاز آب و برق، تلفن، فاضلاب و گاز -مصوب 1396- عمل کنند.
تبصره 4- متقاضیان استخراج فرآورده‌های پردازشی رمزنگاری‌شده رمزارزها (ماینر) در صورت استفاده از منابع تجدیدپذیر و پاک تابع قوانین و مقررات مربوط و ضوابط وزارت نیرو هستند.
وزارتخانه‌های ارتباطات و فن‌آوری اطلاعات و اطلاعات و استانداری‌ها و فرمانداری‌ها نسبت به شناسایی و اعلام مراکز استخراج فرآورده‌های پردازشی رمزنگاری شده رمزارزها (ماینینگ) با وزارت نیرو همکاری میکنند. مراکز استخراج رمزارزها، به عنوان واحد تولید صنعتی شناخته‌شده و مشمول مقررات مالیاتی خواهند بود.
به گزارش ایسنا، از سوی دیگر چندی پیش بحث‌هایی در مورد واردات ماینرها وجود داشت و گفته می‌شد در شرایطی که مجاز نیستند، به کشور وارد شده است. اما بعد از موافقت هیات وزیران با موضوع استخراج بیت کوین، موضوعی است که از مهرداد جمال ارونقی -معاون امور گمرکی گمرک ایران-مورد پرسش قرار گرفت.
موضوع مورد اهمیت این است که واردکنندگان کالاهای مختلف اعم از دولتی و غیردولتی، طبق قانون، جهت اخذ مجوز ورود» و ثبت سفارش» باید منحصرا به وزارت صنعت، معدن و تجارت مراجعه کنند؛ بنابراین با ارائه ثبت سفارش برای این کالا با ذکر نام کالا به صورت مذکور، ردیف تعرفه صحیح کالا، گمرک مم به انجام تشریفات گمرکی و ترخیص کالا بوده و نمی‌تواند ایستایی را در این خصوص ایجاد کنند.
معاون گمرک ایران با ذکر اینکه متصدیان ذیربط در گمرک، در زمان انجام تشریفات گمرکی، قطعا مجوزهای قانونی لازم را بررسی و در صورت نیاز مطالبه و دریافت می کنند اعلام کرد: در خصوص مجوزهای قانونی، گمرک حساسیت ویژه‌ای داشته و اگر کالایی علاوه بر ثبت سفارش» نیاز به اخذ مجوز از سایر سازمان‌ها برای ترخیص کالا داشته باشد این مجوز یا مجوزها به صورت سیستمی اخذ و سپس اجازه خروج کالا از گمرک داده میشود.
در حال حاضر و با توجه به اینکه وزرات‌خانه‌های ارتباطات و نیرو درباره‌ی نحوه‌ی برخورد با فعالیت در زمینه‌ی استخراج ارز مجازی به توافق نظر رسیدند، در حالی که آخرین خبرها از حوزه‌ی مسوولان ارزی کشور و بانک مرکزی، حاکی از برخورد با متعاملان با حوزه رمزارزها بود، آخرین تصمیم درباره‌ی ت نهایی برای برخورد با ارزهای مجازی باید به‌گونه‌ای گرفته شود که فعالان این حوزه در نهایت تکلیف خود را برای ورود به آن بدانند.
چالش و مزیت ارز دیجیتال
بعد از تجربه نسبتاً خوب بیت کوین در سالهای اخیر در حوزه ارزهای مجازی، تعداد ارزهای مجازی در دنیا رو به فزونی گذاشت.
ظهور فناوری های دیجیتال، امکان واسطه گری در بازارها را به حداقل رسانده است. به عنوان مثال تا همین سال های اخیر، دفاتر تاکسی تلفنی به عنوان واسطه بین رانندگان و صاحبان تاکسی ها و متقاضیان سفر قرار داشتند، هزینه سفر را با احتساب برگشت خالی خودرو از متقاضی سفر می گرفتند و نیز با قدرتی شبیه انحصار طبیعی، کیفیت سفر مسافر را تعیین می کردند. اما به کارگیری فناوری‌های جدید و موبایلی در تاکسی های اینترنتی، سبب شد تا با احتساب تنها یک راه سفر برای رانندگان، هزینه خدمات برای متقاضیان سفر، تقریباً نصف شود. همچنین قدرت‌های انحصاری که گاهی خود را در خدمات ناقص، برخورد نامناسب و …. نشان می داد، به دلیل نیاز رانندگان به ماندن در دریایی از خدمات آنلاین توسط بسیاری از رانندگان دیگر، حذف شد و مشتری مداری نمود جدیدی پیدا کرد.
نمونه این موضوع یعنی حذف واسطه ها به مدد فناوری های دیجیتال را می توان در موارد دیگر نیز به وضوح مشاهده کرد. به عنوان مثال، شکل گیری فروشگاه های اینترنتی این امکان را داد که مشتریان به جای این که حضوری به خیابان بیایند و با هزینه زیاد، کالای مد نظر خود را انتخاب کنند، به دنیای مجازی بروند و کالای خود را با سازوکارهای شفاف در این عرصه انتخاب کنند، سفارش دهند و حتی با سازو کارهای نظارتی، از حقوق خود دفاع کنند.
برای فروشنده ها هم خیلی خوب شد. به جای این که برای دیده شدن در خیابان ها، انواع هزینه های عوارض را به نقش دلالی شهرداری ها بدهند، صرفاً با یک انبار در نقطه ای که ااماً قیمت ساختمان و زمین در آن بالا نبود، توانستند کالاهای خود را نگهداری کنند و با سیستم های حمل و نقل پیک، کالای خریداری شده اینترنتی را به دست متقاضیان برسانند. امروزه این کاهش هزینه های اضافی، عملاً دیگر صاحبان فروشگاه های سنتی را که قلک وار در حاشیه خیابان ها صف کشیده اند، به چالش کشیده و تمرکز این فروشگاه ها را بر افزایش سرعت و دقت و کیفیت ارائه خدمات بازرگانی قرار داده است.
فناوری ها علیه واسطه های پولی
پول و نهادهای مرتبط با آن یعنی بانک های مرکزی و بانک ها، جایی است که به تازگی مورد هجوم فناوری های نوین قرار گرفته است. این جا همان جایی است که بانک ها به واسطه قدرتی که مشروعیت آن از سوی نهادهای حاکمیتی به دست می آید، به واسطه گری مالی مشغول اند.
در سطحی بالاتر، بانک های مرکزی قراردارند که با استفاده از حق آقایی» یا سینوراژ»، اقدام به چاپ پول، می کنند. از سوی دیگر ارتباطات در نظام مالی بین الملل نیز موضوعی است که با استفاده از واسطه های تعریف شده توسط اقتصادهای بزرگ تعریف شده است و این اقتصادها به مدد این ابزارهای واسطه ای، نبض نظام معاملات بین المللی را در اختیار گرفته اند. به طوری که نمونه آن را می توان در قالب تحریم های مالی ایران از طریق پیام رسان مالی بین المللی (سوئیفت) دید.
با این اوصاف، چند سالی می شود که تلاش ها برای حذف واسطه ها در سازو کارهای پولی اقتصادی گسترش یافته است. از جمله تحولاتی که چند سالی است در این زمینه رخ داده، پدیده نوظهوری به نام رمزینه ارزهاست. بیت کوین نمونه ای مشهور از رمزارزها به شمار می رود.
رمزینه ارزها که مبتنی بر فضای دیجیتال هستند، به طور خیلی خلاصه، یک سیستم خصوصی و پول خصوصی برای تسهیل مبادلات بین افراد را تشکیل می دهند، بدون آن که نیازی به حضور نهاد مرکزی و واسط باشد. تصور کنید روزی خود شما یک پول اختراع کنید و بین افرادی که به شما اعتماد دارند و با شما رابطه دارند، به اشتراک بگذارید. این سیستم قادر خواهد بود روابط و تبادلات مالی بین شما و بقیه را شکل بدهد. این، یک مثال مینیاتوری از پدیده رمز ارزهاست که صد البته در مقیاس های بزرگ معنا پیدا می کند.
با وجود اینکه این روزها بهره‌گیری از بلاک چین زمینه ساز تحولات شگرف در نظام پولی کشورها معرفی می شود اما چالش های متعدد این فناوری نظارت بانک‌های مرکزی بر آن را اامی می‌کند.
به گزارش پارسیان ارز و به نقل از خبرگزاری تسنیم، سرعت پیشرفت فناوری به‌ویژه در حوزه فناوری‌های مالی (فین تک) در دهه‌های اخیر به تغییر شئون مختلف زندگی مردم و همچنین دولتها منجر شده و تحولات شگرفی در نظام پولی کشورها ایجاد کرده است. یکی از این فناوری‌های نوین، ارزهای مبتنی بر فناوری زنجیره بلوکی (بلاک چین) است که تحت عنوان رمز ارزها شناخته می‌شوند.
مهمترین دلایل فراگیر شدن رمز ارزها، مزیت‌های منحصربه‌فردی است که در اختیار استفاده‌کنندگان قرار می‌دهند؛ البته در کنار مزیت‌های مطرح‌شده، این نوع ارز خطراتی نیز در بردارد که باعث شده دولتها در قبال آن مواضع متناقضی بگیرند. ازجمله این خطرات میتوان به خطر پول‌شویی، استفاده در عملیات تروریستی، حباب‌های سفته بازانه و فرارهای مالیاتی اشاره کرد که همه این‌ها به دلیل ماهیت رمزنگاری‌شده این ارزها است. پول مجازی غیرمتمرکز، به معنای انتشار و کنترل پول فارغ از کنترل و مدیریت نهاد ناظر مرکزی بوده و تمام فرآیندهای آن ازجمله انتشار و تأیید تراکنش‌ها به‌جای اینکه توسط نهاد مرکزی انجام گیرد از طریق تمامی افراد با سازوکار علوم ریاضی و معادلات پیچیده ریاضی انجام میشود.
بهره‌گیری از الگوریتم‌های ریاضی و رمزگذاری برای صحت معاملات ارزهای دیجیتال منجر به این شد که هیچ کاربری نتواند در شبکه تغییر ایجاد کند، درصورتی‌که این امر در تمام مواقع واقعیت ندارد. در این فناوری نوین افراد برای ارسال وجوه باید از یک رمز خصوصی و یک رمز عمومی استفاده کنند. در ادامه با بررسی مزایا و چالش های فناوری بلاک چین و بزرگترین دستاورد آن، یعنی رمز ارزها می‌پردازیم.
مزایای فراوان فناوری برای بلاک چین و بزرگترین محصول آن رمز ارزها را میتوان آزادی در پرداخت و دسترسی بین‌المللی، هزینه عملیاتی پایین، سرعت‌بالا در انتقالات بین‌المللی و فرامرزی و عدم وابستگی به تهای دولتها دانست. استفاده از رمز ارز در شرایط تحریمی ایران به دلیل غیرقابل‌شناسایی بودن فرستنده و گیرنده در این سیستم، ناتوانی دولتها در مصادره و بلوکه کردن ارز رمزها، امکان رهگیری و شفافیت و قراردادهای هوشمند نیز از سایر مزایای این فناوری هستند.
همچنین با توجه به مزیت‌های این فناوری، بهره‌گیری از آن در کشور منجر به کاهش قدرت تحریم دلاری آمریکا علیه اقتصاد ایران، امکان ایجاد رمز ارزهای منطقه‌ای و تسهیل در پیمان‌های پولی دو و چندجانبه، تسهیل در جهانی‌شدن کسب‌وکارهای داخلی و بهبود صادرات غیرنفتی، عدم امکان جعل رمز ارزها و امکان افزایش سرمایه‌گذاری خارجی در کشور است.
مهمترین بحث در فرآیند ت‌گذاری یک پدیده ی نوظهور، شناخت چالشهای ناشی از آن است؛ لذا قانون‌گذار و ت‌گذار باید تسلط جامعی بر تمامی ابعاد چالشی رمز ارز داشته باشد. نوسانات قیمتی و عدم ثبات، فقدان قوانین و مقررات مشخص، تهدید اقتصاد واقعی، مشخص نبودن هویت فرستنده و گیرنده، تضعیف بانک مرکزی و نهادهای واسط، امکان فرار مالیاتی، پول‌شویی و گسترش بخش غیررسمی اقتصاد، بروز مشکلات امنیتی، مشکل وراثت، تنوع در ماهیت رمز ارزهای مختلف، برگشت‌ناپذیری وجه، تأمین مالی گروه‌های تروریستی و معاند ی، زمان بالای تأیید تراکنش برای مبادلات داخلی، صرف بالای انرژی، چندوجهی بودن رمز ارزها و چالش تنظیم گری قوانین از چالشهای بهره‌گیری از رمز ارزها است.
پول مجازی برعکس پول‌های سنتی از قوانین و مقررات شفاف برخوردار نبوده و این می‌تواند به یک چالش جدی برای هر دولتی تبدیل شود؛ زیرا راه را برای انجام کارهای مجرمانه و پول‌شویی باز می‌کند. ارزهای دیجیتال به دلیل ماهیت رمزنگاری‌شده آن، هویت واقعی فرستنده و گیرنده در آن ناشناخته می‌ماند و این امکان را برای متخلفان فراهم می‌کند تا پول غیر مشروع را از طریق فرآیند پول‌شویی وارد سیستم مالی کشورها کنند.
همچنین، استقبال بی‌نظیر کاربران جهانی از رمز ارزها
فرصت خوبی را برای هکرها و مجرمان سایبری فراهم آورده است تا بتوانند با هک حساب‌های کاربری آنها و نفوذ به پلتفرم صرافی‌هایارزهای دیجیتال، از طریق حملات سایبری گسترده مبالغ هنگفتی را به سرقت ببرند که هک گسترده 5 صرافی Mt. Gox ژاپن، بیت فلور، پولونیکس، بیت استمپ و بیت فینکس در تاریخ ارزها رمزنگاری‌شده که منجر به تعطیلی این مراکز شد؛ بیانگر این امر است. علاوه بر آن؛ معاملات ارزهای دیجیتال به‌صورت روزانه نیز هک می‌شوند که گاهی باعث از دست رفتن همه‌چیز می‌شوند.
بزرگترین خطری که رواج پول‌های مجازی برای دولتها دارد؛ کمرنگ شدن نقش نهادهای ناظر و بانک مرکزی در تراکنش‌های کشور است که این مسئله می‌تواند یک خطر بسیار جدی برای سیستم پولی و مالی هر کشوری باشد؛ زیرا در این صورت جایی برای اعمال تهای پولی نمی‌ماند و هیچ نظارتی بر تراکنش‌های مالی وجود نخواهد داشت. تهای پولی هر کشور متضمن ثبات اقتصادی و ابزار کنترل کننده پارامترهای کلان اقتصاد از جمله تورم، بیکاری، پایه پولی، ضریب فزاینده و سرعت گردش پول می باشد که تنها با در اختیار داشتن اطلاعات کافی از بازارهای مالی امکان پذیر خواهد بود و افزایش حجم مبادلات غیر رسمی و خارج از دید ناظر همانند مؤسسات مالی غیرمجاز و بازار غیر متشکل پولی مستقیماً منجر به کاهش ارزش پول کشور خواهد شد.
علاوه بر این، در نظام پولی رمز ارزها، دسترسی به‌حساب شخص صرفاً با داشتن آدرس کیف پول و رمز عبور امکان‌پذیر است و درصورتی‌که این اطلاعات تنها در اختیار متوفی باشد، هیچ سازوکاری برای دستیابی ورثه به ارث خود وجود نخواهد داشت. در سیستم کنونی بانک محور، اگر مبلغی به‌طور اشتباه واریز شود، بانک با وکالتی که از سوی سپرده‌گذار دارد، می‌تواند وجه را به‌راحتی بازگرداند اما در رمز ارز چون هیچ نهاد مرکزی و واسطی وجود ندارد و همچنین هویت دارندگان کیف پول مشخص نیست چنانچه وجهی به‌طور اشتباه به یک کیف پول دیگر واریز شود به‌هیچ‌عنوان قابل‌شناسایی و بازگشت نیست.
به دلیل سازوکار پنهان تراکنش‌های رمز ارز، گروه‌های تروریستی و معاند میتوانند برای مقاصد خویش به‌راحتی از منابع داخلی و خارجی از طریق رمز ارز به تأمین مالی اقدام کرده و دستگاه‌های اطلاعاتی توانایی شناسایی آن را ندارند.
با توجه به عمق کم بازار رمز ارزها و افزایش آگاهی و اقبال متقاضیان جدید، قیمت رمز ارزها بسیار حساس به اخبار بوده و هر خبر مثبت و یا منفی می‌تواند بر قیمت این ارزها تأثیرگذار باشد؛ در چنین فضایی رفتار توده‌وار بسیار قابل‌مشاهده بوده و می‌تواند باعث شکل‌گیری حباب‌هایی در دوره‌های زمانی مختلف شود. علاوه بر این دارندگان عمده رمز ارزها که به نهنگ ها معروفند به جهت کسب سود با دامپینگ و دستکاری کردن در این بازارها عده زیادی که فروش و
خرید بیت کوین یا ترید میکنند را به زیان می کشانند و باعث تلاطم و شکنندگی بالا در قیمت این رمز ارزها می شوند.
تمام این عوامل بیانگر این است که بهره‌گیری از شبکه‌های بلاک چینی و رمز ارزها در اقتصاد، به ویژه کشوری مانند ایران که از لحاظ سایر پارامترهای اقتصادی و ی تحت فشار قرار دارد، باید بااحتیاط بیشتری دنبال شود؛ زیرا تاکنون در تعریف‌های این فناوری بیشتر صحبت‌ها در خصوص مزیت‌ها بوده و از چالشهای اقتصادی آن کمتر سخن رفته است و همچنین به دلیل نو بودن این فناوری ممکن است بسیاری از این چالش ها هنوز ناشناخته مانده باشد و بهره گیری از این فناوری بدون نظارت نهادهای ناظر از جمله بانک مرکزی، وزارت اطلاعات و سازمان بورس و اوراق بهادار، صدمات جبران ناپذیری به پیکره اقتصاد وارد کند.
هک بیت کوین
سرمایه‌گذارانی که به دنبال جایگزینی برای طلا و دیگر کالاهایی هستند، علاقه زیادی به بیتکوین به‌عنوان یک پول رمزی جایگزین دارند اما امنیت کنونی شبکه نسبت به هکرها نگران‌کننده است و صرافی‌های بیتکوین با مسائل جدی درباره ذخیره و نقل‌وانتقال پول دیجیتالی به هر شکلی مواجه هستند؛ این نگرانی‌ها با این واقعیت درآمیخته است که هیچ بانک مرکزی یا اقتدار حکومتی از امنیت یا صحت پول‌های دیجیتالی پشتیبانی نمی‌کند. برخلاف پول‌های اعتباری مانند دلار آمریکا که توسط خزانه‌داری آمریکا چاپ میشود، بیتکوین توسط تعاملات پیچیده در سراسر یک شبکه کامپیوتری گسترده و جهانی استخراج می‌شوند.
به سبب ماهیت استخراج دیجیتالی، ارزش بیتکوین را نمی‌توان دستکاری کرد یا تغییر داد. ارزش بیتکوین به لطف کارکردهای رمزنگارانه تضمین میشود و اگرچه روزی در آینده می‌تواند هک شود، کارشناسان فن‌آوری و رمزنگاری بر این توافق دارند که چنین حمله‌ای در کوتاه‌مدت نامحتمل است.
با وجد این، شبکه‌ها و محل‌های ذخیره‌ای که بیت‌کوین‌ها در آنجا قرار دارند و از آن محافظت» میشود، توسط افراد شرور قابل هک شدن است. با وجود تضمین‌هایی که شرکت‌های ذخیره بیتکوین و توسعه‌دهندگان این پول می‌دهند، صرافی‌های بیتکوین میتوانند هک شوند و در برخی موارد هک شده‌اند.
موضوع امنیت یکی از دغدغه های اصلی بنیانگذاران بیت کوین از زمان توسعه آن بوده است. از یک طرف، هک شدن بیت کوین امری بسیار دشوار تلقی می شود و بیشتر این قابلیت نیز به علت استفاده از فناوری بلاک چین در زیر ساخت آن است. از سوی دیگر، حقیقت این است که سخت بودن هک شدن بیت کوین به این معنی نیست که یک سرمایه گذاری بی خطر محسوب می شود. بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که پتانسیل خطرات امنیتی در مراحل مختلف ترید ارزهای دیجیتال وجود دارد.
در این میان برخی هکرها نیز از طریق گسترش نرم افزارهای مخرب به استخراج بیت کوین و سایر ارزهای رمزپایه با استفاده از قدرت سیستم کامپیوتری شخص میزبان می پردازند که به نوعی با مسائل هک شدن بیت کوین در ارتباط است و باید در مقابله با آنها اقدامات امنیتی لازم از جمله نصب آنتی ویروس ها و ضد تروجان ها را رعایت نمود.
تقلب ها، ی ها و هک هایی که به طور گسترده ای در رسانه ها بیان می شوند، تمامی افراد از جمله سرمایه گذاران فردی و صرافی های بزرگ را در طول تاریخچه خود مورد هدف قرار داده اند. در حال حاضر بخشی از این مشکلات به جدید بودن تکنولوژی های مورد استفاده باز می گردد.
هم اکنون بیت کوین در کیف پول های سخت افزاری و نرم افزاری نگهداری شده و از طریق صرافی ارزهای دیجیتال مانند صرافی بایننس معامله می شود که در هر یک از این دو جزء خطرات امنیتی بسیاری وجود دارد.
نگهداری بیت کوین از طریق کیف پول و معامله ی آن صرافی ارز دیجیتال مانند کوین بیس، بایننس و یا پارسیان ارز امکان پذیر است. در هر یک از دو مولفه ی نام برده شده که شامل نگهداری و معامله ارزهای دیجیتال بود، خطرات امنیتی مختلفی وجود دارد. با اینکه توسعه دهندگان دائما در حال بهبود امنیت کیف پول های ارز دیجیتال هستند، اما همچنان افرادی وجود دارند که به دنبال راهی برای یدن کوین ها و توکن ها از کیف پول های افراد مختلف هستند.
تایید هویت دوعاملی در روند خرید و فروش بیت،عموما به عنوان یک اقدام امنیتی مورد استفاده قرار می گیرد. البته پیوند دادن امنیت معامله با ایمیل و یا شماره تلفن همراه بدان معنی است که هر کسی با داشتن این مولفه ها، می تواند این معاملات را تایید کند. اگر هکری قادر به دسترسی به برخی از اطلاعات شخصی شما -که ربطی به ارزهای دیجیتال نداشته باشند- باشد، ممکن است بتواند به فضای معاملات شما نفوذ کند.
عموم مردم به طور گسترده ای از نقشه ها و روش های هک کردن و ی هایی که دامان افراد مختلف از جمله سرمایه گداران و صرافی های بزرگ ارز دیجیتال را در دوره ی کوتاهی گرفته است، آگاه گشته اند. بخش عمده ی این مشکلات صرفا جدید بودن این فناوری و فضای آن است. این فضا از طرفی باعث شد تا ارزهای دیجیتال پرسودی مانند بیت کوین وجود داشته باشند، و از سویی دیگر می تواند به این معنی باشد که افرادی به دنبال حفره های امنیتی این محیط هستند تا قبل از برطرف شدن آنها بتوانند ی کنند. به سرمایه گداران بیت کوین توصیه می شود برای حفاظت از منابع خود به بهترین نحو، اقدامات امنیتی مناسب را انجام دهند.
زمانی که هکرها به حساب شما دسترسی پیدا می کنند، به سرعت توکن های شما را برداشته و با استفاده با بلک چین های خصوصی آنها را خرج می کنند. همانطور که گفته شد اکر شما مورد حمله سایبری قرار گرفتید کار زیادی از دست شما بر نمی آید. چرا که این خرید و فروش توکن های یده شده توسط بلاک چین های خصوصی انجام می شود و این تراکنش ها با استفاده از این بلاک چین ها قابل دسترسی نیست. بنابراین تمامی ادرس ها از امنیت خارجی مخفی می شوند.
بنابراین با توجه به نظر کارشناسان مختلف، می توان گفت یکی از اهداف اصلی هکر ها یدن توکن های کاربران است. البته این موضوع فعلا در ابتدای راه است ولی رو به افزایش است و همانطور که گفته شد در صورتی که این اتفاق بیفتد، بیت کوین یده شده قابل بازگشت نیست. بنابراین امینت کیف پول بیت کوین خود را حتما برقرار کنید و این موضوع را جدی بگیرید.
انواع کیف پول
شرکت فرانسوی لجر (Ledger) امن‌ترین کیف پول‌های بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال را می‌سازد.مشهورترین محصول این شرکت است که سال‌هاست از نظر امنیت امتحان خود را پس داده است. با این حال این شرکت مدل‌های جدیدتر با یک‌سری قابلیت‌های بیشتر مثل صفحه نمایش بهتر را نیز عرضه کرده است. کیف پول‌های سخت افزاری لجر، کلیدهای خصوصی را به صورت کاملا امن و آفلاین نگهداری میکنند و هک کردن آن تقریبا غیرممکن است. این کیف پول از تقریبا تمام ارزهای دیجیتال معتبر به‌علاوه هزاران توکن (توکن‌های مبتنی بر اتریوم، نم و …) پشتیبانی می‌کند. از این رو، یک کیف پول برای نگهداری تقریبا تمام ارزهای دیجیتال کافی است.
شرکت ترزور اولین سازنده کیف پول‌های سخت افزاری بیت کوین برای عموم است. این شرکت هم مانند لجر بهترین و امن‌ترین کیف پول‌های سخت افزاری دنیا را می‌سازد. مشهورترین محصول این شرکت، است، با این حال اخیرا محصول جدیدتری به نام ترزور مدل تی (Trezor Model T) عرضه شده است. این دو محصول از نظر امنیت تفاوت چندانی با هم ندارند اما مدل تی از امکانات جانبی بیشتری برخوردار است. همچنین مدل وان از ریپل و چند ارز دیجیتال دیگر پشتیبانی نمی‌کند، اما مدل تی این ارزها را هم پوشش می‌دهد. کیف پول سخت افزاری ترزور هم مثل لجر کلیدهای خصوصی را به صورت کاملا امن و آفلاین نگهداری می‌کند و هک کردن آن تقریبا غیرممکن است. این کیف پول هم مانند لجر از تقریبا تمام ارزهای دیجیتال معتبر به‌علاوه هزاران توکن (توکن‌های مبتنی بر اتریوم، نم و …) پشتیبانی می‌کند کار خرید و
فروش بیت کوین اسان میشود
نمونه هک
این صرافی یکی از صرافی های بیت کوین و التکوین ها است که کاربران زیادی دارد و در تابستان ۲۰۱۴ هک شد. تعداد دقیق بیت کوین های گم شده توسط این شرکت اعلام نشد اما گزارش مفصلی از این هک در انجمن بیتکوین تاک (Bitcointalk Forum) آورده شد. اساسا هکرها قادر به بهره برداری از یک کد معیوب برداشت پولونیکس بودند. بعد از هک، این صرافی برای مدتی فعالیت های خود را به حالت تعلیق درآورد و در انجمن خود اعلام کرد که وجوه همه کاربران ۱۲.۳ درصد کاهش می یابد. این کار انجام شد زیرا بسیاری از کاربران پول خود را برداشت کرده بودند و چیزی برای مالکان باقی نمانده بود.
پولونیکس از آن روز به بعد تا امروز بدون مشکل به کار خود ادامه داده است و این صرافی پول همه کاربرانی را که دچار ضرر شده بودند، پس داد. این ادعا توسط این شرکت مطرح شد و سریعا نیز توسط مشتریان تایید شد.
اما این صرافی چندین بار در مرکز توجه هکر ها بوده است و بعضی منابع غیر رسمی از هک آن در سال ۲۰۱۷ نیز خبر دادند.
بیت کوین و اتریوم
اگر شما به عنوان یک تازه وارد پا در عرصه ی ارز دیجیتال گذاشته اید شاید اولین سوالی که به ذهنتان برسد این باشد که اتریوم و بیت کوین چه فرقی با هم دارند؟
شما ممکن است فکر کنید بیت کوین و اتریوم، اپل و مایکروسافت ارزهای دیجیتالی هستند اما اینطور نیست، بلکه آنها کاملا با هم متفاوتند و اهداف متفاوتی با یکدیگر دارندقیمت اتریوم و
قیمت بیت کوین با هم فرق دارند.
وقتی شما بخواهید این دو را مقایسه کنید، متوجه می‌شوید که تفاوت بسیار زیادی در اهدافشان دارند. جالب اینجاست که وقتی به آمار بازارشان نگاه کنید تفاوت خیلی زیادی نمی‌بینید. خیلی از ما وقتی وارد دنیای ارزهای دیجیتالی شدیم، فکر می‌کردیم اتریوم تنها یک نوع ارز دیجیتالی مثل بیت کوین است، اما این کاملا اشتباه است، بیایید دقیق تر نگاه کنیم، در اینجا به بیان برخی از ویژگی ها و حقایق در رابطه با بیت کوین و اتریوم می‌پردازیم:
بیت کوین
به طور ساده بیت کوین نشان دهنده یک ارز دیجیتال توزیع شده به شکل همتا به همتا است که می تواند در لحظه و به شکلی کاملا امن بین دو نفر، بدون مهم بودن فاصله آنها از هم، انتقال پیدا کند. این اساسا یک پول دیجیتال است که می تواند بین هر کاربری در سراسر جهان مبادله و ارسال شود.
بیت کوین در اکتبر سال 2008 توسط فرد یا افرادی ناشناس با نام مستعار ساتوشی معرفی شد. در این سند نام این ارز بیت کوین و به عنوان یک سیستم پرداخت الکترونیکی همتا به همتا معرفی شده است.
بیت کوین بر مبنای فناوری بلاک چین است. بلاک چین شامل یک دفتر ثبت عمومی است که تمام معاملاتی که تا به حال انجام شده است، در آن ثبت می شود. این دفتر حساب در سراسر شبکه ذخیر شده است و در صورت بروزرسانی، تمام شبکه بروز می شود. بنابراین این یک دفتر ثبت عمومی است که حاوی تاریخچه تمام تراکنش های قبلی است. از سوی دیگر استخراج کنندگان بیت کوین با بررسی و تایید تراکنش ها در بلاک ها، به حفظ شبکه کمک می کنند. این اهمیت کار استخراج کنندگان را نشان می دهد.
زمانی که یک تراکنش انجام شده و در بلاک استخراج شده گنجانده می شود، این بلاک، به بلاک چین اضافه می شود. هنگامی که این اتفاق می افتد به هیچ وجه نمی توان آن را مع کرد و یا تغییر داد. این تراکنش در دفتر عمومی ثبت خواهد شد و در هر لحظه قابل بررسی و مشاهده است.
اتریوم
اگر بیت کوین به عنوان یک ارز دیجیتال در نظر گرفته شود، اتریوم نشان دهنده یک پلتفرم غیرمتمرکز است که قرارداد هوشمند را اجرا می کند. این قراردادها به عنوان برنامه های کاربردی هستند و به گونه ای برنامه ریزی شده اند که امکان تقلب، سانسور، دستکاری و دخالت هیچ شخص ثالثی در آن وجود ندارد.
زمانی که مقایسه اتریوم با بیت کوین را در نظر بگیریم، این دو دارای تفاوت های اساسی هستند. اتریوم یک ارز نیست، بلکه یک پلتفرم است. ارز این پلتفرم اتر(ETH) نام دارد.
اتریوم در سال 2015 راه اندازی شد و این بزرگترین پلتفرم نرم افزاری غیرمتمرکز است که امکان ایجاد و ساخت برنامه های کاربردی غیر متمرکز و قراردادهای هوشمند را فراهم می کند.
ایده اولیه پلتفرم اتریوم توسط یک برنامه نویس به نام ویتالیک بوترین ارائه شد. با این حال شکل و فروم پروژه فعلی توسط ویتالیک بوترین، میهای الیسای، آنتونی دی لوریو و چار هاسکینسون انجام شده است. بوترین همچنین اعلام کرد که دکتر گاوین وود و جوزف لوبین درگیر این پروژه بوده اند.
همانطور که قبلاً به‌طور مختصر به آن اشاره کردیم، وجه نقد بیت کوین و اتریوم هر دو با دو هدف کاملاً متفاوت هدایت می‌شوند. بسیاری از افراد تمایل دارند که آنها را به اشتباه به‌عنوان ارز دیجیتال گروه‌بندی کنیم.
یک برنامه‌نویس ناشناس، که با Satoshi Nakamoto همراه بود، از توابع هش رمزنگاری و رمزنگاری کلید عمومی برای ایجاد بیت کوین استفاده کرد. هدف بیت کوین از همان ابتدای شروع کار هرگز تغییر نکرده است.
بیت کوین می‌خواهد درحالی‌که به مردم قدرت می‌دهد تا کنترل کاملی بر امور مالی خود داشته باشند، یک سیستم مالی غیرمتمرکز جهانی باشد. هنگامی‌که Nakamoto در حال کدگذاری بیت کوین بود، او محدودیت اندازه بلوک 1 مگابایت را برای محدود کردن تعداد معاملات اسپم در هر بلاک قرار داد.
با این حال، طبق نظر بخشی از جامعه بیت کوین که در درجه اول توسط راجر ور هدایت میشود، قرار بود این حد یک اقدام موقت باشد. هرچه بیت کوین محبوبیت بیشتری پیدا کرد، مقیاس بندی و برآورد تقاضای زیاد کاربران، دشوار شد.
راه‌حل احتمالی به نام SegWit” یا Segregated Witness پیشنهاد شده است که می‌تواند داده‌های امضای حجیم را در دست بگیرد و آن را درون یک بلوک موازی قرار دهد، اما از آنجا که باعث ایجاد تغییرات اساسی در معماری اصلی آن شد، انتقادات شدیدی را دریافت کرد.
این بخش‌ها خواستار افزایش اندازه بلوک بودند. به گفته آنها Satoshi همیشه به دنبال افزایش اندازه بلوک بود، همانطور که سکه‌ها محبوبیت بیشتری پیدا می‌کردند. آنها پس از بحث‌های فراوان که از آن زمان به‌عنوان بحث اندازه بلوک نامیده شده‌اند، سرانجام در تاریخ 1 آگوست 2017، زنجیره اصلی بیت کوین را گسترش دادند و بیت کوین کش را ایجاد کردند.
وبسایت پروژه بیت کوین کش خود را اینگونه تعریف می‌کند: بیت کوین کش پول نقد الکترونیکی همتا به همتا برای اینترنت است. کاملاً غیرمتمرکز است، بدون بانک مرکزی و نیازی به فعالیت شخص ثالث قابل‌اعتماد ندارد. انگیزه اصلی وجود پول نقد بیت کوین صرفاً به انجام معاملات بیشتر بستگی دارد.
به گفته آنها با افزایش اندازه بلوک، قادر به انجام معاملات سریع‌تر و کارآمدتر خواهند بود. درواقع، بیت کوین کش برخلاف اندازه بلوک 1 MB بیت کوین دارای اندازه بلوک 8 مگابایت بود. از آن زمان آنها رویکرد کلاهک قابل تنظیم را پذیرفته‌اند که در آن میتوان بلوک‌ها را با ظرفیت بالای 32 مگابایت استخراج کرد.
همانطور که مشاهده می‌کنید، ما در مورد این دو ارز دیجیتال تفاوت‌های زیادی را موردبحث قرار داده‌ایم. درحالی‌که این دو جزء محبوب‌ترین ارزهای دیجیتال هستند، اما تفاوت‌های زیادی با هم دارند و به روش خاص خود بی‌نظیر هستند.
با این حال، هر دو ارز دیجیتالی هستند که به توسعه بازار رمزنگاری بستگی دارند. به یاد داشته باشید، در صورت افزایش نرخ تقاضا و پذیرش برای پرداخت‌های دیجیتال، احتمالاً قیمت هر دو سکه افزایش خواهد یافت.
توجه: همیشه توصیه میشود قبل از سرمایه‌گذاری مالی تحقیقات کاملی انجام دهید. شما هرگز نباید کورکورانه به حرف فرد دیگری گوش دهید! امیدواریم که این راهنمای مقایسه بیت کوین کش و اتریوم به شما کمک کند.
در نتیجه مقایسه بین کوین کش و اتریوم، بر روی کدام آنها باید سرمایه‌گذاری کنید؟
آینده هر دو ارز دیجیتال بیت کوین کش و اتریوم بسیار روشن به نظر می‌رسد، زیرا هدف نهایی آنها پیشی گرفتن از محبوب‌ترین ارز دیجیتال یعنی بیت کوین است. بنابراین نیازی نیست که ما اظهارنظر کنیم که کدام‌یک را باید خریداری کنید، خصوصاً بعد از در نظر گرفتن جوانب اساسی و فنی هر دو ارز دیجیتال.
بعد از بررسی فراز و نشیب‌های اتریوم و این دو ارز دیجیتال ، می‌توانیم منطقی پاسخ دهیم، بله. اگر به دنبال سرمایه‌گذاری در حوزه ارز دیجیتال هستید، اتریوم انتخاب خوبی است. به دلایل مطرح شده یکی از محبوب‌ترین ارزهای رمزنگاری‌شده در جهان میباشد. شما به وضوح می‌توانید ببینید که مزایای اتریوم از معایب آن پیشی می‌گیرد. قیمت اتریوم علائم بهبودی از بازار نزولی را نشان داده است، زیرا بسیاری از شرکت‌ها اکنون پرداخت اتریوم را می‌پذیرند. این موضوع نشان می‌دهد که شبکه اتریوم مورد اعتماد بسیاری و محبوب میباشد؛ بنابراین، نرخ پذیرش رو به رشد است. در حال حاضر، اتریوم یکی از هیجان‌انگیزترین فناوری‌ها در جامعه رمزنگاری میباشد.
در مقایسه این دو ارز دیجیتال همانطور که می‌دانید معاملات بیت کوین کش از سرعت بالایی برخوردار است و معاملات زیادی میتوانند در زمان اندک صورت گیرند. در حقیقت، بیت کوین کش با افزایش نرخ پذیرش می‌تواند به ابزار اصلی معاملات و جابجایی پول تبدیل شود. بنابراین بیت کوین کش نیز با توجه به مزایای ذکر شده از قابلیت سودآوری بالایی برخوردار است.
طلا یا بیتکوین ؟! وضعیت مالی ایالاتمتحده رو به زوال گذاشته و شرکت‌های خارجی درحال کاهش دادن میزان مبادلات خود با وزارت خزانه‌داری آمریکا هستند؛ از این رو، بسیاری از سرمایه‌گذاران نگران شده‌اند و به منظور در امان ماندن از خطر کاهش احتمالی ارزش دلار، به دنبال ذخیره‌ی ارزشی می‌گردند که قابل اطمینان باشد.
ذخیره‌ی ارزش به معنای نوعی از دارائی است که قابل ذخیره شدن باشد، با گذشت زمان توانایی خرید و فروش را از دست ندهد و در آینده قابل بازیابی باشد. آن دسته از سرمایه‌گذارانی که محافظه‌کار هستند، به سراغ طلا می‌روند و برخی نیز بیتکوین را انتخاب میکنند. تعدادی از سرمایه‌گذاران نیز وجود دارند که هم طلا می‌خرند و هم بیتکوین.
بر خلاف بازار سهام، اوراق قرضه و بخش املاک و مستغلات، طلا و بیت کوین ویژگی‌های مشترکی با هم دارند. هیچ‌یک از این دو، درآمد ماهیانه‌ای را برای سرمایه‌گذار تولید نمی‌کنند، هر دویشان از نظر موجودی، محدود هستند و هر دو توسط سرمایه‌گذارانی خریداری می‌شوند که از افت ارزش پول‌های بدون پشتوانه نگران هستند. چنین برآورد میشود که در طی 5 تا 10 سال آینده، طلا نسبت به بیتکوین از مزایای بیشتری برخوردار باشد
یک کارشناس اقتصادی در این مورد در مصاحبه ای گفت : اگر بیت نبود کوین وضعیت طلا نیز اینگونه نمی شد چرا که بیت کوین باعث شده تا پول سخت دوباره وارد بازار شود.
بیت کوین ها استفاده از پول های سخت (منظور از پول سخت در این گزارش طلا است که با پشتیبانی بیت کوین دوباره وارد بازار شده است.) را افزایش می دهند و هر فرد برای تولید بیت کوین باید حسابی باز کندو از
صرافی ارز دیجیتال پارسیان ارز میتوانند خرید کند و همه چیز باید مرتب و حسابرسی شده باشد و قوانینی که برای بیت کوین در حال حاضر وجود دارد به مانند قوانینی است که در سالهای دور برای طلا وجود داشت.
این کارشناس امور اقتصادی در این مورد می گوید:” در حال حاضر بیت کوین 10 برابر بهتر از طلا است چرا که استفاده از آن روز به روز در حال افزایش است در هر دقیقه 10 حساب به حساب های افراد دارنده بیت کوین اضافه می شود و از هر حساب در هر ده دقیقه ده انتقال صورت می گیرد که تمام این انتقال ها و حساب ها حسابرسی شده و تحت کنترل است.”
وی در آخر افزود: در واقع ما در جامعه امروز حساب های منظم و تحت کنترلی را خواهیم داشت.
مایکل نووگراث سرمایه گذار پروژه گلکسی می گوید: احتمال افزایش قیمت بیت کوین ها در چند سال پیش رو بسیار زیاد است و احتمال دارد قیمت ایناز دیجیتال ر به چندین برابر الان برسد و به همین دلیل سرمایه گذاری روی بیت کوین خیلی بهتراز سرمایه گذاری در حوزه طلا است.
سدریک جنسون مدیر اجرایی و بنیان گذار رمزنگاری ماینرها در این خصوص می گوید: احتمال دارد که رشد قیمت بیت کوین از سال 2017 که قیمت هر ارز دیجیتال به 19000 دلار رسید در سال های پیش رو بیشتر شود.
وی در ادامه افزود:
در حال حاضر تجارت واقعی یعنی اینکه بخرید و نگه دارید چراکه افزایش قیمت بیت کوین ها در راه است.
امروزه بزرگترین دغدغه برای مردم انتخاب راه‌های موجود برای سرمایه‌گذاری است.
از بین روش‌های متعددی که برای سرمایه‌گذاری در بازارهای متفاوت وجود دارد، ما در اینجا به بازار طلا و دلار می‌پردازیم.
طلا و دلار دو عنصر اصلی برای سرمایه‌گذاری در جامعه امروزی پرتنش به‌حساب می‌آید. بیشتر مردم از فضای پرتنش جامعه استفاده میکنند و به دنبال خرید طلا و دلار می‌روند.
اول از همه بدانید که هیچ سرمایه‌گذاری بدون ریسک نیست. در نتیجه باید به ریسک‌های موجود در هر کار آگاه باشید و سپس اقدام کنید.
بازار طلا و سکه نیز دارای ریسک بالا و غیرقابل‌پیش‌بینی است که چالشهای متفاوتی دارد.
برای خیلی از سرمایه گذاران سه نصیحت کلی وجود دارد اول ضرر نکنید دوم ضرر نکنید و سوم ضرر نکنید. درواقع این نصیحت یک واقعیت در خود دارد و آن وم حفظ وضعیت فعلی و سپس حرکت به سوی افزایش دارایی و سود است.
با دانستن این مطلب به‌طور حتم انتخاب روش سرمایه‌گذاری کار بسیار سختی است که باید احتمال‌های آن را بررسی کنید. درنتیجه اگر می‌خواهید طلا و یا دلار خریداری کنید، باید در ابتدا به مضرات و مزیت‌های آن آگاه باشید سپس اقدام به خریدن آنها کنید.
آنا گولابووا؛ در سالهای آینده یکی از موضوعات مهم برای تمامی افراد این خواهد بود که چطور از دارایی خود در برابر ریسک‌های مختلف محافظت کنند. در گذشته هم این موضوع برای سرمایه‌گذاران و کسانی که دارایی‌هایی داشتند، مطرح بوده اما در سالهای آینده تغییراتی بزرگ در سیستم‌های پولی ایجاد میشود و به همین دلیل سرمایه‌گذاران باید ترتیبی دهند تا مطمئن باشند دارایی‌شان در برابر این تغییر مصون است و عاملی ثروت‌شان را تهدید نمی‌کند.
در دهه‌های اخیر سرمایه‌گذاران همواره ترکیبی از دارایی‌ها را در سبد دارایی خود گنجانده‌اند تا ریسک‌ها را به حداقل برسانند. در سبدهای دارایی به‌طور معمول اوراق بهادار، طلا، اوراق قرضه، ارزها و. وجود دارند و نکته مهم این است که روش‌های علمی برای توزیع ثروت بین انواع دارایی‌ها به‌وجود آمده و سرمایه‌گذارانی که از این روش‌ها استفاده کرده‌اند، توانسته‌اند ریسک‌ها را به حداقل برسانند. در چند ماه اخیر هم‌زمان با افزایش قیمت ارزهای دیجیتال به‌ویژه بیتکوین، توجه سرمایه‌گذاران به این ارزها جلب شده و حال سؤال مهم این است که آیا این ارزها میتوانند جایی در سبد دارایی سرمایه‌گذاران داشته باشند؟ تحلیلگران معتقدند فات گرانبها بهترین گزینه برای محافظت از دارایی‌هاست. طلا همواره در دوران پر افت‌وخیز و بی‌ثبات، عاملی برای حفاظت از دارایی سرمایه‌گذاران بوده است. این نقش در سالهای آینده نیز حفظ خواهد شد. در واقع به باور این تحلیلگران، هنگامی‌که موضوع حفظ قدرت خرید مطرح میشود طلا هیچ رقیبی ندارد و بهترین گزینه است.
این کارشناسان می‌گویند قائل شدن این نقش برای طلا اشتباه نیست، اما هنگامی‌که ابزارهای جدید سرمایه‌گذاری به‌وجود می‌آیند، رفتار درست این است که به این ابزارها توجه شود، به این معنا که گنجاندن این ابزارها در سبد دارایی‌ها به نسبت‌های معقول اقدامی اشتباه نیست. همه می‌دانند که توصیه به سرمایه‌گذاران برای انتخاب ابزارهای سرمایه‌گذاری کار آسانی نیست اما ظهور یک دارایی که موردتوجه قرار گرفته، فرصتی جدید برای تغییر ترکیب سبد دارایی و بهینه کردن آن است. سرمایه‌گذاران هیچ‌گاه سبد دارایی خود را صرفاً با یک یا دو دارایی پر نکرده و همواره ترجیح داده‌اند انواع دارایی‌ها را در آن بگنجانند. این معقول‌ترین روش کاهش ریسک است. در بین داراییهای پولی، طلا و ارزهای معتبر از گذشته‌های دور موردتوجه سرمایه‌گذاران بوده و مدتی است بیتکوین به این مجموعه اضافه شده است.
حمایت از سوی منابع رسمی
بانک‌های مرکزی و دولت‌های سراسر جهان، طلا را به عنوان یک دارایی ذخیره میکنند. از زمان بحران اقتصادی به بعد نیز بانک‌های مرکزی و دولتها برای اینکه تنوع ذخایر ارزی خود را افزایش دهند و از میان وابستگی خود به دلار آمریکا به عنوان یک ذخیره‌ی دارایی بکاهند، بیش از پیش به طلا روی آورده‌اند.
سرعت خرید طلا توسط بانک‌های مرکزی افزایش پیدا کرده، این امر نشان از گسترش استفاده از طلا در فرآیند داد‌وستد بین کشورها در چند سال آینده دارد. اگر بانک‌ها در حال خرید طلا هستند و آن را یک ذخیره‌ی ارزش قابل اعتماد می‌دانند، چه دلیلی دارد که سرمایه‌گذاران عادی رفتار متفاوتی را در پیش بگیرند؟
در این جا باید اشاره کنیم که بانک‌های مرکزی و دولتها، صاحب بیتکوین و هیچ نوع دیگری از ارز غیرمتمرکز نیستند. در واقع، کسانی که به افزایش ارزش بیتکوین باور دارند، کسانی هستند که عنوان میکنند بیتکوین، بانک‌های مرکزی و کل سیستم بانکداری را از میان برخواهد داشت. از آنجایی که در شیوه‌ی عملکرد بیتکوین، هیچ قدرت مرکزی وجود دارد، همه و حتی صندوق بین‌المللی پول هم تایید میکنند که ارزهای رمزنگاری‌شده، تهدید بالقوه‌ای برای بانک‌ها محسوب می‌شوند.
بانک‌های مرکزی در واکنش به این تهدید، ارزهای رمزنگاری‌شده‌ی انحصاری خود، مانند فدکوین (FedCoin) را راه‌اندازی کرده‌اند. این تصور که بانک‌های مرکزی، بدون داشتن کنترل کافی بر روی ارز رمزنگاری‌شده، نسبت به خرید و ذخیره‌ی آن اقدام خواهند کرد، کاملا اشتباه است.
درست است که بیتکوین گزینه‌ی جذابی برای برخی از سرمایه‌گذاران به نظر می‌رسد، ولی نمی‌توان آن را یک ذخیره‌ی ارزش قابل اعتماد دانست. اگر در بیتکوین سرمایه‌گذاری می‌کنید، باید این ریسک را نیز بپذیرید که شاید روزی قیمت این ارز رمزنگاری‌شده به صفر برسد.
اگر بیتکوین نتواند جای طلا را به عنوان یک ذخیره‌ی ارزش بگیرد، رفته رفته از ارزش آن کاسته خواهد شد و همین هشدار، مانع از آن میشود که بیتکوین را یک ذخیره‌ی ارزش بشناسیم.
طلا در حال منتقل شدن به گاوصندوق بانک‌های مرکزی خارجی است. با توجه به احتمال بالای کاهش قیمت دلار در پنج سال آینده، انتظار می‌رود که رفته رفته بر ارزش دلاری هر گرم طلا افزوده شود. بنابر دلایل متعددی، میتوان طلا را یک ذخیره‌ی ارزش قابل اعتماد و نقد شونده دانست.
نکته: این مقاله صرفا با هدف اطلاع‌رسانی به نگارش درآمده و توصیه‌نامه‌ای برای خرید یا فروش طلا یا بیتکوین به شمار نمی‌رود.
گمانه‌زنی‌ها درباره هزینه‌های طراحی سخت‌افزار و توسعه
دستگاه ماینرهای ایسیک الگوریتم‌های ProgPoW و Ethash همیشه با جمله‌ای این چنینی همراه است: به سازندگان اعتماد کنید، چرا که آنها در این کار تجربه دارند. حالا این کار گاهی تولید ماینر ایسک است و گاهی طراحی مدارهای مجتمع.
برای مخاطبی که شناخت او از کدنویسی بیشتر از اصطلاحات تخصصی مباحث حوزه الکترونیک مثل زمان صعود است، توضیح اینکه چرا صحبت‌های سازنده در موردالگوریتم به درد او نمی‌خورد، مفید خواهد بود. IfDefElse، یکی از تیم‌هایی است که بر روی الگوریتم ProgPoW کار می‌کند و در مقاله ای به تشریح چالشهای ساخت ماینر برای اتریوم، رویکرد شرکت‌های مختلف در قبال این موضوع و هزینه ساخت آنها می‌پردازد تا نشان دهد که چرا ساخت دستگاه ASIC برای الگوریتم ProgPoW در عین امکان‌پذیر بودن، صرفه اقتصادی ندارد.
یک برنامه‌نویس می‌تواند در هر حوزه‌ای، از نوشتن اسکریپت‌ها تا نرم‌افزارهای آیفون و از سامانه‌های نهفته تا سیستم‌عامل ویندوز، ورود پیدا کند. ولی ساختن یک نرم‌افزار شما را به مسئول یا صاحب تیم برنامه‌نویسیِ بک‌اند اپ استور اپل یا بهره‌وری سیستم‌هایش تبدیل نخواهد کرد. همانطور که آماده کردن یک سیستم‌عاملِ بی‌درنگ (RTOS) شما را به یکی از مدیران مالی مایکروسافت بدل نمی‌کند.
البته منظور ما این نیست که طراح ویندوز یک برنامه‌نویس برتر است بلکه می‌گوییم که چنین پیشینه‌هایی ذهنی از مسائلی از این قبیل، در فهم موضوعات دیگر کمکی نخواهند کرد، مخصوصا حالا که بحث بر سر صرفه جویی به مقیاس» (Economies of Scale) است.
بگذارید این موضوع را به یک مثال شرح دهیم: یک طراح سخت‌افزار می‌تواند از طراحی یک مدار مجتمع (IC) برای یک مسواک گرفته تا طراحی یک معماری سیلیی برای تجهیزات شبکه، فعالیت کند. مهندسی که 100 هزار واحد مسواک را در ماه آماده می‌کند هیچ درکی از مفهوم صرفه‌جویی به مقیاس در خصوص مهندسِ شبکه‌ای که تعداد واحدهای آماده ارسال او 1 میلیون واحد در ماه است، نخواهد داشت. به همین شکل، یک طراح ایسیکِ ارزهای دیجیتال درک بسیار کمی از حوزه فعالیت یک طراح ایسیکِ کارت گرافیک دارد، چراکه این دو، صنایعی متفاوت عموما با ریشه‌های جغرافیایی متفاوت هستند.
تصویری از سطح دای تراشه پولاریس
البته یک نکته را نباید فراموش کرد و آن این است که برنامه‌نویسی و مهندسی هر دو یک مهارت محسوب می‌شوند؛ چنانچه شما در این زمینه‌ها به‌طور روزانه کار نکنید، در هر دو حیطه کسب دانش و توانایی عقب خواهید ماند. به همین دلیل است که یک تولید کننده ایسیک ارزهای دیجیتال در ورود به بازار الگوریتم SHA256d دچار مشکل خواهد شد، زیرا آنها باید با مهندسینی رقابت کنند که شش سال جلوتر از او هستند.
مقالاتی مثل این اکثر اوقات از کمبود دانش سخت‌افزاری فعالان این حوزه سوءاستفاده میکنند. طراحی تجهیزات استخراج ارزهای دیجیتال صنعتی شدیداً نرم‌افزاری بوده و اکثر کارهای مهندسی سخت‌افزاری آن پشت درهای بسته و در شرکت‌های خصوصی انجام میشود.
ما در این صنعت بارها شاهد متخصصین بی‌تجربه‌ای بوده‌ایم که با تلاش بسیار سعی کرده‌اند مهندسان نرم‌افزار را نسبت به توانایی‌هایشان برای رسیدن به پیشرفت‌های ایستم موجود قانع کنند. برای نمونه می‌تواند به نمونه‌هایی مثل مونرو، بیت کوین و زی کش اشاره کرد. واقعیت این است که چنین چالشی تاکنون ایجاد نشده است. طراحان هیچ‌گاه با سخت‌افزارهایی که توسط یک شرکت بزرگ با چندین دهه تجربه مهندسی ساخته شده باشند، در حال رقابت نبوده‌اند. واقعا فکر می‌کنید پردازنده‌ای که توسط بیت مین یا اینوسیلی ساخته شده باشد میتوانند با اینتل یا AMD رقابت کند؟
صرفه جویی به مقیاس، چه درزمینه? هزینه و چه در زمینه تجربه، همیشه مسئله‌ای شایع و مهم بوده است.
الگوریتم ProgPow از نگاه یک طراح مدار مجتمع
پیش از اینکه مطلب را بخوانید، گفتن این نکته ضروری است که صحبت‌هایی که تفکیک شده‌اند، ادعاها و اظهاراتی هستند که در بخش پاسخ» به آنها جواب خواهیم داد.
هش ریت، چه در ProgPow و چه در Ethash، توسط پهنای باند ذخیره‌سازی DRAM (حافظه تصادفی پویا) خارجی تعیین میشود.
پاسخ: خیر. هش ریت در الگوریتم ProgPow به دو عامل تعداد هسته‌ها و پهنای باند حافظه بستگی دارد و مغایرت‌های میان Ethash و ProgPow نیز به خاطر همین دلیل است:
همانطور که می‌بینید حافظه موردنیاز برای استخراج سودمندانه الگوریتم Ethash به طرز چشمگیری افزایش یافته است. این تقاضا برای حافظه‌هایی با پهنای باند بالا باعث تسریع توسعه حافظه‌های پرسرعت نسل بعد مثل GDDR6 و HMB2 شده است.
پاسخ: تمام این تقاضای گسترده برای حافظه‌های با پهنای باند بالا از Ethash با حجم بازار 15 میلیارد دلاری‌اش نمی‌آیند، بلکه تنها بخشی از آن منسوب به استخراج است. عمده تقاضای آنها از جانب بازارهای اصلی نظیر کارت‌های گرافیک، هوش مصنوعی، ابررایانه‌ها، صنعت بازی‌سازی و FPGA ناشی میشود. تقاضای خرید تجهیزات استخراج قدرت آن را ندارد که بازارهای عظیمی مثل بازار 1?2 تریلیون دلاری هوش مصنوعی، 30 میلیارد دلاری بازی‌های کامپیوتری، 35 میلیارد دلاری کنسول‌های بازی و 29 میلیارد دلاری ابررایانه‌ها را تحت شعاع خود قرار دهد.
به دلیل تشابهات موجود بین الگوریتم‌ها و معماری ProgPow و Ethash، بر این عقیده هستم که ایسیک بعدی شرکت اینوسیلی (Innosilicon) الگوریتم ProgPow را هدف خواهد گرفت.
پاسخ: تنها تشابه بین این دو الگوریتم در میزان استفاده آنها از DAG در حافظه خارج از هسته کارت گرافیک است. از دیدگاه محاسباتی، الگوریتم Ethash برای کار تنها به یک هسته ثابت Keccak_f1600 و یک عملیات پیمانه (Modulo Function) نیاز دارد. اما ProgPow احتیاج به قابلیتی دارد که بتواند ضمن اجرای یک توالی 16 خطی درهمِ ریاضی به یک کش سطح یک (L1 Cache) با پهنای باند بالا هم دسترسی داشته باشد. طراحی یک هسته محاسباتی که توانایی اجرای توالی محاسباتی ProgPow را داشته باشد به‌طور حتم بسیار مشکل‌تر از پیاده‌سازی یک هش با کارکرد ثابت مثل Keccak خواهد بود.
درست است که هش ریت Ethash به‌طور چشمگیری به پهنای باند وابسته است. نکته مهم ProgPow این است که این الگوریتم برای اجرای توالی‌های تصادفی ریاضی هم به پهنای باند [بالای] حافظه و هم به محاسبات هسته وابسته است و این وجه تمایز بسیار پر اهمیت است.
هدف از اثبات کار، اثبات ریاضی [صرف] هزینه‌ها در زمینه سخت‌افزار و مصرف انرژی است. Ethash قابلیت این را نداشت که بخش بزرگی از هزینه سخت‌افزاری (موتور محاسباتی) را در اثبات ریاضی به خودش اختصاص دهد و به جای آن رابط‌های حافظه را در اختیار گرفت. به همین دلیل است که شما می‌توانستید ای‌سیکی بسازید که در آن قطعه‌ای که در محاسبات ریاضی کاربردی ندارد حذف شده باشد.
از آنجایی که کارت گرافیک، یک تراشه شتاب‌دهنده همه‌منظوره است که عملیات مربوط به طراحی، ساخت و آزمودن آن حدود 12 ماه طول می‌کشد و برای اینکه بتوان از پوشش تمام سناریوهای محاسباتی توسط آن مطمئن شد باید شبیه‌سازی‌های سخت‌افزاری و توسعه‌های نرم‌افزاری زیادی روی آن انجام شود.
پاسخ: به زبان ساده الگوریتم ProgPow یعنی که تا جایی که میتوان کلیات هزینه سخت‌افزار را کاهش داد. از آنجایی‌که بخش جدید این الگوریتم با هدف تخصیص سخت‌افزار محاسبه کننده این سناریوهای محاسباتی تا کوچک‌ترین واحدهای معماری آن ایجاد شده است، میتوان گفت که ساخت یک ایسیک برای آن به زمانی بسیار بیشتر از سه تا چهار ماه احتیاج خواهد داشت.
سؤالی که اینجا باید به آن جواب داد این است که چرا عملیات ممیز شناور حذف‌شده است؟ دلیل آن ساده است: ممیزهای شناور (Floating Point) را نمی‌توان از یک تراشه به تراشه‌های دیگر منتقل کرد. تراشه‌های مختلف، موارد مرزی (Edge) مربوط به مقادیر خاص (INF، NaN و Deform) را از راه‌های متفاوتی حل میکنند. بزرگترین واگرایی در هنگام کار با نا اعداد (NaN) به وجود می‌آید که به‌طور طبیعی و هنگام استفاده ورودی‌های تصادفی پیش خواهد آمد. به نقل از توضیحات ویکی‌پدیا دراین‌باره:
اگر چندین ورودی مختلف نا عدد وجود داشته باشد بار مفید نا عدد باید شامل یکی از ورودی‌ها باشد و در این استاندارد مشخص نشده که کدام‌یک از آنها باید انتخاب شود.
پاسخ: این یعنی اینکه برای استفاده از ممیزهای شناور، لازم است که هر عملیات ممیز شناور با یک دستور چک (if(is_special(val)) val= 0.0 check) جفت شود. بدیهی است که این دستور چک را میتوان توسط خود سخت‌افزار هم انجام داد. کاری که برای یک ایسیک ارزهای دیجیتال بسیار سودمند خواهد بود.
حالا بگذارید ببینیم که هش ریت یا هش در ازای وات در کجای بحث ما قرار می‌گیرد.
هش ریت، مقیاس اندازه‌گیری هزینه انرژی است. تا وقتی‌که همه را با یک واحد اندازه‌گیری کنیم، واحد مصرف انرژی اهمیتی ندارد، یک ماینر همیشه حداکثر انرژی (هش ریت) ممکن را مصرف خواهد کرد. به صرفه بودن عملیات، به دلیل تغییر واحد سنجش از یک Ethash (با واحد کوچک‌تری مثل ژول) به یک ProgPow (واحد بزرگتری مثل کالری)، تغییر نخواهد کرد. هش ریت کلی در واقع بیانگر هزینه اقتصادی کلی کار انجام‌شده توسط همه افراد برای تضمین امنیت شبکه است. تا هنگامی که کار هر کس به طور منصفانه‌ای و با یک واحد اندازه‌گیری یکسان اندازه‌گیری شود، وضعیت برای یک ماینر معمولی تفاوتی نخواهد کرد.
یک تولیدکننده ایسیک با استفاده از بانک‌های کوچکتر GDDR6 می‌تواند ازنظر هزینه ساخت از کارت‌های گرافیک جلو بزند. با استفاده از 16 تراشه 4 گیگابایتی GDDR6 میتوان با همان هزینه به یک پهنای باند دو برابری دست پیدا کرد.
در خصوص مزارع بزرگ استخراج، همیشه پای ProgPow وسط است؛ ما هم در جواب تکرار می‌کنیم که صرفه جویی به مقیاس یکی از واقعیت‌های زندگی است و همیشه وجود خواهد داشت.
پاسخ: اول اینکه داشتن یک پهنای باند دو برابری محتاج محاسبات دو برابری هم هست. پس این یک مقیاس بندی خطی است و یک برتری محسوب نمی‌شود.
دو اینکه ما در حال حاضر تولیدکننده‌ای نداریم که خط تولید تراشه‌های 4 گیگابایتی GDDR6 را آماده کرده باشد. شرکت میکرون (Micron) تنها تراشه‌های 8 گیگابایتی و شرکت سامسونگ تنها تراشه‌های 8 گیگابایتی و 16 گیگابایتی تولید میکنند. فعلا ساخت اینترفیس ورودی و خروجی GDDR6 روی دای حافظه بسیار گران تمام میشود. در هر نسل، میزان فضای اشغال‌شده‌ی اینترفیس از دای در مقایسه با حافظه بیشتر میشود؛ چرا که سرعت طراحی PHY یا لایه فیزیکی کوچک تر نمی‌تواند با همان سرعت کوچک شدن سلول‌های حافظه در روند پردازش ، برابری کند. بازار حافظه توسط خریداران بزرگ مانند کنسول‌های بازی و کارت‌های گرافیک و در طی دوره های زمانی طولانی کنترل میشود که حافظه های پر ظرفیت تر را ترجیح می دهند. فروشنده‌های حافظه هم انگیزه‌ای برای ساختن قطعات 4 گیگابیتیِ پر ریسکی که بازده میلیارد دلاری سالانه آنها را تضمین نمی کند، ندارند.
ماژول‌های زیادی در تراشه کارت گرافیک 2080 RTX وجود دارد که فضای زیادی از تراشه را خود اختصاص داده‌اند و هیچ کاربردی در الگوریتم ProgPow ندارند. ماژول‌هایی مثل PCIE، NVLINK، L2Cache، واحد سایه زنی 3072، 64 واحد رندر خروجی و 92 واحد نقشه‌برداری بافت و …
پاسخ: کارت 2080 RTX نمونه خوبی برای این بحث نیست. در سری RTX کمپانی انویدیا فضای بسیار زیادی از دای تراشه برای امکانات جدید آن مثل هسته‌های رهگیری پرتو (ray-tracing) در نظر گرفته‌شده است. ازآنجایی‌که الگوریتم ProgPow طوری طراحی شده است که بتواند با کارت‌های موجود هر دو شرکت Nvidia و AMD کار کند، نمی‌تواند از این امکانات جدید استفاده کند (زیرا کارت های AMD فاقد این هسته ها هستند). به همین دلیل مقایسه کارت‌های سری RX 5xx شرکت AMD با سری 1XXX شرکت Nvidia، مقایسه بهتری خواهد بود.
همانطور که قبلاً هم اشاره شد، بخش‌های از کارت گرافیک هستند که نمی‌توان آنها را استفاده کرد. بخش‌هایی مثل واحدهای ممیز شناور منطقی، حافظه کش سطح 2 و بخش‌های مختص پردازش‌های گرافیکی مثل کش های بافت (گرافیکی) و واحدهای رندر خروجی (ROP). بخشی که برای الگوریتم ProgPow بسیار حیاتی است و محاسبات وکتور در آنجا انجام میشود واحدهای سایه زنی هستند. یک ایسیک ارزهای دیجیتال علاوه بر این‌ها باید فضایی را هم برای تعبیه کارکردهای Keccak اضافه کند. ما تخمین می‌زنیم که فضای دای (سطح) تراشه ایسیک الگوریتم ProgPow حدوداً 30 درصد کوچکتر و میزان توان مصرفی آن در بهترین حالت تنها 20 درصد از کارت گرافیک هم ارز خود کمتر خواهد بود. درست است که بخش‌های غیرقابل استفاده روی دای کارت گرافیک فضای زیادی را هدر می‌رود، اما توان مصرفی آنها بسیار کمتر است.
تراشه‌های کوچک در مقایسه با تراشه‌های بزرگ بازدهی بیشتری دارند.
پاسخ: این مسئله طوری مطرح شده که انگار در یک کلاس آموزشی چیپ سازی قدیمی حضور داریم. فرمول محاسبه بازدهی آنها مربوط به مقاله سال 2006 است. یعنی در این میان 13 سال نوآوری درزمینه? بازدهی و کنترل پروسه، نادیده گرفته شده است.
برای تراشه‌ای که تنها یک واحد عملکردی دارد، فضای کوچکتر دای بهره وری بهتری خواهد داشت. البته این موضوع درباره اکثر کارت گرافیک‌های امروزی صادق نیست. اجزای کارت گرافیک‌های امروزی دارای هزاران واحد هستند که در صورت نقص در عملکرد، نادیده گرفته می‌شوند و به شکل اختیاری قابل بازیابی هستند. تا زمانی که اندازه هر واحد قابل بازیابی کوچک باشد، بازدهی آن تراشه می‌تواند به همان اندازه، یا حتی بیشتر، از تراشه‌های کوچک‌تری باشد که بلاک‌های عملیاتی بیشتری دارند.
بیایید برای توضیح این مفهوم یک مثال عملی بزنیم:
به این دلیل است که کارت‌های گرافیکی [تراشه‌های] مشابه زیادی وجود دارند که تعداد سایه زن های فعال آنها با یکدیگر متفاوت است. برای نمونه می‌توانید به محصولات متنوع AMD با تراشه Polaris 20 و یا محصولات Nvidia با تراشه GP104 دقت کنید. در این تصویر می‌توانید تعداد بالای بلاک‌های فرعی قابل بازیابی (قابل صرف‌نظر) یک کارت گرافیک را مشاهده کنید.
ولتاژ ای‌سیک‌ها را میتوان به‌راحتی تا 0.4 ولت، یعنی نصف ولتاژ کارت‌های گرافیک، پایین آورد. این طراحی ولتاژ پایین همین حالا هم در تجهیزات استخراج بیت کوین به کار می‌رود و هیچ دلیل ندارد که از آنها در ایسیک های الگوریتم ProgPow استفاده نشود.
پاسخ: طراحی‌های ولتاژ پایین تنها وقتی کار خواهند کرد که تراشه آن، مثل ای‌سیک‌های SHA256d، تنها دارای هسته محاسباتی باشد. با ادغام سایر عناصر در این تراشه مثل SRAMها (که از مومات الگوریتم ProgPow به شمار می‌رود)، عملکرد مؤثر این قطعات بسیار دشوار یا کاملاً غیرممکن خواهد شد.
حافظه‌های پویای LPDDR4x DRAM هم همین سطح از صرفه‌جویی در توان مصرفی را ارائه می‌دهند و توان مصرفی آنها از حافظه‌های GDDR6 هم پایین‌تر است.
پاسخ: پهنای باند حافظه‌های LPDDR4x به طرز چشمگیری (4.2 گیگابیت در برابر 16 گیگابیت برای هر پین) پایین‌تر از GDDR6 است. یعنی برای رسیدن به همان کارایی باید تعداد تراشه‌ها و اینترفیس‌های حافظه را چهار برابر کرد. کاری که هزینه تولید را بسیار بالا خواهد برد.
البته باید این را هم در نظر داشت که تعداد اینتفریس های تراشه‌های حافظه با پهنای باند بالا محدود است. این یعنی اینکه فضای محدود دای تنها می‌تواند ناحیه‌ای را در خود جای دهد که سیگنال‌ها بتوانند از طریق آن از تراشه به برد اصلی منتقل شوند. یک طراحی که بر پایه LPDDR4x بنا شود برای دستیابی به پهنای GDDR6 باید فضای انتقال سیگنال‌های روی برد اصلی را تا 4 برابر افزایش دهد. در این صورت هزینه تنها شامل تراشه‌های حافظه نمی‌شود بلکه فضای دای محاسباتی موردنیاز برای تغذیه حافظه‌ها را هم در بر می‌گیرد. چیزی که وضعیت را از این هم بدتر می‌کند این است که فضای دای اضافی در این عملیاتِ سرعت محور باعث به هدر رفتن توان الکتریکی بیشتری خواهد شد.
به همین دلیل است که از این نوع حافظه در کارت‌های گرافیک امروزی استفاده نمی‌شود. حافظه LPDDR4x ازنظر هزینه پهنای باند بسیار گران تمام میشود. پهنای باند این حافظه 4 برابر گران‌تر است زیرا تعداد تراشه‌های موردنیاز آن 4 برابر بیشتر است. هزینه این حافظه برای پهنای باند 256 گیگابایت در ثانیه و 9 وات مصرف انرژی 150 دلار است در صورتی که GDDR6 همین پهنای باند را با 11 وات مصرف و تنها 40 دلار در اختیار شما می‌گذارد؛ به عبارت دیگر، با صرف هزینه بیشتر عملا هیچ صرفه جویی‌ای در مصرف صورت نمی‌گیرد. لازم به ذکر است که این هزینه برای پهنای باند است و نه برای ظرفیت.
یک تولیدکننده کارت گرافیک مثل شرکت انویدیا 8000 نفر را برای توسعه کارت‌های گرافیکش استخدام کرده است که کار را از نقطه نظر فنی بسیار پیچیده‌تر می کند. درصورتی‌که یک تولیدکننده ایسیک مثل شرکت لینژی (Linzhi) با استخدام 10 یا 12 نفر تمرکز خود را روی ای‌سیک‌های مخصوص الگوریتم Ethash گذاشته است. هزینه کارمندان شرکت انویدیا حدود 100 برابر شرکت لینژی است؛ بنابراین ای‌سیک‌ها از نظر هزینه و زمان لازم برای عرضه محصول به بازار ازتراشه های گرافیک بهتر عمل میکنند.
پاسخ: یک‌بار دیگر مزیت‌های صرفه جویی به مقیاس در اینجا اهمیت پیدا می‌کند. صنعت تولید کارت گرافیک با استفاده از کانال‌های فروش متنوع، بازار 420 میلیارد دلاری خود را در سراسر جهان سرشکن می‌کند: شرکت AMD با 11?6 میلیارد دلار، Nvidia با 154?5 میلیارد دلار و اینتل با 254?8 میلیارد دلار. این ارقام تنها مربوط به حافظه است و هزینه‌های تولید لایه فیزیکی و ویفرها هم یک صنعت 500 میلیارد دلاری مجزا را تشکیل می‌دهد که در آن سامسونگ با 325?9 میلیارد دلار و 320,671 کارمند، میکرون با 60?1 میلیارد دلار و 34,100 کارمند و هاینیکس (Hynix)با 56?8 میلیارد دلار و 187,903 کارمند، سردمداران این صنعت محسوب می‌شوند. شرکت سامسونگ بزرگترین خریدار حق ثبت اختراعات آمریکا در جهان است و میکرون اولین شرکتی بود که به سرعت سرسام‌آور 20 گیگابیت در ثانیه در حافظه‌های GDDR6 رسید. در مقابل ارزش بازار صنعت تولید ایسیک ارزهای دیجیتال تنها 146 میلیارد دلار است که 76 میلیارد دلار آن را بیت کوین در اختیار دارد.
با در نظر گرفتن زمان آماده شدن محصول برای عرضه بازار و بازار در اختیار آن، می‌توانیم زمان موردنیاز برای توسعه جانشین ماینر محبوب S9 را محاسبه کنیم. با این حساب ساخت یک
ماینر نسبتاً ساده که تحقیقات لازم برای آن به‌خوبی انجام‌شده باشد، سه سال زمان خواهد برد. حالا چه تضمینی وجود دارد که بتوان بر اساس آن گفت ای‌سیک‌های PogPoW که به کارت گرافیک شباهت دارند به سرعت مورد استفاده قرار خواهند گرفت؟
از طرف دیگر میتوان نگاهی هم به ای‌سیک‌های اتریوم انداخت و نحوه کار آنها را بررسی کرد. با گذشت یک سال از عرضه نمونه‌های GDDR6، چه مدت طول خواهید کشید که این نوع از چیپ‌ها همه‌گیر شوند؟
الگوریتم ProgPow بر اساس ایده ساده‌ی ارائه هزینه واقعی و دقیق (اثبات) کار را با استفاده از سخت‌افزارهای موجود و قابل‌دسترس برای همه، توسعه‌یافته است. [ما در تیم‌مان] سخت‌افزاری را هدف قرار دادیم که از پشتیبانی صرفه جویی به مقیاس بالا برخوردار است و کارایی بالایی دارد و از طرف دیگر در فضای رقابتیِ پویایی نیز فعالیت می‌کند.
ما یک گروه توسعه کوچک هستیم که شغل اصلی هر کدام‌مان چیز دیگری است و قادر نیستیم تا به‌موقع به تمام این بیانیه‌ها، مقالات و بحث‌هایی که در تالارهای گفتگو منتشر میشود پاسخ دهیم. ما از مشاهده کنجکاوی شما درباره طراحی و توسعه سخت‌افزار خوشحال هستیم اما به شما توصیه می‌کنیم که محتاطانه عمل کنید. سخت‌افزار هم مانند نرم‌افزار یک حوزه بسیار متنوع است و دانش شما در مورد ای‌سیک‌های ارزهای دیجیتال شما را یک شبه تبدیل به یک متخصص در حوزه اسیک‌های کارت گرافیک نخواهد کرد.
خرید ارز دیجیتال ارز صرافی
بیت کوین و ارزهای دیجیتال در سالهای اخیر با توجه به رشد خیره‌کننده آنها، توجهات زیادی را به خود جلب کرده‌اند. علاقه مردم به خرید ارز دیجیتال و بیت کوین به عنوان گزینه سرمایه‌گذاری و یک دارایی که در طول زمان ارزش خود را حفظ می‌کند نیز در حال افزایش است. روش‌های مختلفی برای خرید ارز دیجیتال وجود دارد که در این مطلب به مهمترین و متداول‌ترین شیوه یعنی نحوه خرید از صرافی‌ها خواهیم پرداخت. با ما همراه باشید.
صرافی‌های ارز دیجیتال یا همان اکسچنج‌ها بر خلاف تصوری که از صرافی‌ها به عنوان محلی برای خرید و فروش دلار، یورو و ارزهای خارجی داریم، سایت‌ها و پلتفرم‌های آنلاینی هستند که یا ارزهای دیجیتال مختلفی مانند بیت کوین، اتریوم و لایت کوین می‌فروشند (طرف معامله هستند) و یا بستری برای دو طرف معامله به وجود می‌آورند تا خرید و فروش انجام شود.
صرافی‌ها از نظر محل فعالیتشان به صرافی‌های داخل کشور و خارج کشور تقسیم می‌شوند که هر دسته اامات خاص خود را برای مشتریان دارند. برای نمونه تقریبا تمامی صرافی‌های داخلی جهت احراز هویت از مشتریان خود کارت بانکی، شناسایی و عکس سلفی درخواست میکنند. از سوی دیگر بیشتر صرافی‌های خارجی تنها زمانی احراز هویت را ضروری می‌دانند که مبلغ برداشت یا معامله از حد معینی کند.
صرافی‌ها و بروکرهای خارجی امکان خرید مستقیم ارزهای دیجیتال مطرح مانند بیت کوین و اتریوم را با کارت‌های اعتباری بانکی به مشتریان می‌دهند و به همین دلیل نیز کاربران ایرانی نمی‌توانند از آنها برای خرید کردن استفاده کنند. بیشتر کاربران ایرانی برای خرید مستقیم ارزهای دیجیتال شاخص از صرافی‌های داخلی استفاده میکنند که موجودی و نقدینگی کمتری نسبت به نوع خارجی خود دارند و برای همین مبلغ سفارشات را محدود می‌کند.
با توجه به اینکه سرمایه‌گذاران به دنبال خرید چه ارز دیجیتالی هستند، شیوه کار متفاوت خواهد بود. از این رو خرید ارز دیجیتال را به طور کلی میتوان در دو دسته خرید بیت کوین (و همچنین اتریوم) و خرید آلت کوین‌ها بررسی کرد.
با توجه به تحریم‌های بین‌المللی و سخت‌گیری روزافزون شرایط استفاده پلتفرم‌های خارجی مانند لوکال بیت کوینز که پیش‌تر کاربران ایرانی به طور گسترده از آن برای خرید بیت کوین استفاده می‌کردند، خرید مستقیم ارزهای دیجیتال شناخته‌شده مانند بیت کوین، اتریوم و گاهی اوقات ریپل، بیت کوین کش و لایت کوین معمولا از صرافی‌های ایرانی ساده‌ترین شیوه برای افرادی است که قصد سرمایه‌گذاری دارند.
برای خرید
صرافی ارز دیجیتال پارسیان ارز را میتوان صرافی خوبی میتوان معرفی کرد
پس از طی مراحل ثبت نام در صرافی‌ها داخلی، ارائه مدارک و پذیرفته شدن آنها، کاربران میتوانند سفارش خود را ثبت کرده و ارز دیجیتال خود را به کیف پول ارسال کنند.
ارز دیجیتال اصلی صرافی‌های داخلی معمولا بیت کوین یا اتریوم است و به احتمال فراوان توکنی که چند ماه بیشتر از عرضه آن نگذشته و شما آن را به عنوان یک گزینه مناسب خرید شناسایی کرده‌اید را ندارند.
در ابتدا برای اینکه بدانید کدام صرافی‌های خارجی ارز دیجیتال مورد نظر شما را پشتیبانی میکنند، با جستجوی نام آلت کوین در سایت ارزدیجیتال به صفحه مخصوص آن رفته و تب صرافی‌ها» را انتخاب کنید.
پس از باز شدن صفحه، لیست صرافی‌هایی را مشاهده می‌کنید که بر اساس حجم معاملات روزانه مرتب شده‌اند. بررسی صرافی‌ها را می‌توانید به ترتیب از بالا به پایین انجام دهید. البته باید به نکاتی مانند اعتبار صرافی، جفت‌ارزهایی که دارد و همچنین نحوه برخورد آن با کاربران ایرانی دقت داشته باشید. بد نیست بدانید که تعداد زیادی از صرافی‌ها با گزارش جعلی میزان معاملات روزانه، سعی میکنند در این لیست بالاتر از بقیه صرافی‌ها قرار بگیرند. برای همین نیز بهتر است از تجربه سایر کاربران استفاده کنید و در صورت معتبر بودن صرافی از آنها استفاده کنید.
فراموش نکنید که به دلیل تحریم‌های بین‌المللی در صورت استفاده از صرافی‌های خارجی، هر لحظه خطر بلوکه شدن حساب شما وجود دارد، بنابراین قبل از استفاده از یک صرافی خارجی حتما از امکان استفاده آن برای کاربران ایرانی مطمئن شوید. همچنین پیشنهاد می‌کنیم که داراییهای خود را طولانی مدت روی صرافی‌های خارجی نگهداری نکنید.
آخرین نکته‌ای که باید به آن توجه کنید، جفت‌ارزهایی است که برای آلت کوین مورد نظر شما در صرافی موجود است. در حالت عادی و خرید مستقیم شما با پرداخت پول‌های رایجی مانند ریال و دلار می‌توانید بیت کوین بخرید. در واقع شما بیت کوین را در برابر ریال معامله می‌کنید و جفت ارز آن ریال/بیت کوین (BTC/IRR) است. اما برای بیشتر آلت کوین‌ها امکان خرید مستقیم با ریال وجود ندارد و باید ارز دیجیتال پایه‌ای را انتخاب کنید که با آلت کوین مورد نظر جفت ارز داشته باشد. برای مثال در مورد ارز دیجیتال زِم (XEM) صرافی‌های خارجی جفت‌ارزهای XEM/USDT ، XEM/BTC و XEM/ETH را ارائه می‌دهند، و اگر می‌خواهید با بیت کوین، زِم بخرید صرافی‌هایی مانند HitBTC و Binance این جفت‌ارز را پشتیبانی میکنند.
پس از اینکه مشخص کردید با چه جفت‌ارزی و از چه صرافی می‌خواهید خریدتان را انجام دهید، باید ارز دیجیتال پایه خود را که می‌تواند بیت کوین، اتریوم یا تتر باشد را همانطور که در ابتدای مطلب به آن اشاره شد، تهیه کنید.
پس از اطمینان یافتن از اینکه صرافی مورد نظر مشکلی با کاربران ایرانی ندارد، با استفاده از یک آی‌پی ثابت از یک کشور خارجی (کاربران کشور مورد نظر نیز نباید مشکلی در استفاده کردن از آن صرافی داشته باشند)، می‌توانید ارز دیجیتال پایه خود را به صرافی انتقال دهید. همچنین سعی کنید که در هنگام ثبت نام در یک صرافی خارجی، شماره موبایل ایران وارد نکنید و ترجیحا فقط با ایمیل ثبت نام کنید. با این حال همچنان ریسک وجود خواهد داشت.
بیشتر صرافی‌های خارجی ساختار یکسانی دارند. برای واریز ارز دیجیتال به آنها معمولا بخشی تحت عنوان Deposit، برای برداشت از Withdraw و برای معامله بخش Exchange استفاده میشود.
حدودا 10 سال پیش بود که فردی یا گروهی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو انقلابی ترین فناوری عصر ما را معرفی کردند. شخصیت ساتوشی ناکاموتو هنوز هم به عنوان یک معما باقی مانده است و بسیاری در جستجوی کشف این شخصیت هستند. بسیاری سعی کرده اند نام ساتوشی را بر خود بگذارند اما موفق به اثبات این ادعا نشده اند. علاوه بر ساتوشی، افراد ناشناس دیگری هم در فضای کریپتو موجود بوده اند که برخی از آنها مانند ناکاموتو ناپدید شده اند و برخی نیز هنوز در این فضا باقی مانده اند. در این مقاله به بحث در مورد تعدادی از این شخصیت های ناشناس پرداخته می شود.
دونالد یک فرد تاثیر گذار در فضای کریپتو می باشد. او اولین فردی است که به انتقاد از وایت پیپر بیت کوین پرداخت و در مورد مقیاس پذیری مباحثاتی را با ساتوشی ناکاموتو داشت. او معتقد بود که بیت کوین نیازمند یک لایه از اکانت است. در 17 نوامبر سال 2008، ساتوشی کد منبع بیت کوین را برای دونالد فرستاد تا به بررسی آن بپردازد.
بسیاری دو شخصیت دونالد و ساتوشی را یکی می دانند و بر این باورند که این ساتوشی بوده که مکاتباتی با خود داشته است؛ اما این تئوری ها اکثرا رد شده اند و زیاد محتمل به نظر نمی رسند. جیمز دونالد سال هاست که ناپدید شده و با جامعه بیت کوین صحبت نکرده است.
او صاحب پیج های و en.bitcoin.it است. تیموس شخصیتی مهم در فضای کریپتو است و از همان روز های اول پیدایش بیت کوین، در این فضا حضور داشته است. او در سال های اخیر به سانسور در مقیاس عمده متهم شد و برخی بر این باورند که او بسیاری از بحث ها در زمینه افزایش اندازه بلاک را سانسور و بلوکه کرده است.
کسی نمی داند که او چگونه این همه قدرت و نفوذ را جمع کرده است. در سال 2011 بود که r/bitcoin هم به او فروخته شد. او تا به امروز هم بسیاری از پورتال های مرکزی بیت کوین را رهبری و مدیریت می کند.
او با یک نام مستعار در bitcointalk.org و در بین سال های 2010 تا 2012 ظاهر شد. او یکی از اولین افرادی بود که استفاده از
دستگاه ماینر های کارت گرافیک برای استخراج بیت کوین را مورد توجه قرار داد. او در جولای 2010 ادعا کرد که 1700 بیت کوین را در شش روز ماین کرده است.
او در این فاصله متهم شد که بر اکثر هش ریت (hash rate) بیت کوین در آن سال ها تسلط داشته است. اما او در دفاع از خود به جامعه بیت کوین گفت که تقریبا 1 درصد از قدرت پردازش شبکه را در دست داشته است. او آخرین بار در فوریه 2012 ظاهر شد و پس از آن دیگر خبری از او نبوده است.
یکی دیگر از افراد ناشناس فضای کریپتو سانی کینگ بود که توسعه دهنده نرم افزار و خالق پیر کوین (peercoin) بود. او را پدر بزرگ الگوریتم اجماع گواه اثبات سهام (PoS) می نامند؛ زیرا پیر کوین اولین کوینی بود که این سیستم را به کار می برد.
پروژه پیر کوین او الهام بخش بسیاری از پروژه های بلاک چینی دیگر بوده است. او برای مدتی ناپدید شد اما اخیرا با پروژه بلاک چینی جدید دیگری با نام Vee.tech برگشته است.
بعد از اختراع پیر کوین، بسیاری به گواه اثبات سهام علاقه مند شدند. در اوایل 2014، توسعه دهنده ناشناسی با نام Rat4، نسخه دوم گواه اثبات سهام را اختراع کرد. بعدا بسیاری از کوین های دیگر از ایده او پیروی کردند و کد بیس (codebase) کوین او یعنی بلاک کوین (Blackcoin) بیش از اکثریت کوین های امروز فورک (fork) شده است. امروزه صدها کوین بر اساس دو نوع اصلی اجماع یعنی گواه اثبات سهام BFT و گواه اثبات سهام بر اساس زنجیره در تبعیت از کوین مذکور موجود هستند.
او که مالک coinmarketcap.com است برای سال ها در فضای کریپتو ناشناس بود؛ تا اینکه ژورنال وال استریت در 23 ژانویه 2018 متوجه او شد. سایت او سریعا در فضای کریپتو پیشرفت کرد اما کسی نمی دانست که چه کسی پشت این سایت است. هویت او تا زمانی که تصمیم به از لیست خارج کردن صرافی های کره جنوبی گرفت، ناشناس باقی ماند. او اخیرا گفتگویی صمیمی و غیر رسمی با سانی کینگ ناشناس داشت و در مورد موضوعاتی مانند بیت کوین، محاسبات کوانتومی و غیره بحث کردند.
او یکی از مالکان پورتال bitcoin.org از شخصیت های جنجالی موجود در فضای کریپتو است. او تا به امروز در فروم های ردیت (Reddit) دیده شده است و یک اکانت توییتر نیز داشته است. تقریبا در یک سال گذشته، او مواضع دوگانه ای را در پیش گرفته و گاهی از بیت کوین کش (BCH) حمایت می کند و گاهی نیز به انتقاد از آن می پردازد.
او زمانی از جامعه بیت کوین خواست که اظهارات معینی را در وایت پیپر ساتوشی تغییر دهند و در جای دیگری نیز خواهان تغییر فوری الگوریتم گواه اثبات کار (PoW) بیت کوین شد. او همچنان به عنوان فردی تاثیر گذار در فضای کریپتو باقی مانده است.
شخصیت های تاثیر گذار دیگری هم در فضای کریپتو هستند که در اینجا از آنها نامی برده نشده است. بسیاری از این شخصیت ها یا ناپدید نشده اند و یا هنوز هم ناشناخته باقی مانده اند.
نظر شما در مورد این افراد ناشناس در فضای کریپتو چیست؟ چرا آنها سعی می کنند که ناشناس باقی بمانند؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
بیت کوین طی 10 سال گذشته دائما فعال بوده است است و نشانه ای از متوقف شدن زود هنگام آن نیز وجود ندارد. اما عملکرد آن در بلندمدت برای مثال 10 یا 20 سال آینده چگونه خواهد بود؟ در این مقاله به چند احتمال آینده که بیت کوین ممکن است با آنها مواجه شود می‌پردازیم.
مردم از زمان پیدایش بیت کوین درباره 10، 20 یا حتی 100 سال آینده آن پیش بینی کرده اند. پیش بینی آنها از تبدیل شدن بیت کوین به واحد پول این المللی تا بی ارزش شدن آن متفاوت بوده است.
ساتوشی قبل از آنکه ناپدید شود پیش بینی خود را در خصوص آینده بلندمدت بیت کوین عنوان کرده بود.
در دهه های آتی که پاداش بلاک ها بسیار کم میشود، کارمزد تراکنش ها به درآمد اصلی نودها تبدیل خواهد شد. من مطمئنم که در 20 سال آتی، حجم تراکنش ها یا بسیار افزایش خواهد یافت یا به صفر خواهد رسید.
اکنون تقریبا 10 سال است که تجربه وجود ارزهای دیجیتال را داریم و 9 سال از این حرف ساتوشی می‌گذرد.
به هرحال در حال حاضر میتوان با
خرید ماینر ماهانه درامد کسب کنید و سود ببرید
با رشد ارزهای دیجیتال و جذب کاربران، به نقطه ای خواهیم رسید که دولت ها شروع به تبدیل ثروت خود به بیتکوین و سایر ارزهای دیجیتال میکنند. تراکنش های بیت کوین محدود به مرزها و قوانین کشورها نمی‌باشند، بلکه فقط از پروتکل بیت کوین پیروی میکنند.
دولت ها میتوانند با سایر کشورها به انجام تجارت به صورت بیتکوین بپردازند. کشورهایی که تحت تحریم های ناعادلانه می باشند میتوانند از ارزهای دیجیتال به حیات خود ادامه دهند.
ابر تورم در طول تاریخ تاثیرات منفی بر کشورها گذاشته است. حتی امروزه نیز کشورهایی نظیر ونزوئلا و زیمبابوه دارای ارزهای ملی می‌باشند که تورمی بیش از هزار برابری را در یک دهه گذشته تجربه کرده اند. با استفاده از بیت کوین، این کشورها میتوانند اقتصاد خود را به اقتصاد جهانی متصل کنند و ارزهای خود را از تورم مصون نگه دارند.
امروزه بیتکوین بیش از پیش به عنوان یک کالا در نظر گرفته میشود، زیرا بخش مالی ارزهای دیجیتال به تمرکز اصلی این صنعت تبدیل شده است. با بالغ شدن بازار ارزهای دیجیتال، خرده سرمایه گذاران و سرمایه گذاران سازمانی بیشتری به سودهای بالقوه این عرصه جذب خواهند شد.
در این شرایط، بیتکوین و سایر ارزهای دیجیتال به بخش استانداردی از پورتفولیوی مالی تبدیل می‌شوند. بسیاری از سرمایه گذاران، سرمایه خود را در بورس، املاک و سایر کلاس های دارایی تقسیم میکنند. ارزهای دیجیتال نیز میتوانند همانند فات گرانبها شوند.
چندین ارز دیجیتال دیگر نظیر اتریوم، بیتکوین کش و ریپل در حال به چالش کشیدن جایگاه بیتکوین به عنوان برترین ارز دیجیتال می‌باشند. اگر بیت کوین می‌خواهد که در این عرصه باقی بماند باید نوآوری ها و خلاقیت های خاصی انجام دهد، به طوری که در سال گذشته شاهد اندکی پیشرفت فناوری در این ارز دیجیتال بودیم.
شبکه لایتینگ که قرار است ناجی مشکل مقیاس پذیری بیت کوین باشد از زمان عرضه خود شاهد حداقل پذیرش ممکن بوده است. اکثر معیارهای مهم و کلیدی که بیانگر سلامت و پویایی شبکه میباشد تقریبا 6 ماه است که در حال کاهش می‌باشند و هیچ پیشرفتی در خصوص افزایش پذیرش وجود ندارد.
احتمال وقوع این سناریو ازنظر من بسیار بسیار کم است؛ اما به هر حال باید آن را ذکر کرد چرا که هیچ چیز غیرممکن نیست. این احتمال وجود دارد که در آینده از بیت کوین چیزی جز یک خاطره دور باقی نماند. امکان دارد که قیمت بیت کوین به سرعت کاهش یافته و دیگر چیزی به نام ارزش» از آن باقی نماند.
بزرگترین بازنده‌ها در این سناریو هودلرها هستند که مجبور خواهند شد قید رویای میلیاردر شدن را بزنند.
شاید بپرسید چه چیزهایی ممکن است باعث ناپدید شدن و از بین رفتن بیت کوین شود؟
اولین علت می‌تواند جایگزین شدن آن با یکی از ارزهای دیجیتال برتر بازار باشد. بیت کوین رقبای بسیاری مثل اتریوم، ریپل، ایاس و بیت کوین کش دارد که هرکدام از آنها ممکن است تاج پادشاهی را از سر آن بربایند.
البته نباید امکان ظهور یک ارز جدید که بتواند مشکل مقیاس‌پذیری بیت کوین را حل و تعداد زیادی از کاربران را نسبت به کارآمدی‌اش قانع کند را هم نادیده گرفت.
بیت کوین در صورت از دست دادن کاربرانش دیگر چیز زیادی برای عرضه نخواهد داشت و ویژگی اولین بودن آن هم به دادش نخواهد رسید.
حالت دوم هم می‌تواند موفقیت قانون‌گذاران کشورهای توسعه‌یافته در پایان دادن به ماجراجویی‌های بیت کوین باشد. البته فرض بر این است که ذات غیرمتمرکز بیت کوین بتواند مانع از وقوع این اتفاق شود، اما کسی نمی‌تواند از این موضوع مطمئن باشد و به هر حال ما برای این سناریو مجبوریم که بدترین شرایط ممکن را هم در نظر بگیریم.
آخرین حالت هم این است که بیت کوین به دلیل تمایل کاربرانش برای احتکار آن نتواند توانایی‌های بالقوه خود را محقق کند. به نظر من بسیاری از اهداف از دست رفته این انقلاب [حوزه فناوری] به خاطر حرصو طمع زیاد بوده است.
گمانه‌زنی‌ها درباره هزینه‌های طراحی سخت‌افزار و توسعه
دستگاه ماینرهای ایسیک الگوریتم‌های ProgPoW و Ethash همیشه با جمله‌ای این چنینی همراه است: به سازندگان اعتماد کنید، چرا که آنها در این کار تجربه دارند. حالا این کار گاهی تولید ماینر ایسک است و گاهی طراحی مدارهای مجتمع.
برای مخاطبی که شناخت او از کدنویسی بیشتر از اصطلاحات تخصصی مباحث حوزه الکترونیک مثل زمان صعود است، توضیح اینکه چرا صحبت‌های سازنده در موردالگوریتم به درد او نمی‌خورد، مفید خواهد بود. IfDefElse، یکی از تیم‌هایی است که بر روی الگوریتم ProgPoW کار می‌کند و در مقاله ای به تشریح چالشهای ساخت ماینر برای اتریوم، رویکرد شرکت‌های مختلف در قبال این موضوع و هزینه ساخت آنها می‌پردازد تا نشان دهد که چرا ساخت دستگاه ASIC برای الگوریتم ProgPoW در عین امکان‌پذیر بودن، صرفه اقتصادی ندارد.
یک برنامه‌نویس می‌تواند در هر حوزه‌ای، از نوشتن اسکریپت‌ها تا نرم‌افزارهای آیفون و از سامانه‌های نهفته تا سیستم‌عامل ویندوز، ورود پیدا کند. ولی ساختن یک نرم‌افزار شما را به مسئول یا صاحب تیم برنامه‌نویسیِ بک‌اند اپ استور اپل یا بهره‌وری سیستم‌هایش تبدیل نخواهد کرد. همانطور که آماده کردن یک سیستم‌عاملِ بی‌درنگ (RTOS) شما را به یکی از مدیران مالی مایکروسافت بدل نمی‌کند.
البته منظور ما این نیست که طراح ویندوز یک برنامه‌نویس برتر است بلکه می‌گوییم که چنین پیشینه‌هایی ذهنی از مسائلی از این قبیل، در فهم موضوعات دیگر کمکی نخواهند کرد، مخصوصا حالا که بحث بر سر صرفه جویی به مقیاس» (Economies of Scale) است.
بگذارید این موضوع را به یک مثال شرح دهیم: یک طراح سخت‌افزار می‌تواند از طراحی یک مدار مجتمع (IC) برای یک مسواک گرفته تا طراحی یک معماری سیلیی برای تجهیزات شبکه، فعالیت کند. مهندسی که 100 هزار واحد مسواک را در ماه آماده می‌کند هیچ درکی از مفهوم صرفه‌جویی به مقیاس در خصوص مهندسِ شبکه‌ای که تعداد واحدهای آماده ارسال او 1 میلیون واحد در ماه است، نخواهد داشت. به همین شکل، یک طراح ایسیکِ ارزهای دیجیتال درک بسیار کمی از حوزه فعالیت یک طراح ایسیکِ کارت گرافیک دارد، چراکه این دو، صنایعی متفاوت عموما با ریشه‌های جغرافیایی متفاوت هستند.
تصویری از سطح دای تراشه پولاریس
البته یک نکته را نباید فراموش کرد و آن این است که برنامه‌نویسی و مهندسی هر دو یک مهارت محسوب می‌شوند؛ چنانچه شما در این زمینه‌ها به‌طور روزانه کار نکنید، در هر دو حیطه کسب دانش و توانایی عقب خواهید ماند. به همین دلیل است که یک تولید کننده ایسیک ارزهای دیجیتال در ورود به بازار الگوریتم SHA256d دچار مشکل خواهد شد، زیرا آنها باید با مهندسینی رقابت کنند که شش سال جلوتر از او هستند.
مقالاتی مثل این اکثر اوقات از کمبود دانش سخت‌افزاری فعالان این حوزه سوءاستفاده میکنند. طراحی تجهیزات استخراج ارزهای دیجیتال صنعتی شدیداً نرم‌افزاری بوده و اکثر کارهای مهندسی سخت‌افزاری آن پشت درهای بسته و در شرکت‌های خصوصی انجام میشود.
ما در این صنعت بارها شاهد متخصصین بی‌تجربه‌ای بوده‌ایم که با تلاش بسیار سعی کرده‌اند مهندسان نرم‌افزار را نسبت به توانایی‌هایشان برای رسیدن به پیشرفت‌های ایستم موجود قانع کنند. برای نمونه می‌تواند به نمونه‌هایی مثل مونرو، بیت کوین و زی کش اشاره کرد. واقعیت این است که چنین چالشی تاکنون ایجاد نشده است. طراحان هیچ‌گاه با سخت‌افزارهایی که توسط یک شرکت بزرگ با چندین دهه تجربه مهندسی ساخته شده باشند، در حال رقابت نبوده‌اند. واقعا فکر می‌کنید پردازنده‌ای که توسط بیت مین یا اینوسیلی ساخته شده باشد میتوانند با اینتل یا AMD رقابت کند؟
صرفه جویی به مقیاس، چه درزمینه? هزینه و چه در زمینه تجربه، همیشه مسئله‌ای شایع و مهم بوده است.
الگوریتم ProgPow از نگاه یک طراح مدار مجتمع
پیش از اینکه مطلب را بخوانید، گفتن این نکته ضروری است که صحبت‌هایی که تفکیک شده‌اند، ادعاها و اظهاراتی هستند که در بخش پاسخ» به آنها جواب خواهیم داد.
هش ریت، چه در ProgPow و چه در Ethash، توسط پهنای باند ذخیره‌سازی DRAM (حافظه تصادفی پویا) خارجی تعیین میشود.
پاسخ: خیر. هش ریت در الگوریتم ProgPow به دو عامل تعداد هسته‌ها و پهنای باند حافظه بستگی دارد و مغایرت‌های میان Ethash و ProgPow نیز به خاطر همین دلیل است:
همانطور که می‌بینید حافظه موردنیاز برای استخراج سودمندانه الگوریتم Ethash به طرز چشمگیری افزایش یافته است. این تقاضا برای حافظه‌هایی با پهنای باند بالا باعث تسریع توسعه حافظه‌های پرسرعت نسل بعد مثل GDDR6 و HMB2 شده است.
پاسخ: تمام این تقاضای گسترده برای حافظه‌های با پهنای باند بالا از Ethash با حجم بازار 15 میلیارد دلاری‌اش نمی‌آیند، بلکه تنها بخشی از آن منسوب به استخراج است. عمده تقاضای آنها از جانب بازارهای اصلی نظیر کارت‌های گرافیک، هوش مصنوعی، ابررایانه‌ها، صنعت بازی‌سازی و FPGA ناشی میشود. تقاضای خرید تجهیزات استخراج قدرت آن را ندارد که بازارهای عظیمی مثل بازار 1?2 تریلیون دلاری هوش مصنوعی، 30 میلیارد دلاری بازی‌های کامپیوتری، 35 میلیارد دلاری کنسول‌های بازی و 29 میلیارد دلاری ابررایانه‌ها را تحت شعاع خود قرار دهد.
به دلیل تشابهات موجود بین الگوریتم‌ها و معماری ProgPow و Ethash، بر این عقیده هستم که ایسیک بعدی شرکت اینوسیلی (Innosilicon) الگوریتم ProgPow را هدف خواهد گرفت.
پاسخ: تنها تشابه بین این دو الگوریتم در میزان استفاده آنها از DAG در حافظه خارج از هسته کارت گرافیک است. از دیدگاه محاسباتی، الگوریتم Ethash برای کار تنها به یک هسته ثابت Keccak_f1600 و یک عملیات پیمانه (Modulo Function) نیاز دارد. اما ProgPow احتیاج به قابلیتی دارد که بتواند ضمن اجرای یک توالی 16 خطی درهمِ ریاضی به یک کش سطح یک (L1 Cache) با پهنای باند بالا هم دسترسی داشته باشد. طراحی یک هسته محاسباتی که توانایی اجرای توالی محاسباتی ProgPow را داشته باشد به‌طور حتم بسیار مشکل‌تر از پیاده‌سازی یک هش با کارکرد ثابت مثل Keccak خواهد بود.
درست است که هش ریت Ethash به‌طور چشمگیری به پهنای باند وابسته است. نکته مهم ProgPow این است که این الگوریتم برای اجرای توالی‌های تصادفی ریاضی هم به پهنای باند [بالای] حافظه و هم به محاسبات هسته وابسته است و این وجه تمایز بسیار پر اهمیت است.
هدف از اثبات کار، اثبات ریاضی [صرف] هزینه‌ها در زمینه سخت‌افزار و مصرف انرژی است. Ethash قابلیت این را نداشت که بخش بزرگی از هزینه سخت‌افزاری (موتور محاسباتی) را در اثبات ریاضی به خودش اختصاص دهد و به جای آن رابط‌های حافظه را در اختیار گرفت. به همین دلیل است که شما می‌توانستید ای‌سیکی بسازید که در آن قطعه‌ای که در محاسبات ریاضی کاربردی ندارد حذف شده باشد.
از آنجایی که کارت گرافیک، یک تراشه شتاب‌دهنده همه‌منظوره است که عملیات مربوط به طراحی، ساخت و آزمودن آن حدود 12 ماه طول می‌کشد و برای اینکه بتوان از پوشش تمام سناریوهای محاسباتی توسط آن مطمئن شد باید شبیه‌سازی‌های سخت‌افزاری و توسعه‌های نرم‌افزاری زیادی روی آن انجام شود.
پاسخ: به زبان ساده الگوریتم ProgPow یعنی که تا جایی که میتوان کلیات هزینه سخت‌افزار را کاهش داد. از آنجایی‌که بخش جدید این الگوریتم با هدف تخصیص سخت‌افزار محاسبه کننده این سناریوهای محاسباتی تا کوچک‌ترین واحدهای معماری آن ایجاد شده است، میتوان گفت که ساخت یک ایسیک برای آن به زمانی بسیار بیشتر از سه تا چهار ماه احتیاج خواهد داشت.
سؤالی که اینجا باید به آن جواب داد این است که چرا عملیات ممیز شناور حذف‌شده است؟ دلیل آن ساده است: ممیزهای شناور (Floating Point) را نمی‌توان از یک تراشه به تراشه‌های دیگر منتقل کرد. تراشه‌های مختلف، موارد مرزی (Edge) مربوط به مقادیر خاص (INF، NaN و Deform) را از راه‌های متفاوتی حل میکنند. بزرگترین واگرایی در هنگام کار با نا اعداد (NaN) به وجود می‌آید که به‌طور طبیعی و هنگام استفاده ورودی‌های تصادفی پیش خواهد آمد. به نقل از توضیحات ویکی‌پدیا دراین‌باره:
اگر چندین ورودی مختلف نا عدد وجود داشته باشد بار مفید نا عدد باید شامل یکی از ورودی‌ها باشد و در این استاندارد مشخص نشده که کدام‌یک از آنها باید انتخاب شود.
پاسخ: این یعنی اینکه برای استفاده از ممیزهای شناور، لازم است که هر عملیات ممیز شناور با یک دستور چک (if(is_special(val)) val= 0.0 check) جفت شود. بدیهی است که این دستور چک را میتوان توسط خود سخت‌افزار هم انجام داد. کاری که برای یک ایسیک ارزهای دیجیتال بسیار سودمند خواهد بود.
حالا بگذارید ببینیم که هش ریت یا هش در ازای وات در کجای بحث ما قرار می‌گیرد.
هش ریت، مقیاس اندازه‌گیری هزینه انرژی است. تا وقتی‌که همه را با یک واحد اندازه‌گیری کنیم، واحد مصرف انرژی اهمیتی ندارد، یک ماینر همیشه حداکثر انرژی (هش ریت) ممکن را مصرف خواهد کرد. به صرفه بودن عملیات، به دلیل تغییر واحد سنجش از یک Ethash (با واحد کوچک‌تری مثل ژول) به یک ProgPow (واحد بزرگتری مثل کالری)، تغییر نخواهد کرد. هش ریت کلی در واقع بیانگر هزینه اقتصادی کلی کار انجام‌شده توسط همه افراد برای تضمین امنیت شبکه است. تا هنگامی که کار هر کس به طور منصفانه‌ای و با یک واحد اندازه‌گیری یکسان اندازه‌گیری شود، وضعیت برای یک ماینر معمولی تفاوتی نخواهد کرد.
یک تولیدکننده ایسیک با استفاده از بانک‌های کوچکتر GDDR6 می‌تواند ازنظر هزینه ساخت از کارت‌های گرافیک جلو بزند. با استفاده از 16 تراشه 4 گیگابایتی GDDR6 میتوان با همان هزینه به یک پهنای باند دو برابری دست پیدا کرد.
در خصوص مزارع بزرگ استخراج، همیشه پای ProgPow وسط است؛ ما هم در جواب تکرار می‌کنیم که صرفه جویی به مقیاس یکی از واقعیت‌های زندگی است و همیشه وجود خواهد داشت.
پاسخ: اول اینکه داشتن یک پهنای باند دو برابری محتاج محاسبات دو برابری هم هست. پس این یک مقیاس بندی خطی است و یک برتری محسوب نمی‌شود.
دو اینکه ما در حال حاضر تولیدکننده‌ای نداریم که خط تولید تراشه‌های 4 گیگابایتی GDDR6 را آماده کرده باشد. شرکت میکرون (Micron) تنها تراشه‌های 8 گیگابایتی و شرکت سامسونگ تنها تراشه‌های 8 گیگابایتی و 16 گیگابایتی تولید میکنند. فعلا ساخت اینترفیس ورودی و خروجی GDDR6 روی دای حافظه بسیار گران تمام میشود. در هر نسل، میزان فضای اشغال‌شده‌ی اینترفیس از دای در مقایسه با حافظه بیشتر میشود؛ چرا که سرعت طراحی PHY یا لایه فیزیکی کوچک تر نمی‌تواند با همان سرعت کوچک شدن سلول‌های حافظه در روند پردازش ، برابری کند. بازار حافظه توسط خریداران بزرگ مانند کنسول‌های بازی و کارت‌های گرافیک و در طی دوره های زمانی طولانی کنترل میشود که حافظه های پر ظرفیت تر را ترجیح می دهند. فروشنده‌های حافظه هم انگیزه‌ای برای ساختن قطعات 4 گیگابیتیِ پر ریسکی که بازده میلیارد دلاری سالانه آنها را تضمین نمی کند، ندارند.
ماژول‌های زیادی در تراشه کارت گرافیک 2080 RTX وجود دارد که فضای زیادی از تراشه را خود اختصاص داده‌اند و هیچ کاربردی در الگوریتم ProgPow ندارند. ماژول‌هایی مثل PCIE، NVLINK، L2Cache، واحد سایه زنی 3072، 64 واحد رندر خروجی و 92 واحد نقشه‌برداری بافت و …
پاسخ: کارت 2080 RTX نمونه خوبی برای این بحث نیست. در سری RTX کمپانی انویدیا فضای بسیار زیادی از دای تراشه برای امکانات جدید آن مثل هسته‌های رهگیری پرتو (ray-tracing) در نظر گرفته‌شده است. ازآنجایی‌که الگوریتم ProgPow طوری طراحی شده است که بتواند با کارت‌های موجود هر دو شرکت Nvidia و AMD کار کند، نمی‌تواند از این امکانات جدید استفاده کند (زیرا کارت های AMD فاقد این هسته ها هستند). به همین دلیل مقایسه کارت‌های سری RX 5xx شرکت AMD با سری 1XXX شرکت Nvidia، مقایسه بهتری خواهد بود.
همانطور که قبلاً هم اشاره شد، بخش‌های از کارت گرافیک هستند که نمی‌توان آنها را استفاده کرد. بخش‌هایی مثل واحدهای ممیز شناور منطقی، حافظه کش سطح 2 و بخش‌های مختص پردازش‌های گرافیکی مثل کش های بافت (گرافیکی) و واحدهای رندر خروجی (ROP). بخشی که برای الگوریتم ProgPow بسیار حیاتی است و محاسبات وکتور در آنجا انجام میشود واحدهای سایه زنی هستند. یک ایسیک ارزهای دیجیتال علاوه بر این‌ها باید فضایی را هم برای تعبیه کارکردهای Keccak اضافه کند. ما تخمین می‌زنیم که فضای دای (سطح) تراشه ایسیک الگوریتم ProgPow حدوداً 30 درصد کوچکتر و میزان توان مصرفی آن در بهترین حالت تنها 20 درصد از کارت گرافیک هم ارز خود کمتر خواهد بود. درست است که بخش‌های غیرقابل استفاده روی دای کارت گرافیک فضای زیادی را هدر می‌رود، اما توان مصرفی آنها بسیار کمتر است.
تراشه‌های کوچک در مقایسه با تراشه‌های بزرگ بازدهی بیشتری دارند.
پاسخ: این مسئله طوری مطرح شده که انگار در یک کلاس آموزشی چیپ سازی قدیمی حضور داریم. فرمول محاسبه بازدهی آنها مربوط به مقاله سال 2006 است. یعنی در این میان 13 سال نوآوری درزمینه? بازدهی و کنترل پروسه، نادیده گرفته شده است.
برای تراشه‌ای که تنها یک واحد عملکردی دارد، فضای کوچکتر دای بهره وری بهتری خواهد داشت. البته این موضوع درباره اکثر کارت گرافیک‌های امروزی صادق نیست. اجزای کارت گرافیک‌های امروزی دارای هزاران واحد هستند که در صورت نقص در عملکرد، نادیده گرفته می‌شوند و به شکل اختیاری قابل بازیابی هستند. تا زمانی که اندازه هر واحد قابل بازیابی کوچک باشد، بازدهی آن تراشه می‌تواند به همان اندازه، یا حتی بیشتر، از تراشه‌های کوچک‌تری باشد که بلاک‌های عملیاتی بیشتری دارند.
بیایید برای توضیح این مفهوم یک مثال عملی بزنیم:
به این دلیل است که کارت‌های گرافیکی [تراشه‌های] مشابه زیادی وجود دارند که تعداد سایه زن های فعال آنها با یکدیگر متفاوت است. برای نمونه می‌توانید به محصولات متنوع AMD با تراشه Polaris 20 و یا محصولات Nvidia با تراشه GP104 دقت کنید. در این تصویر می‌توانید تعداد بالای بلاک‌های فرعی قابل بازیابی (قابل صرف‌نظر) یک کارت گرافیک را مشاهده کنید.
ولتاژ ای‌سیک‌ها را میتوان به‌راحتی تا 0.4 ولت، یعنی نصف ولتاژ کارت‌های گرافیک، پایین آورد. این طراحی ولتاژ پایین همین حالا هم در تجهیزات استخراج بیت کوین به کار می‌رود و هیچ دلیل ندارد که از آنها در ایسیک های الگوریتم ProgPow استفاده نشود.
پاسخ: طراحی‌های ولتاژ پایین تنها وقتی کار خواهند کرد که تراشه آن، مثل ای‌سیک‌های SHA256d، تنها دارای هسته محاسباتی باشد. با ادغام سایر عناصر در این تراشه مثل SRAMها (که از مومات الگوریتم ProgPow به شمار می‌رود)، عملکرد مؤثر این قطعات بسیار دشوار یا کاملاً غیرممکن خواهد شد.
حافظه‌های پویای LPDDR4x DRAM هم همین سطح از صرفه‌جویی در توان مصرفی را ارائه می‌دهند و توان مصرفی آنها از حافظه‌های GDDR6 هم پایین‌تر است.
پاسخ: پهنای باند حافظه‌های LPDDR4x به طرز چشمگیری (4.2 گیگابیت در برابر 16 گیگابیت برای هر پین) پایین‌تر از GDDR6 است. یعنی برای رسیدن به همان کارایی باید تعداد تراشه‌ها و اینترفیس‌های حافظه را چهار برابر کرد. کاری که هزینه تولید را بسیار بالا خواهد برد.
البته باید این را هم در نظر داشت که تعداد اینتفریس های تراشه‌های حافظه با پهنای باند بالا محدود است. این یعنی اینکه فضای محدود دای تنها می‌تواند ناحیه‌ای را در خود جای دهد که سیگنال‌ها بتوانند از طریق آن از تراشه به برد اصلی منتقل شوند. یک طراحی که بر پایه LPDDR4x بنا شود برای دستیابی به پهنای GDDR6 باید فضای انتقال سیگنال‌های روی برد اصلی را تا 4 برابر افزایش دهد. در این صورت هزینه تنها شامل تراشه‌های حافظه نمی‌شود بلکه فضای دای محاسباتی موردنیاز برای تغذیه حافظه‌ها را هم در بر می‌گیرد. چیزی که وضعیت را از این هم بدتر می‌کند این است که فضای دای اضافی در این عملیاتِ سرعت محور باعث به هدر رفتن توان الکتریکی بیشتری خواهد شد.
به همین دلیل است که از این نوع حافظه در کارت‌های گرافیک امروزی استفاده نمی‌شود. حافظه LPDDR4x ازنظر هزینه پهنای باند بسیار گران تمام میشود. پهنای باند این حافظه 4 برابر گران‌تر است زیرا تعداد تراشه‌های موردنیاز آن 4 برابر بیشتر است. هزینه این حافظه برای پهنای باند 256 گیگابایت در ثانیه و 9 وات مصرف انرژی 150 دلار است در صورتی که GDDR6 همین پهنای باند را با 11 وات مصرف و تنها 40 دلار در اختیار شما می‌گذارد؛ به عبارت دیگر، با صرف هزینه بیشتر عملا هیچ صرفه جویی‌ای در مصرف صورت نمی‌گیرد. لازم به ذکر است که این هزینه برای پهنای باند است و نه برای ظرفیت.
یک تولیدکننده کارت گرافیک مثل شرکت انویدیا 8000 نفر را برای توسعه کارت‌های گرافیکش استخدام کرده است که کار را از نقطه نظر فنی بسیار پیچیده‌تر می کند. درصورتی‌که یک تولیدکننده ایسیک مثل شرکت لینژی (Linzhi) با استخدام 10 یا 12 نفر تمرکز خود را روی ای‌سیک‌های مخصوص الگوریتم Ethash گذاشته است. هزینه کارمندان شرکت انویدیا حدود 100 برابر شرکت لینژی است؛ بنابراین ای‌سیک‌ها از نظر هزینه و زمان لازم برای عرضه محصول به بازار ازتراشه های گرافیک بهتر عمل میکنند.
پاسخ: یک‌بار دیگر مزیت‌های صرفه جویی به مقیاس در اینجا اهمیت پیدا می‌کند. صنعت تولید کارت گرافیک با استفاده از کانال‌های فروش متنوع، بازار 420 میلیارد دلاری خود را در سراسر جهان سرشکن می‌کند: شرکت AMD با 11?6 میلیارد دلار، Nvidia با 154?5 میلیارد دلار و اینتل با 254?8 میلیارد دلار. این ارقام تنها مربوط به حافظه است و هزینه‌های تولید لایه فیزیکی و ویفرها هم یک صنعت 500 میلیارد دلاری مجزا را تشکیل می‌دهد که در آن سامسونگ با 325?9 میلیارد دلار و 320,671 کارمند، میکرون با 60?1 میلیارد دلار و 34,100 کارمند و هاینیکس (Hynix)با 56?8 میلیارد دلار و 187,903 کارمند، سردمداران این صنعت محسوب می‌شوند. شرکت سامسونگ بزرگترین خریدار حق ثبت اختراعات آمریکا در جهان است و میکرون اولین شرکتی بود که به سرعت سرسام‌آور 20 گیگابیت در ثانیه در حافظه‌های GDDR6 رسید. در مقابل ارزش بازار صنعت تولید ایسیک ارزهای دیجیتال تنها 146 میلیارد دلار است که 76 میلیارد دلار آن را بیت کوین در اختیار دارد.
با در نظر گرفتن زمان آماده شدن محصول برای عرضه بازار و بازار در اختیار آن، می‌توانیم زمان موردنیاز برای توسعه جانشین ماینر محبوب S9 را محاسبه کنیم. با این حساب ساخت یک
ماینر نسبتاً ساده که تحقیقات لازم برای آن به‌خوبی انجام‌شده باشد، سه سال زمان خواهد برد. حالا چه تضمینی وجود دارد که بتوان بر اساس آن گفت ای‌سیک‌های PogPoW که به کارت گرافیک شباهت دارند به سرعت مورد استفاده قرار خواهند گرفت؟
از طرف دیگر میتوان نگاهی هم به ای‌سیک‌های اتریوم انداخت و نحوه کار آنها را بررسی کرد. با گذشت یک سال از عرضه نمونه‌های GDDR6، چه مدت طول خواهید کشید که این نوع از چیپ‌ها همه‌گیر شوند؟
الگوریتم ProgPow بر اساس ایده ساده‌ی ارائه هزینه واقعی و دقیق (اثبات) کار را با استفاده از سخت‌افزارهای موجود و قابل‌دسترس برای همه، توسعه‌یافته است. [ما در تیم‌مان] سخت‌افزاری را هدف قرار دادیم که از پشتیبانی صرفه جویی به مقیاس بالا برخوردار است و کارایی بالایی دارد و از طرف دیگر در فضای رقابتیِ پویایی نیز فعالیت می‌کند.
ما یک گروه توسعه کوچک هستیم که شغل اصلی هر کدام‌مان چیز دیگری است و قادر نیستیم تا به‌موقع به تمام این بیانیه‌ها، مقالات و بحث‌هایی که در تالارهای گفتگو منتشر میشود پاسخ دهیم. ما از مشاهده کنجکاوی شما درباره طراحی و توسعه سخت‌افزار خوشحال هستیم اما به شما توصیه می‌کنیم که محتاطانه عمل کنید. سخت‌افزار هم مانند نرم‌افزار یک حوزه بسیار متنوع است و دانش شما در مورد ای‌سیک‌های ارزهای دیجیتال شما را یک شبه تبدیل به یک متخصص در حوزه اسیک‌های کارت گرافیک نخواهد کرد.
نه ساز و کار دقیقی مشخص شده و نه هنوز تکلیف بسیاری از دستگاه‌های توقیفی معلوم است. رمزارزها و ماینرهایشان تا اوایل همین امسال به کارشان در ایران ادامه می‌دادند اما از ابتدای تابستان زمزمه‌های تغییر به گوش می‌رسید. دولت ضمن پذیرفتن ماینینگ به عنوان یک صنعت، با این نوصنعت جدید کشور همانند سایر صنایع تا نکرد و حالا، چندین ماه است که آنها بلاتکلیف مانده‌اند.
آیین نامه جدید دولت قوانینی را برای صنعت ماینینگ وضع می‌کند که چندان وفق مراد فعالان این حوزه نیست. بسیاری از دستگاه‌ها را دولت جمع کرده و بسیاری از آنها نیز توسط صاحبانشان خاموش شده‌اند؛ منتظرند تا ببینند چه میشود.» این‌ها را حمیدرضا شعبانی» فعال رمزارز در گفتگو با دیجیاتو می‌گوید. او اشاره می‌کند اینکه بعد از چند سال آیین‌نامه‌ای ناقص ابلاغ شده و صنعتی را که مسیر خوبی پیش روی خود داشته را متوقف کرده، کار صحیحی نبوده است.
شعبانی می‌گوید ماینرها نمی‌توانند دستگاه‌های گران قیمت خود را از کشور خارج کنند چرا که هم از لحاظ قانونی با گمرک به مشکل می‌خورند و هم اینکه ریسک جابجایی دستگاه‌هایی که سرمایه آنها هستند بسیار بالا است. به گفته او کوچ کردن ماینرها به این شکل که با دستگاه‌های خود به کشورهای دیگر بروند اعرابی از معنا ندارد ولی سرمایه‌گذاری آنها در کشورهای دیگر امری منطقی است. آنطور که به نظر می‌رسد دیگر نمی‌توان به ایران گفت بهشت ماینرها» و آنطور که شعبانی به دیجیاتو می‌گوید؛ نرخ برق دیگر در ایران برای ماینرها نمی‌صرفد:
اگر نرخ برق هفت سنتی برای ماینرها در نظر گرفته شود، این رقم برای صنعت‌گران این حوزه به صرفه نخواهد بود. کشورهایی مانند گرجستان برق سه سنتی عرضه میکنند و توانسته‌اند سرمایه‌گذاران گوناگونی را از کشورهای مختلف دنیا جذب کنند. کاری که ما هم پیش از این در ایران انجامش می‌دادیم و امروز اما دیگر خبری از آن نیست و سرمایه‌گذاری خارجی در این حوزه را از دست داده‌ایم. به شخصه افراد زیادی را می‌شناسم که این کار را در ایران رها کرده‌اند و برای سرمایه‌گذاری به کشورهای دیگر رفتند.»
شعبانی می‌گوید برخورد قهرآمیز دولت با مساله ارزهای مجازی و ضبط کردن دستگاه‌های ماینینگ برخورد شایسته‌ای نبوده و دولت باید برای بررسی این حوزه با دقت بیشتری وارد عمل می‌شد: برای ماینرها تعیین و تکلیف شود که در چه حوزه‌هایی وارد شوند و در چه حوزه‌هایی وارد نشوند و نحوه پرداخت مالیات‌شان مشخض شود. ورود جزیی به مسائل اما مشکل آفرین شده است.»
به گفته شعبانی بسته شدن و برخورد با ماینرها از سوی دولت به طور جدی صورت گرفته و این برخوردها از ماینرهای خانگی تا مزارع بزرگ را شامل میشود، مزارعی که تجارت چند ده نفر در آن انجام می‌شد.
با توجه به تعرفه صادراتی برق برای استخراج ارزهای دیجیتال، ماینرهای ایرانی به کوچ کردن به کشورهای روسیه، گرجستان، قزاقستان و … فکر میکنند و این درحالی است که رهبر انقلاب روز گذشته (30 مرداد) در سخنانی، تولیدکنندگان را رزمندگان جنگ اقتصادی خواند که باید از آنها به شدت حمایت شود.
به عقیده تولیدکنندگان بیت کوین در ایران، قانونی و صنعت شدن ماینینگ با این شرایط کمکی به آنها نمی‌کند و با برخی بندهایی که در مصوبه ماینینگ گنجانده شده است، آنها مجبور به کوچ کردن به کشورهای همسایه هستندو
خرید ماینر اصلا بصرفه نیست.
بهزاد محسنی، یکی از فعالان ماینینگ ایران اخیرا به استان ایرکوتسک در روسیه رفته است و در چند گزارش ویدیویی از وضعیت مساعد این کشور برای ماینینگ صحبت می‌کند. جایی که به عقیده او پس از تعرفه‌های سنگین در ایران، هم‌اکنون ارزان‌ترین نقطه دنیا برای ماینینگ است و امکانات بسیار خوبی برای ماینرها در آنجا وجود دارد.
بهزاد محسنی می‌گوید:
ایرکوتسک، ارزان‌ترین برق جهان برای ماینینگ را دارد. تا قبل از آن ایران بود که با تعرفه‌های جدید دیگر اینطور نیست. در اینجا هزینه برق تقریبا 3 سنت است، آب و هوای مناسبی دارد، به صورت رسمی و قانونی میتوان فعالیت کرد و دستگاه ماینر وارد کرد و هیچ سوال و جوابی از شما نمی‌شود.
آمادگی انجمن بلاکچین برای شکایت به دیوار عدالت
رئیس هیات مدیره انجمن بلاکچین در ادامه با تاکید بر اینکه انجمن به تعرفه‌ها اعتراض دارد، گفت: مصوبه هیات دولت مشکلات عدیده حقوقی دارد و ما حق خودمان می‌دانیم که به دیوان عدالت اداری مراجعه کرده و تقاضای تعلیق این مصوبه را داشته باشیم.
نظر بخش خصوصی در مورد تعرفه برق ماینرها
محمدی در ادامه در مورد نظر بخش خصوصی در مورد تعرفه برق ماینرها توضیح داد: درخواست ما این است که تعرفه برق رقابتی شود و اگر ماینینگ به عنوان یک صنعت شناخته شده، تعرفه صنعتی برای آن در نظر گرفته شود.
وی تاکید کرد: ما بنا نداریم رفتار غیرقانونی انجام دهیم. نه می‌خواهیم فرار مالیاتی کنیم و نه به دنبال برق مجانی هستیم. اگر تعرفه رقابتی باشد، خریدار و فروشنده در بورس انرژی قیمت را تعیین میکنند.
مصوبه دولت بر خلاف منویات رهبر است
در ادامه مراسم شرفی - رئیس کارگروه ماینینگ - با بیان اینکه در مصوبه هیات دولت از بخش خصوصی نظرخواهی نشده است، گفت: تنها نقطه مثبت این مصوبه به رسمیت شناخته شدن صنعت ماینینگ است و نکات دیگر مصوبه بسیار پرابهام و منفی به نظر می‌رسد.
بررسی وضعیت فعالیت ماینرها در سایر کشورها
در ادامه علوی - عضو کارگروه ماینینگ ایران و انجمن بلاکچین - در مورد مزایای استخراج بیتکوین در کشور گفت: برقی که در کشور برای استخراج بیتکوین مصرف میشود، وارد چرخه اقتصادی میشود.
وی با اشاره به تصمیم هیات دولت مبنی بر در نظر گرفتن نرخ صادراتی برق برای استخراج بیتکوین گفت: در حالی که در ایران از نرخ متوسط صادراتی حرف زده میشود، روسیه و قزاقستان با دو سنت به فعالین این حوزه برق می‌دهند و حتی از ماینرها مالیات نمی‌گیرند.
علوی ادامه داد: بعد از مصوبه هیات دولت بسیاری از ماینرها ناامید شده‌اند و در حال مهاجرت از ایران هستند.
چرا نرخ صادراتی برق برای یک ایرانی در نظر گرفته میشود؟
در ادامه این مراسم عاشوری - رئیس کارگروه رمزارز سازمان نظام صنفی یارانه‌ای کشور - با بیان اینکه عده‌ای در انقلاب رمزارزها سنگ‌اندازی میکنند، گفت: برای ماینرها متوسط نرخ برق صادراتی در نظر گرفته شده در حالی که ما ایرانی هستیم و این صنعت هم یک صنعت داخلی است. به صنعت داخلی ایران نمی‌توان برق صادر کرد.
وی ادامه داد: اگر ماینینگ به عنوان صنعت شناخته شده، باید با آن مثل صنعت رفتار کنند.
ماینرها در ایران نیم درصد برق را مصرف میکنند
در ادامه بیات - عضو انجمن بلاکچین- با بیان اینکه سال گذشته میانگین تعرفه برق صادراتی 745 تومان بود، گفت: 31 درصد برق کشور را صنعت مصرف می‌کند.
فعالیت ماینرها و افزایش قدرت استراتژیک
بیش از یک ماه است که مسئولان وزارت صمت و نیرو اعلام میکنند که بزودی ارائه مجوزها به فعالان صنعت ماینینگ آغاز میشود ولی به‌دلیل مقرون به صرفه نبودن شرایط در مصوبه دولت، فعالان از دریافت مجوز استقبال نخواهند کرد.»
امید علوی تولیدکننده ارز دیجیتالی در کشور با بیان مطلب فوق گفت: در کشور نرخ برق برای ماینرها بیش از 5 سنت (700 یا 800 تومانی) محاسبه میشود این در حالی است که نرخ برق در کشورهای همسایه برای ماینرها 3 سنت (400 تومان) است بنابراین با این نرخ ماینرها قادر به ادامه فعالیت در کشور نخواهند بود و به همین دلیل سرمایه‌گذاری ماینرهای داخلی در کشورهای دیگر آغاز شده است به‌طوری که خیلی از فعالان این حوزه که در حال گسترش مزرعه ماینینگ خود بودند اما از آنجایی که مصوبه دولت تغییر نکرد در حال انتقال تجهیزات خود به کشورهای روسیه، گرجستان، قزاقستان و. هستند.
این ماینر با بیان اینکه در هفته گذشته 5 هیأت ایرانی به روسیه سفر کرد و بعد از بازدید از امکانات این کشور در حال عقد قرارداد هستند، گفت: برق 400 تومانی در این کشور کار را برای ماینرهای ایرانی مقرون به صرفه کرده است و روسیه هم با آغوش باز از ایرانی‌ها استقبال می‌کند.
علوی با بیان اینکه با شرایطی که در کشور برای ماینرهای بخش خصوصی فراهم شده کشور در حال از دست دادن سرمایه‌های این بخش است، افزود: کشور ما با وجود ذخایر انرژی پتانسیل بالایی برای حضور در تکنولوژی جدید دارد و می‌تواند یکه تاز باشد. اگر کشور ما بتواند ظرفیت و بستر خوبی برای فعالیت ماینرها ایجاد کند می‌تواند تأثیر زیادی روی بیت کوین داشته باشد، چرا که ارزهایی که بر پایه بلاکچین ظهور خواهد کرد باعث میشود کشور ما قدرت استراتژیک داشته باشد. این فعال حوزه ارز دیجیتال با اشاره به اینکه با صنعت ماینینگ می‌توانیم کارخانه‌هایی را که تعطیل یا دچار رکود شده‌اند سرپا نگه داریم، گفت: ماینینگ موجب شد بسیاری از کارخانه‌ها جانی دوباره بگیرند، چرا که برخی از کارخانه‌ها در کنار کار خود تعدادی دستگاه‌های ماینینگ را به‌کار گرفتند و از درآمد آن برای سرپانگه داشتن کارخانه‌های خود استفاده کردند. کاری که دقیقاً روسیه انجام می‌دهد در روسیه کارخانه‌ها یک شیفت کار میکنند و در شیفت دوم یا شب دستگاه‌های ماینینگ خود را روشن میکنند و از محل درآمد با ارز دیجیتال حقوق کارکنان، بیمه و مالیات خود را پرداخت میکنند.
این ماینر راهکار جلوگیری از مهاجرت سرمایه‌ها را اصلاح مصوبه دولت و نرخ انرژی عنوان کرد و گفت: مسئولان فکر میکنند چون اوایل تابستان و در بازه زمانی قیمت بیتکوین افزایش یافت و از 4 هزار دلار به 10 هزار دلار رسید این سود ثابت می‌ماند در حالی که این بازار متغیر بوده و پرریسک است و اکنون در حال سقوط بوده به‌همین دلیل باید قبل از کاهش منابع بیتکوین در جهان از این منابع ارز دیجیتالی استفاده کرد.
وی افزود: تصویب قانون جدید باعث شده دستگاه‌های زیادی خاموش بمانند. طبق اعلام وزارت نیرو نزدیک به 600 مگابایت برق در ماینینگ مصرف شده یعنی نزدیک به 5 هزار میلیارد تومان سرمایه درگیر بوده که متوقف شده است بنابراین از آنجایی که قیمت بیت کوین در حال کاهش است این میزان سرمایه مردم در حال از بین رفتن است.
عضو انجمن بلاکچین ایران با بیان اینکه مسئولان فکر میکنند باید سریع قانونگذاری کنند، گفت: ولی هنوز کشورهایی مانند امریکا، چین و روسیه که پیشتاز این صنعت هستند در حال مطالعه بوده و این صنعت را قانونگذاری نکرده‌اند چون می‌دانند این صنعت به‌دلیل ثابت نبودن متغیرها بسیار پرریسک است اما حال که مسئولان کشور ما زودتر از کشورهای در حال توسعه در حال قانونگذاری هستند نباید قانونی تصویب کنند که مانع رشد این صنعت در کشور شود.
سهیل نیکزاد دیگرماینر فعال با بیان اینکه با وجود شرایط کنونی تولید ارز دیجیتالی در کشور مقرون به صرفه نیست گفت: حتی اگر بحث اخذ مجوز از سوی وزارت صمت و نیرو نیز آغاز شود، ماینرها از آن استقبال نخواهند کرد.
نیکزاد با تأیید اینکه اکنون مهاجرت ماینرها به‌صورت جدی و عملیاتی به کشورهای همسایه آغاز شده، افزود: ماینرها به علت بلاتکلیفی زیاد در داخل، قیمت غیرمنصفانه و غیراقتصادی برق، وجود رانت شدید، قانون مصوب بدون صرفه اقتصادی و ریسک بسیار بالا برای فعالان تولید ارز دیجیتال بخش خصوصی و میل پایان‌ناپذیر دولت برای رقابت و شکست دادن بخش خصوصی در حال مهاجرت هستند.با این مهاجرت تنها سرمایه‌های داخلی و بخش خصوصی از کشور خارج میشود و اعداد و ارقام خروج سرمایه‌ها بیشتر از عدد ریالی است.
در سوم ژانویه 2009 و در میان بحران مالی جهانی، آن زمان که شکاف طبقاتی در میان اقتصادها روز به روز بیشتر می شد، فرد اسرار آمیزی بنام
ساتوشی (Satoshi Nakamoto) اقدام به راه اندازی یک ارز دیجیتال بنام بیت کوین (bitcoin) کرد که بر مبنای فناوری بلاکچین (blockchain) و الگوریتم گواه اثبات کار (proof of work)، عمل می کرد.
ناکاموتو در جنسیس بلاک (Genesis Block) بیت کوین و در میان داده ها، یادداشتی را به جا گذاشت که اشاره به وضعیت آن زمان داشت و همین وضعیت هم الهام بخش اختراع بیت کوین بود. این یادداشت نشان دهنده فریاد مردم آن زمان برای بهبود شرایط بود و همین امر باعث شد که در یک دهه بعدی، ارز های دیجیتال به سرعت رشد کنند و در اقتصاد و سیستم های بشری نیز به عدم تمرکز و دموکراسی توجه بیشتری شود.
در مدت این ده سال، فناوری بلاکچین با فراز و نشیب های عظیمی مواجه بود، اما با نگاهی به این سال ها درمی یابیم که این ارز دیجیتالی که برای اولین بار بر بستر بلاکچین درست شد و چند پنی بیشتر ارزش نداشت، هم اکنون در حال تبدیل شدن به یکی از ستون های اقتصاد جهان است و تازه در اول راه قرار دارد.
توسعه بلاکچین در سال 2009 بسیار محدود بود و اولین تراکنش های بیتکوین در دسامبر 2009 اتفاق افتادند. فروم بیت کوین تاک (BitcoinTalk Forum) نیز که کانونی اولیه برای توسعه دهندگان بلاکچین بود، در ماه نوامبر راه اندازی شد. در آن زمان این فناوری محدود به افراد معدودی بود و عموم از آن اطلاع چندانی نداشتند.
فوریه: اولین صرافی ارز دیجیتال با نام Bitcoin Market احداث شد که اولین ترید (trade) نیز یک ماه بعد در آن انجام شد.
آوریل: اولین ترید عمومی بیت کوین در این ماه انجام شد. 1000 بیت کوین به قیمت 30 دلار و با نرخ صرافی 0.03 دلار برای هر بیت کوین انجام شد.
می: اولین تراکنش بیت کوینی در جهان واقع توسط لازلو هانیچ (Laszlo Hanyecz) انجام شد که 10000 بیت کوین را برای دو پیتزا پرداخت کرد. ارزش این بیت کوین ها در آن زمان چیزی در حدود 25 دلار بود.
ژوئن: یکی از توسعه دهندگان بیت کوین با نام گاوین آندرسون (Gavin Anderson)، فاستی (Faucet) را ایجاد کرد که 5 بیت کوین رایگان را در میان عموم توزیع می کرد.
جولای: برای اولین بار، واژه بلاکچین در فروم بیت کوین تاک ظاهر شد. قبل از این تاریخ، بلاکچین را با نام زنجیره گواه اثبات کار (Proof of Work Chain) می شناختند. صرافی ام تی گاکس (Mt Gox) هم در این ماه بود که افتتاح شد.
آگوست: باگ (bug) پروتکل بیت کوین منجر به هارد فورک (hard fork) اضطراری شد.
دسامبر: ساتوشی ناکاموتو ارتباط با جهان را متوقف کرد.
ژانویه: یک چهارم از تعداد کل بیت کوین ها (21 میلیون) ایجاد شدکه توسط
ماینر بیت کوین استخراج شوند.
فوریه: بیت کوین برای اولین بار به برابری با دلار آمریکا رسید.
آوریل: بیت کوین به برابری با یورو و پوند رسید.
ژوئن: WikiLeaks شروع به پذیرش بخشش های بیت کوینی کرد. در این ماه همچنین صرافی ام تی گاکس هک شد و این منجر به تعلیق ترید و افت شدید قیمت بیت کوین شد.
آگوست: اولین پیشنهاد برای بهبود بیت کوین (BIP) ارائه داده شد.
اکتبر: لایت کوین (Litecoin) عرضه شد.
دسامبر: بیت کوین در برنامه تلویزیونی همسر خوب” که 9.45 میلیون بیننده داشت، به عنوان یک دسیسه معرفی شد.
می: مجله بیت کوین توسط میایی آلیسی (Mihai Alisie) و ویتالیک (Vitalik Buterin) بنیانگذاری شد و اولین موضوع خود را منتشر کرد.
جولای: حکومت استونی در تلاش برای ایجاد آی دی های دیجیتال، شروع به استفاده از فناوری بلاکچین کرد.
سپتامبر: بنیاد بیت کوین ایجاد شد. در همین ماه بود که کوین بیس (Coinbase) بیش از 600 هزار دلار وجه را جمع آوری کرد.
اکتبر: بیت پی (BitPay) گزارش داد که بیش از 1000 تاجر، بیت کوین را در سرویس پردازش پرداخت این پلتفرم پذیرفته اند.
نوامبر: اولین هاوینگ (halving) روی داد و پاداش بلاک به 25 بیت کوین رسید.
فوریه: ردیت (Reddit) شروع به پذیرش بیت کوین برای عضویت طلایی کرد.
مارس: طرح نجات مالی حکومت قبرس باعث تحمیل مالیات به حساب های بانکی با موجودی بیش از 100 هزار دلار شد و این سبب هجوم مردم به سمت بیت کوین و بالا رفتن قیمت این ارز دیجیتال شد.
می: اولین صعود و فروپاشی بازار ارز های دیجیتال به وقوع پیوست. قیمت بیت کوین از 13 دلار به 220 دلار رسید و سپس تا 70 دلار افت کرد. در این ماه، ارزش کل بیت کوین ها از یک میلیارد دلار گذشت و تعداد 11 میلیون بیت کوین در گردش بود.
ژوئن: اولین ی برجسته ارز های دیجیتال در این ماه صورت گرفت و 25,000 بیت کوین از بنیانگذار فروم بیت کوین یده شد.
جولای: مسترکوین (Mastercoin) تبدیل به اولین پروژه برای اجرای عرضه اولیه پول (ICO) شد.
آگوست: دادگاه فدرال ایالات متحده در اظهار نظری ابراز داشت که بیت کوین نوعی ارز یا شکلی از پول است.
اکتبر: اف بی ای (FBI) وبسایت silk Road را بست و تقریبا 26,000 بیت کوین را مصادره کرد. اولین خودپرداز بیت کوینی نیز در این ماه و در ونکوور شروع به فعالیت کرد.
نوامبر: ویتالیک بوترین وایت پیپر (Whitepaper) ارز دیجیتال اتریوم (Ethereum) را بیرون داد. در همین ماه، بیت مین (Bitmain) بیرون دادن ماینر (miner) اس وان (S1) را اعلام کرد. بانک مرکزی چین در همین ماه بود که بیت کوین را پذیرفت و حجم ترید بیت کوین در این کشور بسیار بالا رفت. یکی از اتفاقات ماه نوامبر آن بود که بیت کوین از مرز 1000 دلار گذشت. در سنای آمریکا برای اولین بار از بیت کوین صحبت شد.
دسامبر: اولین کامیت (commit) به نسبت کد مبنای اتریوم در این ماه صورت گرفت. مقامات چین به نسبت بیت کوین تغییر موضع دادند و اعلام کردند که بیت کوین یک ارز نیست.
ژانویه: ویتالیک بوترین به معرفی اتریوم در کنفرانسی در میامی پرداخت.
فوریه: سازمان HMRC در بریتانیا، بیت کوین را به عنوان پول خصوصی طبقه بندی کرد. در این ماه همچنین حملات بزرگی به صرافی های ام تی گاکس، بیت استمپ (Bitstamp) و BTC-e شد. ام تی گاکس در این ماه اعلام ورشکستگی کرد و سرنوشت بیش از 850,000 بیت کوین مشخص نبود.
مارس: سرویس درآمد داخلی (IRS) ایالات متحده ابراز داشت که ارز های دیجیتال به عنوان یک دارایی تلقی می شوند و به آنها مالیات تعلق گرفت. استرایپ (Stripe) که پردازش کننده کارت اعتباری است، شروع به پذیرش بیت کوین کرد. در همین ماه، Newsweek ادعا کرد که دورین ناکاموتو (Dorian Nakamoto) همان خالق بیت کوین است، در حالی که بعدا مشخص شد که چنین نیست.
آوریل: گاوین وود (Gavin Wood) یلو پیپر (yellow paper) اتریوم را بیرون داد.
ژوئن: بنیاد اتریوم در سوئیس احداث شد. همچنین در این ماه، ایالات متحده بیت کوین های مصادره شده از silk road را به مزایده گذاشت. همه این بیت کوین ها توسط سرمایه گذاری بنام تیم دراپر (Tim draper) خریده شد. توکن اتریوم در این ماه موفق به جمع آوری 31,591 بیت کوین در بیش از 42 روز شد. همچنین BitUSD به عنوان اولین استیبل کوین (Stablecoin) توسط BitShares راه اندازی شد.
سپتامبر: TeraExchange معاملات سواپ (swap) خارج از بورس بیت کوین را تصویب کرد.
اکتبر: ConsenSys توسط جو لوبین (Joe Lubin) بنیانگذاری شد.
دسامبر: در انتهای این سال، سازمان های زیادی مانند پی پال (Paypal)، دل (Dell) و غیره، پرداختی های بیت کوینی را پذیرفتند.
ژانویه: کوین بیس اولین صرافی ارز دیجیتال واقع در آمریکا را افتتاح کرد.
فوریه: استرایپ شروع به ادغام پرداخت بیت کوینی برای تجار کرد.
آوریل: نزدک (NASDAQ) شروع به آزمایش بلاکچین کرد.
ژوئن: NYDFS نسخه نهایی BitLicence در مورد قوانین ارز های دیجیتال را بیرون داد.
جولای: اولین شبکه اصلی اتریوم بیرون داده شد.
آگوست: آگور (Augur) اولین توکنی است که بر روی شبکه اتریوم راه اندازی شد.
سپتامبر: کنسرسیوم R3 با عضویت نه موسسه مالی تشکیل شد.
اکتبر: صرافی جمینی (Gemini) راه اندازی شد و در این ماه بیت کوین بر روی جلد مجله The Economist قرار گرفت.
نوامبر: الگوریتم ZK-Snarks برای اولین بار معرفی شد. همچنین استاندارد توکن ERC-20 پیشنهاد شد.
دسامبر: بنیاد لینوکس پروژه هایپر لجر (Hyperledger) را احداث کرد. در ابن ماه، WIRED ادعا کرد که کریگ رایت (Craig Wright) احتمالا ساتوشی ناکاموتو است. همچنین، پیتر وویل (Pieter Wuille) در این ماه سگویت (SegWit) را بیرون داد.
ژانویه: جوزف پون (Joseph Poon) و تادئوس دریا (Thaddeus Dryja) شبکه لایتنینگ (lightning network) بیت کوین را بیرون دادند. در این ماه، ارز دیجیتال زی کش (Zcash) نیز عرضه شد.
فوریه: پروژه هایپر لجر توسط بنیاد لینوکس اعلام شد.
مارس: بلاکچین و ارز دیجیتال در برنامه 5 ساله حکومت چین قرار گرفت. در همین ماه، دومین شبکه اصلی اتریوم با نام Homestead بیرون داده شد.
آوریل: سازمان DAO یک فروش عمومی 28 روزه راه اندازی کرد و پس از یک ماه، بیش از 150 میلیون دلار جمع آوری کرد.
می: کنسرسیوم Shenzhen با 31 عضو راه اندازی شد.
ژوئن: DAO مورد حمله قرار گرفت و 3.6 میلیون اتر یده شد.
جولای: حمله DAO منجر به هارد فورک بلاکچین اتریوم برای بازیابی وجوه شد. اقلیتی که هارد فورک را نپذیرفتند به اتریوم کلاسیک (Ethereum Classic) تغییر نام دادند. هاوینگ دوم بیت کوین نیز در همین ماه روی داد و پاداش بلاک به 12.5 بیت کوین رسید.
نوامبر: صرافی CME شاخص قیمت بیت کوین را راه اندازی کرد.
ژانویه: قیمت بیت کوین بعد از سه سال دوباره از مرز 1000 دلار گذشت و این برای دوستداران بیت کوین و بلاکچین واقعه خوشایندی است.
فوریه: ائتلاف اتریوم در این ماه با حضور 30 عضو شکل گرفت.
مارس: تقاضاهای زیادی برای صندوق قابل معامله (ETF) بیت کوین توسط کمسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده رد شد.
آوریل: بیت کوین به عنوان یک ارز توسط ژاپن به رسمیت شناخته شد.
ژوئن: ایاس (EOS) عرضه اولیه خود را شروع کرد و در نهایت بعد از یک سال، 4 میلیارد دلار جمع آوری کرد.
جولای: هک Parity ضعف کیف پول های چند امضایی را به معرض نمایش گذاشت.
آگوست: بیتکوین کش (bitcoin cash) از شبکه بیت کوین فورک شد.
سپتامبر: چین عرضه اولیه ارز های دیجیتال را ممنوع کرد که این خبر ناگواری برای دوستداران بلاکچین بود. در این ماه، مقدار پول موجود در برنامه های مالی غیر متمرکز به 1 میلیون دلار می رسد.
اکتبر: اتریوم در این ماه سافت فورکی (soft fork) بنام بیزانس (Byzantium) را بیرون داد. قیمت بیت کوین برای اولین بار از 5000 دلار عبور کرد. در هیمن ماه، CME قرارداد های آتی بیت کوین را اعلام کرد.
نوامبر: قیمت بیت کوین برای اولین بار از 10000 دلار عبور کرد. همچنین SegWit2x بعد از ابراز نگرانی از جانب جامعه بیت کوین، لغو شد. Devcon3 ظرفیت خود را دو برابر کرد.
دسامبر: قرارداد های آتی بیت کوین در CBOE راه اندازی شد. بیت کوین برای اولین بار 20,000 دلار را لمس کرد و طرفداران بلاکچین را متحیر کرد. پروتکل شبکه لایتنینگ نسل اول بیرون داده شد. ماه دسامبر 2017 بسیار ماه پر ماجرایی بود و بسیاری از وقایع دیگر در این ماه روی داد.
ژانویه: سوئیس پرداخت مالیات از طریق بیت کوین را پذیرفت.
ماینرها در این ماه، 80 درصد از کل بیت کوین ها در این ماه استخراج شد. قیمت اتریوم به قله تاریخی 1400 دلار رسید. حجم کل بازار ارز دیجیتال به بیش از 800 میلیارد دلار رسید. در این ماه جنجالی، فیسبوک (facebook) آگهی های مربوط به ارز دیجیتال را ممنوع کرد.
مارس: گوگل و توییتر (twitter) آگهی های مربوط به ارز دیجیتال را ممنوع کردند.
آوریل: اتحادیه اروپا 300 میلیون دلار به توسعه پروژه های مبتنی بر بلاکچین اختصاص داد.
ژوئن: کمسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده اعلام کرد که اتر جزو اوراق بهادار نیست.
جولای: بیش از 100 هزار توکن ERC-20 ایجاد شد.
آگوست: مالک بورس نیویورک به معرفی بکت (Bakkt) پرداخت.
اکتبر: فیلدیتی (Fidelity) پلتفرم سازمانی برای ارز های دیجیتال راه اندازی کرد.
نوامبر: سرمایه گذاری در فناوری بلاکچین از مرز 1 میلیارد دلار عبور کرد. در این ماه، هارد فورک بیت کوین کش نیز رخ داد.
دسامبر: 90 درصد از بانک های ایالات متحده و اروپا به تحقیق در مورد فناوری بلاکچین مشغول هستند. کاسپرسکای (Kaspersky) در گزارشی اعلام کرد که 90 درصد از جمعیت جهان، قبل از سال 2019 اقدام به خرید ارز دیجیتال کرده اند.
ژانویه: ماشین های کوین استار (Coinstar) شروع به فروش ارز های دیجیتال در خوار و بار فروشی های ایالات متحده می کنند.
فوریه: هارد فورک کانستانتینوپل (Constantinople) اتریوم بیرون داده شد.
آوریل: کل تراکنش های بیت کوین از 400 میلیون عبور کرد.
ژوئن: فیسبوک به معرفی و راه اندازی لیبرا (Libra) پرداخت.
جولای: در سنای ایالات متحده از قانون گذاری بلاکچین و ارز های دیجیتال صحبت شد.
آگوست: توسعه دهندگان اتریوم 4 برابر هر بلاکچین دیگری هستند.
اکتبر: Block.one در مورد عرضه اولیه ایاس جریمه شد.
سپتامبر: بانک Santander به تصفیه اوراق قرضه 20 میلیون دلاری بر روی اتریوم پرداخت.
نوامبر: بیش از 3000 برنامه غیر متمرکز ساخته شده است که اکثر آنها بر روی بلاکچین اتریوم ایجاد شده اند. مقدار اتر موجود در برنامه های غیر متمرکز مالی در این ماه به بیشترین مقدار تاریخ خود می پردازد.
امروز نگاهی عمیق به فرآیند ماینینگ (mining) خواهیم داشت و سعی می کنیم به این سوال پاسخ دهیم که آیا ماینینگ در سال 2020 همچنان سودآور است یا ماینرها باید این پول را مستقیما سرمایه گذاری کنند.
هنگامی که بحث کسب درآمد پیش می آید، جامعه ارز دیجیتال به 3 گروه اصلی تقسیم می شود. گروه اول تریدرها (Trader) هستند که معتقدند بهترین راه کسب درآمد استفاده از نوسان بازار از طریق ترید کردن است. گروه دوم سرمایه گذاران بلند مدت هستند که با عنوانهودل کنندگان نیز شناخته می شوند. آنها معتقدند که ارزش یک ارز دیجیتال (معمولا بیت کوین) طی چند سال به طور قابل توجهی افزایش خواهد داشت، بنابراین آنها این ارز را ترید نمی کنند و فقط آن را نگهداری می کنند. سومین گروه ماینرها هستند. آنها افرادی هستند که پول زیادی در سخت افزار سرمایه گذاری می کنند تا یک ارز خاص را استخراج کنند.
با وجود اینکه کوین های زیادی استخراج می شوند، توضیحات و نمونه هایی با استفاده از بیت کوین ارائه خواهیم کرد؛ زیرا این ارز اولین ارز دیجیتالی است که روی این اصل کار کرده و اصطلاح ”ماینینگ” را به این صنعت معرفی کرد.
ماینرهای بیت کوین از کامپیوترهای قدرتمندی برای حل مسائل محاسباتی ریاضیاتی استفاده می کنند که کل این فرایند الگوریتم اجماع گواه اثبات کار نامیده می شود. این تلاش دو نتیجه دارد: اول اینکه بیت کوین های جدید تولید می شوند و دوم اینکه آنها صحت هر تراکنش تائید می کنند که این کار شبکه پرداخت را ایمن و قابل اعتماد می کند.
گزینه دوم هنگامی اتفاق می افتد که ماینرها تراکنش ها را در بلاک ها جمع کرده و سپس آنها را به یک بایگانی عمومی به نام ”بلاک چین” اضافه می کنند. با انجام این کار آنها صحت تراکنش ها را تضمین می کنند و دوبار خرج کردن(double-spending) اتفاق نمی افتد.
در عوض ماینرها بیت کوین هایی به عنوان پاداشی برای تکمیل هر تراکنش دریافت می کنند که به مقدار کوین جدید صادر شده در هر بلاک ماین شده، ”پاداش بلاک” می گویند. هر چهار سال این پاداش در فرآیندی به نام هاوینگ نصف می شود.
هر چهار سال، پاداشی که ماینرها برای تلاش خود دریافت می کنند در هاوینگ(halving) بیت کوین نصف می شود. تاکنون دو مورد از این رویداد در 2012 و 2016 وجود داشته است. در هاوینگ سال 2012 پاداش باز کردن بلاک از 50 بیت کوین به 25 بیت کوین و در آخرین هاوینگ از 25 بیت کوین به 12/5 بیت کوین نصف شد.
هاوینگ پس از هر 210.000 بلاک رخ می دهد و رویداد بعدی در سال بعد(احتمالا 25 اردیبهشت 99) اتفاق خواهد افتاد که پس از آن پاداش ماینرها به 6/25 بیت کوین می رسد. اینجا به سوال ابتدایی می رسیم که آیا ماینینگ بیت کوین همچنان در سال 2020 سودآور است.
در ابتدا زمانی که بیت کوین به عموم مردم معرفی شد، ماینینگ معمولا با کامپیوترهای شخصی انجام می شد. در آن زمان سودآوری بسیار آسان بود زیرا ماینرها تجهیزات مورد نیاز را در اختیار داشته و برای شروع به هیچ گونه سرمایه گذاری نیاز نداشتند. علاوه بر این، بزرگترین رقابت آنها با ماینرهای دیگر بود که از تجهیزات مشابه استفاده می کردند.
با ورود تراشه های مدار مجتمع با کاربری مشخص فرایند ماینینگ به سرعت تغییر کرد زیرا قابلیت های بسیار بیشتری نسبت به کامپیوترهای شخصی داشته و باعث منسوخ شدن آنها شد. ماینینگ به طرز چشمگیری رشد کرد و هزینه های بیشتری به آن اضافه شد؛ اشخاص دیگر نمی توانستند با استاندارد جدید رقابت کنند. به علاوه این زمانی بود که مراکز بزرگ ماینینگ بیت کوین با
خرید دستگاه ماینر های قدرتمند ظهور کردند.
شایان ذکر است که پس از اینکه کامپیوتر های مجهز به اسیک شروع به کار کردند، هش ریت بزرگترین ارز دیجیتال به طور قابل توجهی افزایش یافت و همچنین باعث شد شبکه سالم تر شود.
با ورود فناوری جدید و قدرتمند و به وجود آمدن مراکز بزرگ ماینینگ، مشخص شد که این موسسات کنترل ماینینگ بیت کوین را در دست خواهند داشت. بنابر گزارش کریپتو، چین با کنترل 66 درصد از هش ریت به مشهورترین بازیکن این بازی تبدیل شد.
چنین درصد بزرگی در مرزهای یک کشور می تواند مشکل بالقوه ای برای بیت کوین تلقی شود. هرچند نکته مثبت این است که هیچ نهاد واحدی بیش از 25 درصد کنترل روی هش ریت ندارد چه برسد به بیش از 50 درصد.
همانطور که در تصویر بالا مشاهده می کنیم، Poolin حدود 18/3 هش ریت را در اختیار دارد و پس از آن F2Pool با 14/8 درصد قرار دارد که هر دو استخر در چین مستقر هستند.
همچنین متوجه می شویم که بیشترین بخش آن ناشناخته است که نگرانی هایی مبنی بر اینکه ممکن است تحت حمله احتمالی قرار داشته باشد، ایجاد می کند. با این حال گزارشی سریعا این احتمال را رد می کند زیرا به دلیل اینکه هنوز منشا آن را پیدا نکرده اند اینگونه به نظر می رسد.
اینجا یک سوال بزرگ مطرح می شود که پاسخ دقیقی برای آن وجود ندارد. پیش از نتیجه گیری مسائل پیچیده ای هستند که نیاز به توضیح دارند. بگذارید با 4 فاکتور اصلی شروع کنیم که نیاز به شناخت دارند.
مورد اول تا حدودی فردی است و عمدتا به مکان آن بستگی دارد زیرا هزینه برق مصرفی بسته به مکانی دستگاه ماینینگ متفاوت است. همچنین هزینه ها در فصول مختلف فرق می کند و در اکثر مکان ها قیمت برق در شب کمتر است.
فاکتور سختی شبکه به شدت به هش ریت بیت کوین وابسته است؛ زیرا صحت تراکنش را در هش بر ثانیه اندازه گیری می کند. شبکه به گونه ای طراحی می شود که تعداد مشخصی بیت کوین در هر ثانیه تولید کند و هنگامی که ماینرهای فعال بیشتری وجود دارد، سختی شبکه افزایش می یابد تا اطمینان حاصل شود که سطح توزیع تغییر نمی کند.
اگر چه به نظر می رسد که در دسترس بودن توان محاسباتی مشکلی ایجاد نمی کند اما همیشه اینگونه نیست. طی افزایش سهمی وار(پارابولیک) قیمت در سال 2017 و افزایش توجه رسانه ها، ماینینگ بیت کوین به شدت محبوب شد و بسیاری از مردم سعی کردند وارد این جریان شوند. سخت افزارها به سرعت کمیاب شدند که همچنین قیمت ها را منفجر کرد و تعداد زیادی از ماینرها بالقوه را بلاتکلیف گذاشت. هرچند این روزها همان تجهیزات به راحتی و ارزانتر پیدا می شوند.
چنانکه در بالا ذکر شد، رقابت مهمترین فاکتور است. همانطور که در پاراگراف قبلی می بینیم، شرکت های بزرگ ماینینگ وارد میدان شده اند و اجناس کمتری برای فرد به جای می گذارند.
حالا متوجه می شویم که چرا آن سوال تنها یک پاسخ ”بله” یا ”خیر” ندارد. در واقع با نگاهی به تمام فاکتورهای ذکر شده، هر ماینر در آینده باید از خود این سوال را بپرسد که آیا ماینینگ برای او به صرفه هست یا نه. اما پیش از آنکه با ایده ماینینگ بیت کوین و برای خرید های بزرگ به فروشگاه سخت افزار بروید، اطمینان حاصل کنید که تمام محاسبات لازم را انجام داده اید.
خلاصه مطلب:
یک عدد ثابت به عنوان درآمد استخراج بیتکوین نمی‌توان ارائه داد. زیرا دستگاه‌های مختلف وجود دارد و هزینه برق، سختی استخراج، قیمت ارز دیجیتال و… در محاسبه درآمد دخیل است. این اطلاعات همیشه در حال تغییر هستند.
به همین دلیل شما باید این اطلاعات را از منابعی که ذکر شده دریافت کنید و محاسبه را از طریق محاسبه‌گرهای آنلاین انجام دهید:
هش‌ریت دستگاه استخراج: این مورد در مشخصات دستگاهی که خریداری می‌کنید ذکر میشود. مثلا 16 TH/s
توان مصرفی: این مورد در مشخصات دستگاهی که خریداری می‌کنید ذکر میشود. مثلا 2094 وات (W)
هزینه هرکیلووات ساعت برق: این مورد را طبق تعرفه برق مصرفی‌تان بدست آورید و تبدیل به دلار کنید.
کارمزد استخر استخراج: این درصد، در سایت استخر به وضوع نوشته شده است. استخرهای زیادی وجود دارد که می‌توانید از بین آنها یکی را انتخاب کنید.
سختی استخراج و قیمت بیتکوین معمولا در محاسبه‌گرهای آنلاین بصورت خودکار وارد میشود.
در نهایت این نکته را یادآوری می‌کنیم که شما نمی‌توانید بدون هیچ پیش‌زمینه‌ای امروز تصمیم به استخراج ارز دیجیتال بگیرید و روز بعد شروع به استخراج سودآور ارز کنید و درآمد داشته باشید! اینکار نیاز به تحقیق، مطالعه، درک مفاهیم اشاره شده و بررسی از جانب شما دارد.
این مطلب به عنوان یک راهنمای اولیه به شما کمک می‌کند درآمد از استخراج را محاسبه کنید و یک دوره جامع آموزش استخراج ارز نیست.
به زبان ساده، اقتصاد کریپتویی (cryptoeconomics) با ترکیب رمزنگاری و اقتصاد راهی برای هماهنگی رفتار شرکت کنندگان در شبکه فراهم می کند.
به طور خاص، اقتصاد کریپتویی حوزه ای از علوم کامپیوتر است که سعی می کند مشکلات هماهنگی شرکت کنندگان در ایستم های دیجیتال را از طریق رمزنگاری و مشوق های اقتصادی بر طرف کند.
در نظر گرفتن اقتصاد کریپتویی در ساخت شبکه های غیرمتمرکز ضروری است؛ زیرا این مکانیسم راهی برای منطبق کردن مشوق های شرکت کنندگان بدون نیاز به اشخاص ثالث معتمد است.
اقتصاد کریپتویی به جای اینکه زیرمجموعه ای از اقتصاد سنتی باشد، ترکیبی از نظریه بازی، طراحی مکانیسم، ریاضیات و سایر روش‌شناسی های حوزه اقتصاد است. هدف اصلی آن درک چگونگی تأمین بودجه، طراحی، توسعه و تسهیل عملیات شبکه های غیر متمرکز است.
در این مقاله به منشا اقتصاد کریپتویی و نقش آن در طراحی بیت کوین و سایر شبکه های غیرمتمرکز می پردازیم.
پیش از پیدایش بیت کوین اعتقاد بر این بود که ایجاد یک شبکه همتا به همتا که در آن اجماع بدون آسیب پذیری در برابر حملات و اشتباهات حاصل شود، غیرممکن است.
این مشکل اغلب به عنوان تحمل خطای بیزانس مطرح می شود. این یک معضل منطقی است که نشان می دهد چگونه در سیستم های توزیع شده، دستیابی به توافق نامه های مختلف برای بازیگران مهم است. این مشکل فرض می گیرد از آنجا که برخی از بازیگران غیرقابل اعتماد هستند، هیچ وقت توافقاتی صورت نمی گیرد و شبکه نمی تواند آنطور که قصد دارد عمل کند.
ساتوشی ناکاموتو با ساخت بیت کوین مشوق های اقتصادی را به یک سیستم همتا به همتا معرفی کرده و این مشکل را برطرف کرد.
از آن زمان، شبکه های غیرمتمرکز همچنان به رمزنگاری تکیه می کنند تا در مورد وضعیت شبکه و تاریخ آن به اجماع برسند. همچنین اکثر شبکه ها مشوق های اقتصادی ایجاد کرده اند که مشارکت کنندگان شبکه را تشویق کرده تا به شکل معینی رفتار کنند.
همکاری پروتکل های رمزنگاری شده با مشوق های اقتصادی یک ایستم کاملا جدید از شبکه های غیر متمرکز را ممکن می سازد که مقاوم و ایمن هستند.
هدف بیت کوین ایجاد یک شبکه انتقال ارزش است که انتقالات ارزش را به طور دقیق تائید کند. این شبکه تغییر ناپذیر و مقاوم در برابر سانسور است.
این امر از طریق فرآیند استخراج حاصل می شود که در آن، ماینرهایی که با موفقیت یک بلاک تراکنش را تائید می کنند با بیت کوین پاداش می گیرند. این قبیل مشوق های اقتصادی ماینرها را به عمل صادقانه تشویق کرده و شبکه را قابل اطمینان تر و امن تر می کندشما مینوانید ماینر مورد نظر خود را از سایت
ماینر ساز خریداری کنید.
فرایند ماینینگ شامل حل یک مساله ریاضی دشوار بر اساس الگوریتم هش رمزنگاری شده است. در این زمینه از هش ها برای اتصال هر بلاک به بلاک بعدی استفاده می شود و در واقع یک سابقه زمانی ثابت از تراکنش های تایید شده به نام بلاک چین را ایجاد می کند.
از هش ها همچنین در معماهای محاسباتی که ماینرها برای حل آنها رقابت می کنند، استفاده می شود. علاوه بر این، یکی از قوانین اجماعی که تراکنش ها باید رعایت کنند این است که یک بیت کوین تنها با یک امضای دیجیتالی معتبر که از یک کلید خصوصی ساخته شده قابل خرج است. قوانین فن آوری مربوط به ماینینگ مطابق با اامات امنیتی شبکه بیت کوین است و از اینکه بازیگران مخرب کنترل را به دست بگیرند، جلوگیری می کند.
الگوی امنیتی شبکه بیت کوین بر اساس اصل قانون اکثریت ساخته شده است. این بدین معنی است که بازیگران مخرب می توانند با استفاده از کنترل اکثر قدرت محاسبات شبکه در حمله ای که معمولا به عنوان حمله 51 درصد از آن یاد می شود، کنترل بلاکچین را به دست گیرند.
در چنین سناریویی مهاجمان می توانند از تائید تراکنش های جدید جلوگیری کرده یا حتی تراکنش ها را کاملا لغو کنند. با این حال به دست گرفتن کنترل این حجم از توان هش پر هزینه است و سخت افزار های قدرتمند و مقدار برق قابل توجهی نیاز دارد.
اقتصاد کریپتویی یکی از دلایل موفقیت بیت کوین است. ساتوشی ناکاموتو پیش فرض هایی انجام داد و مشوق های معینی برای انواع مختلف شرکت کنندگان شبکه در نظر گرفت. ضمانت های امنیتی سیستم وابستگی زیادی به اثربخشی این پیش فرض ها در مورد نحوه واکنش شرکت کنندگان شبکه به مشوق های اقتصادی معین دارد.
بدون سختی پروتکل رمزنگاری آن، هیچ سنجش مطمئنی برای پاداش کارگران وجود نخواهد داشت. بدون ماینرها هیچ اطمینانی به اعتبار تاریخ تراکنش دفترکل توزیع شده وجود ندارد، مگر اینکه یک شخص ثالث معتمد آن را تایید کند که این امر یکی از مزایای بیت کوین را نفی می کند.
بر اساس پیش فرض های اقتصاد کریپتویی، همزیستی ماینر ها و شبکه بیت کوین، اطمینان به همراه دارد. با این حال تضمینی وجود ندارد که این سیستم در آینده پایدار باشد.
چرخه اقتصاد کریپتویی مدلی جامع از اقتصاد کریپتویی است. این چرخه توسط جوئل مونگرو منتشر شد و جریان های انتزاعی ارزش را از طریق انواع مختلف شرکت کننده در اقتصاد همتا به همتا نشان می دهد.
این مدل بازاری سه طرفه را بین ماینرها (طرف عرضه)، کاربران (طرف تقاضا) و سرمایه گذاران (طرف سرمایه) نشان می دهد. هر گروه با استفاده از یک منبع اقتصاد کریپتویی کمیاب (توکن) ارزش را بین هم یکدیگر تبادل می کند.
در رابطه ماینر-کاربر در این چرخه، ماینرها برای کار خود با توکن هایی که توسط کاربران استفاده می شود، پاداش می گیرند. در حالی که مدل اقتصاد کریپتویی زمان و نحوه پرداخت به ماینرها را کنترل کرده، پروتکل اجماع شبکه این فرایند را استانداردسازی می کند.
ایجاد یک معماری شبکه که با طرف عرضه توزیع شده (ماینر ها) حمایت شود تا زمانی مطلوب است که سود از ضرر بیشتر باشد. این مزایا اغلب شامل مقاومت در برابر سانسور، تراکنش های بدون مرز و قابلیت اطمینان بالاتر است. اما سیستم های غیر متمرکز در مقایسه با مدل های متمرکز آن عملکرد پایین تری دارند.
نقش سرمایه گذار در این مدل دو برابر است: تامین نقدینگی برای ماینر ها برای فروش توکن های خود و سرمایه گذاری در شبکه با پشتیبانی از قیمت توکن هایی که بالاتر از هزینه های ماینینگ هستند.
این مدل سرمایه گذاران را به دو گروه تریدر ها (سرمایه گذاران کوتاه مدت) وهودل کننده ها (سرمایه گذاران بلند مدت) تقسیم می کند.
تریدرها برای توکن ها نقدینگی ایجاد می کنند تا ماینرها قادر باشند توکن های ماین شده خود را بفروشند و هزینه های عملیاتی را نیز پوشش دهند. در حالی که هودل کننده ها با پشتیبانی از قیمت توکن ها برای رشد شبکه سرمایه جمع می کنند. رابطه ماینر-تریدر با یک جریان مستقیم ارزش کار می کند، در حالی که رابطه ماینر-هودل کننده با یک جریان غیرمستقیم ارزش کار می کند.
این بدان معنی است که همه شرکت کنندگان در چنین اقتصادی برای دستیابی به اهداف اقتصادی خود به یکدیگر وابسته هستند. این گونه طراحی یک شبکه مستحکم و ایمن ایجاد می کند. رعایت مقررات بیشتر از فعالیت های مخرب برای شرکت کنندگان منفعت دارد اما در عوض برگشت پذیری شبکه را بیشتر می کند.
بزرگترین فارماهای دنیا
امروزه کلماتی زیادی مانند فارم ماینر بیت کوین و
ماینر چیست به گوشتان میخورد در این مقاله بزرگ ترین فار های رو مطالعه کنید
بیت ریور (BitRiver) فارم ماینینگ تازه عرضه شده در سیبری، بزرگترین تاسیسات ماینینگ در کشور روسیه میباشد. سرمایه میلیاردی اولگ دریپاسکا (Oleg Deripaska) در صنعت ماینینگ، در حال جذب مشتریان بزرگ است.
دریپاسکا ماینینگ بیت کوین و یک دیتاسنتر را با یکی از بزرگترین کارخانه های آلومینیوم دوران شوروی سابق ترکیب کرده است. تجارت اداره دیتاسنترها که برق زیادی مصرف می‌کند باعث تبدیل شهر صنعتی براتسک (Bratsk) به یکی از بزرگترین دیتاسنترهای دوران پس از شوروی شده است.
روسیه قطب فعالیت های ارز دیجیتال است و منابع مورد نیاز برای توسعه دهندگان و ماینرهای تازه کار را تامین می‌کند. اما ماینینگ بیت کوین در مقیاس صنعتی در این کشور پشت سر کشور چین قرار دارد. گفتنی است اکثر فارم های فعال جهان در چین واقع هستند.
این فارم ماینینگ با مشارکت شرکت انرژی داخلی +En ایجاد شده است و از منابع محلی نیروی برق-آبی استفاده می‌کند. ماینینگ بیت کوین به طور بالقوه یکی از بهترین کاربردهای نیروی اضافی برق-آبی است و به تولیدکنندگان این نیرو اطمینان می‌دهد که میتوانند تمام برق تولید شده خود را بفروشند و شاهد کاهش تقاضا برای آن نمی‌باشند.
خود شرکت بیت ریور، ماینر یا استخر ماینینگ بیت کوین نمی‌باشد. در عوض، این شرکت فقط خدمات پشتیبانی را استخدام می‌کند و هم چنین دسترسی مطمئن به برق ارزان را امکان پذیر می‌سازد. شرکت +En نیز تا 100 مگاوات در سال برای کارخانه آلومینیوم براتسک برق تامین می‌کند. این امر، ماینینگ بیت کوین در مقیاس صنعتی را امکان پذیر می‌سازد.
کل شبکه بیت کوین بیش از 73 تراوات در سال برق مصرف می‌کند. این موضوع بدان معنا است که بیت ریور هم چنان یک فارم ماینینگ تقریبا کوچک باقی بماند. کارخانه نیروی برق-آبی براتسک در مجموع بیش از 22.5 تراوات در سال برق تولید می‌کند که برای سایر مصارف صنعتی استفاده میشود اما به صورت تئوری می‌تواند برق تاسیسات ماینینگ بسیار بزرگتری را نیز تامین کند.
هش ریت دقیق این فارم مشخص نیست اما گزارش ها نشان داده اند که مشتریان آمریکایی، ژاپنی و چینی از بیت ریور استفاده میکنند.
هش ریت شبکه بیت کوین به بیش از 106 کوینتیلیون هش در ثانیه رسیده که به بالاترین سطح خود بسیار نزدیک شده است. ماینینگ شاهد روزهای کندی بوده است اما با نزدیک شدن به هاوینگ، اکثر استخرهای بزرگ در تلاش هستند تا پاداش های خود را به حداکثر برسانند.
حتی با قیمت 6600 دلار نیز پاداش بیت کوین هم چنان جذاب میباشد و ماینرها احتمالا به سمت بازار قراردادهای آتی بیت کوین و هم چنین بازار آپشن ها یا همان بازار اختیار پیش رو بروند.
روسیه دارای 243 نود بیت کوین میباشد و در بین 10 کشور برتر از لحاظ بیشترین نودهای ماینینگ بیت کوین میباشد. این سطح از پذیرش به تقاضای داخلی این کشور برای ارزهای دیجیتال اشاره می‌کند. دولت روسیه در خصوص ماینینگ و مخصوصا استفاده از برق مسی هشدار داده است. اما دریپاسکا توانسته است علیرغم تحریم های آمریکا، تجارت جدیدی در مقیاس جهانی ایجاد کند.
شرکت آلمانی نورثرن بیت کوین» (Northern Bitcoin) که در حوزه استخراج ارزهای دیجیتال فعالیت دارد، به تازگی با امضای یک توافقنامه ادغامِ فعالیت با شرکت آمریکایی وینستون (Whinstone)، قصد دارد تا بزرگترین فارم استخراج دنیا را بسازد.
به گزارش کوین تلگراف، این شرکت آلمانی روز دوشنبه (27 آبان) اعلام کرد که از کمی قبل روند ساخت این تاسیسات را شروع کرده است. به گفته نورثرن بیت کوین، تاسیسات ماینینگ این شرکت در زمینی به مساحت 40 هکتار در ایالت تگزاس تاسیس میشود و دارای ظرفیت باورنکردنی 1 گیگاوات خواهد بود. در این صورت، تاسیسات ماینینگ نورثرن بیت کوین، بزرگترین تاسیسات از نوع خود در دنیا خواهد بود.
اولین فاز از ساخت و ساز پروژه که انتظار می‌رود تا سه ماهه اول سال آینده میلادی به اتمام برسد، دارای ظرفیت 300 مگاواتی خواهد بود. سه ماهه پایانی سال 2020 نیز به عنوان تاریخ پایان پروژه اعلام شده است.
طبق گزارش‌ها اولین مشتریان این تاسیسات، دو شرکت هستند که از آن به عنوان سایت استخراج بیت کوین استفاده میکنند. پس از اتمام پروژه علاوه بر فعالیت‌های استخراج، از این تاسیسات میتوان برای رِندر سریع ویدیو و حوزه هوش مصنوعی نیز استفاده کرد.
نورثرن بیت کوین، یک شرکت سهامی است که سال گذشته با هدف استخراج پایدار بیت کوین ایجاد شد. در حال حاضر عمده فعالیت این شرکت، استخراج ارزهای دیجیتال با استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر در نروژ است.
با توجه به اینکه در حال حاضر، چین یک سر و گردن از دیگر کشورها در حوزه ماینینگ جلوتر است و میزبان بزرگترین شرکت‌های فعال در حوزه استخراج ارزهای دیجیتال، از جمله بیت مین (Bitmain)، است، ایده تاسیس فارم‌های استخراج جالب و قابل تامل است. پیش تر نیز خبرتاسیس فارم بزرگ دیگر در آمریکا سر و صدای زیادی به پا کرده بود.
بر اساس آمارهای ارائه شده، برق و سخت‌افزار ارزان قیمت باعث شده تا چین به مقصدی عالی برای ماینرها بدل شود و این در حالی است که قوانین این کشور در حوزه ماینینگ سخت‌گیرانه است.
قیمت بیت کوین
با جهش قیمت بیت کوین در هفته گذشته قیمت این دارایی دیجیتال از 7400 دلار 9500 دلار رسید و یکی از مهمترین جهش های بیت کوین در بازه زمانی بیست و چهار ساعته بود. این در حالی است که در زمان نگارش این مقاله قیمت بیت کوین حدود 7100 دلار نوسان می کند.
با وجود بازار ساکن در هفته های قبل، قیمت طی چند ساعت بیش از 3000 دلار افزایش یافت. بیشترین جهش های قیمت را در زیر مشاهده می کنید که جهش آخر با خط سبز نشان داده شده است و پنجمین جهش بزرگ در بازه زمانی 24 ساعته در 5 سال گذشته است. در این مقاله به علت های این 5 جهش برتر قیمت بیت کوین می پردازیم.
نظریه های بسیاری درباره تغییر ناگهانی قیمت وجود دارد. بسیاری از تحلیلگران در مورد تأثیر مثبت اظهارات رئیس جمهور جمهوری خلق چین، شی جینپینگ (Xi Jinping) صحبت می کنند. رئیس جمهور شی در سخنرانی با انجمنی در پکن در ساعات اولیه 24 اکتبر ارزش فناوری بلاک چین را ستود و این صنعت را به عنوان راهی برای چین برای ارتقاء نوآوری برجسته کرد. شی گفت:
ما باید از بلاک چین به عنوان یک پیشرفت مهم برای نوآوری مستقل فناوری های هسته استفاده کنیم.
با این حال چندین ساعت طول کشید تا بازارهای کریپتو به تأیید بلاک چین توسط دولت چین بپردازند و برای برخی از سرمایه گذاران این سوال را مطرح کرد که آیا نیروهای دیگری حرکت بازار را هدایت می کنند.
پیتر شیف(Peter Schiff) یکی از منتقدین کریپتو با انتقاد از این وضعیت گفت که جهش قیمت بیت کوین هیچ ارتباطی با چین ندارد. در عوض شیف اظهار داشت که قیمت بیت کوین توسط نهنگ ها دستکاری می شود و پیش بینی می کرد که این ارز به زودی خراب می شود زیرا دستکاری کنندگان ارز را با قیمت بالاتر دامپ می کنند.
حرکت شدید اخیر بیت کوین احتمالاً هیچ ارتباطی با چین یا هیچ فاندامنتالی ندارد. به وضوح شبیه دستکاری بازار توسط نهنگ هایی است که به دنبال سوءاستفاده از خریداران هستند. آنها با پامپ کردن یک بازار که از نظر تکنیکال ضعیف است می توانند بیت کوین را با قیمت های بالاتر دامپ کنند.
در حالی که سرمایه گذاران بیت کوین همچنان با جهش 28 درصدی قیمت بیت کوین در24 ساعت خوشحال هستند، در اینجا چند مرتبه دیگر وجود دارد که قیمت بیت کوین طی 5 سال گذشته افزایش چشمگیری داشته است.
اوضاع برای بیت کوین در اوایل سال 2015 بسیار وخیم به نظر می رسید زیرا ارزش بیت کوین در 15 ژانویه به 170 دلار می رسد و بیش از 22 درصد در 24 ساعت سقوط می کند.
با این حال این ارز طی دو هفته آینده جهت مع در قیمت داشت. قیمت بیت کوین از 170 دلار در 15 ژانویه 2015 تا نزدیک به 200 دلار در پایان هفته رسید. در تاریخ 23 ژانویه 2015 قیمت بیت کوین واقعاً شروع به افزایش کرد. بیت کوین از 240 دلار به بیش از 300 دلار صعود کرد و باعث بازگشت سریع سقوط قیمت شد که باعث شد قیمت این کوین به طرز خطرناکی افت کند. این آخرین باری است که بیت کوین با کمتر از 200 دلار معامله می شود.
بیشتر سرمایه گذاران فعلی سال 2017 را با کمال میل به یاد می آورند سالی که قیمت بیت کوین جهش های نجومی داشت و باعث شد دارایی های کریپتو توجه اصلی را به خود جلب کنند.
در جولای سال 2017 به دنبال اخباری مبنی بر جلوگیری از هارد فورک ارز قیمت بیت کوین در 24 ساعت بیش از 28 درصد افزایش داشت. در حالی که فورک ها در طی دو سال گذشته رایج تر شده اند اما در آن زمان باعث ایجاد رعب و وحشت در بازار شد که ناشی از این نگرانی بود مبنی بر اینکه این شکاف به اعتماد سرمایه گذاران آسیب می رساند.
ماینر ها در پروپوزال BIP 91 با یکدیگر ادغام شدند که می تواند ضمن جلوگیری از فورک کد اصلی کارآیی بلاک چین بیت کوین را بیشتر کند.
به دنبال این خبر بیت کوین از ساعاتی از 2300 دلار به نزدیک به 3000 دلار در طول ساعت افزایش یافت زیرا سرمایه گذاران برای صعود قیمت با هم همکاری کردند.
ماه پایانی سال 2017 یکی از عجیب ترین حرکاتی بود که بازار مالی تاکنون تجربه کرده است. قیمت بیت کوین در طول سال صعود کرده بود و یک شبه میلیونرهای کریپتو را نادیده می گرفت و بیت کوین را در کانون توجه قرار می داد. تا ماه نوامبر این ارز به قیمت 7300 دلار معامله می شد و بسیاری از تحلیلگران از تعجب می خواستند که زمان کارگاوها به پایان می رسد.
بین 22 نوامبر و 7 دسامبر بیت کوین از 9600 دلار به 16500 دلار افزایش یافت. قابل توجه تر اینکه قیمت بیت کوین از 16000 به تقریبا 20000 در 7 دسامبر پرش کرد. در مدت 20 دقیقه قیمت بیت کوین در صرافی GDAX کوین بیس 2000 دلار افزایش یافت و ناگهان دوباره به 15000 دلار رسید. حرکت قیمت ناگهانی و نامنظم منجر به خاموشی موقت صرافی GDAX وبیت فینیکس شد زیرا گاوهای کریپتو هیجان کافی را ایجاد می کردند تا به معنای واقعی کلمه بازار را خراب کنند.
پس از غرق شدن در بازار خرسی در کل سال 2018 که از آن زمان به عنوان سال زمستان کریپتو” برای سرمایه گذاری نامگذاری شده است قیمت بیت کوین در 1 آوریل ناگهان تغییر کرد.
بیت کوین معاملات مارس را با قیمتی بالاتر از 4000 دلار به پایان رساند که این یک نشانه استقبال سرمایه گذاران بود که سقوط بیت کوین را از 19000 دلار تا 3000 دلار مشاهده کردند. در حالی که بسیاری از تحلیلگران خواستار افزایش قیمت بیت کوین بودند این قیمت تا 1 آوریل ادامه داشت و در 24 ساعت بالای 5000 دلار شکست.
برخی از تحلیلگران سعی کردند بگویند که قیمت بیت کوین به مقاله دروغ آوریل توسط Financial Magnates واکنش نشان داده است که ادعا می کند SEC برای تأیید صندوق معامله صرافی بیت کوین جلسه اضطراری” برگزار می کند.به روشن ماندن
برخی دیگر به بحث پیرامون برکسیت اشاره کردند و معتقد بودند که وضعیت بدون توافق برای انگلیس و اتحادیه اروپا منجر به افزایش تقاضا برای داراییهای کریپتو خواهد شد. در واقع این احتمالاً یک صندوق بزرگ بود که در بازاری خرید می کرد که در آن زمان به دلیل کاهش قیمت در یک سال گذشته فروشندگان کمی داشت. چه چیزی باعث افزایش 20 درصدی دوباره ی قیمت بیت کوین در یک روز خواهد شد؟
در حال حاظر قیمت بیت 7300است که قیمتی است که
ماینر بصرفه باشد
درباره این سایت